Καλύτερη του αντιπάλου της, η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν και στα δύο ημίχρονα. Δεν είχε άλλωστε κανένα ανυπέρβλητο εμπόδιο μπροστά της, την φιλότιμη (και σε κάποια σημεία του αγώνα σκληρή) Αναγέννηση Δερύνειας είχε, η οποία είναι επίσης ακόμα σε στάδιο μονταρίσματος. Έχουμε όμως την εντύπωση με όσα παρακολουθήσαμε στο χθεσινό φιλικό, ότι για την ώρα το 4-2-3-1 που έπαιξε στο δεύτερο ημίχρονο, βγαίνει περισσότερο στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Λέμε για την ώρα, γιατί το 4-4-2 η ομάδα άρχισε να το δουλεύει φέτος, το 4-2-3-1 το παίζουν χρόνια όλοι.
Με δυο λόγια, η μπάλα κυλούσε καλύτερα στο δεύτερο ημίχρονο. Η κυκλοφορία ήταν σαφώς καλύτερη και σε αυτό έπαιξαν το ρόλο τους τόσο οι Τουρέ-Φυλακτού, όσο και ο τρόπος διάταξης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ μέσα στο γήπεδο. Φάνταζε ευκολότερο να πάει η μπάλα μπροστά στο Κλέιτον, που ήταν πιο δημιουργικός παίζοντας πίσω από τον επιθετικό και η ΟΜΟΝΟΙΑ γενικότερα σαφώς πιο επικίνδυνη. Τώρα αν τα πιο πίσω οφείλονται σε κάποιο βαθμό και στον τρόπο διάταξης του αντιπάλου ή σε κάτι άλλο, θα το κρίνουν οι προπονητές.
Όπως και να έχει είναι καλό η ΟΜΟΝΟΙΑ να έχει επιλογές, από τις οποίες θα επιλέγει αυτήν που ταιριάζει περισσότερο στα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού. Στο χθεσινό φιλικό, η ομάδα βρήκε καλύτερα τα πατήματα της στο 4-2-3-1. Με τη πάροδο του χρόνου ίσως τη δούμε να εφαρμόζει καλύτερα κάτι διαφορετικό.
