Πέντε χρόνια είναι αυτά. Πέντε χρόνια κατά τα οποία οι Κυριακές μας δεν έχουν νόημα, επειδή η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν διεκδικεί κάτι, απλά υπάρχει. Το χθεσινό ξέσπασμα του κόσμου δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της προβληματικής εικόνας των πρώτων αγωνιστικών, αλλά και της αδυναμίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ να ξεφύγει από το ρόλο κομπάρσου που η ίδια έβαλε τον εαυτό της. Η ατάκα στον τίτλο ανήκει σε φίλο της ομάδας μας που έφυγε με σκυμμένο κεφάλι από το γήπεδο. Γιατί πλέον δεν ανυπομονούμε να έρθει το Σαββατοκύριακο.
Το χθεσινό ξέσπασμα του κόσμου, μόνο θετικά πρέπει να το εκλάβουν οι αρμόδιοι. Μόνο θετικό είναι πως ο κόσμος έχει ακόμα δύναμη να έρθει, να φωνάξει γιατί απαιτεί μια καλύτερη ΟΜΟΝΟΙΑ (αν και θα προτιμούσαμε να το έκανε το ίδιο έντονα και όταν παραδίδει τις αιτήσεις του για να γίνει μέλος). Γιατί το επόμενο βήμα, αν συνεχίσει η ΟΜΟΝΟΙΑ στο ίδιο μοτίβο, είναι ο κόσμος να γυρίσει την πλάτη του στην ομάδα. Να γίνει δηλαδή αυτό που για δεκαετίες θεωρείτο αδύνατο, να πει ο πιο πιστός ΛΑΟΣ στην υφήλιο “Ως ΕΔΩ!”.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί πολύ αυτή η εικόνα, αλλά και αυτή η απόσταση από τον κόσμο. Ήδη στο γήπεδο καταγράφονται νούμερα προσέλευσης πολύ χαμηλότερα από τα δεδομένα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Οι αρμόδιοι οφείλουν να βρουν τους τρόπους να διορθώσουν την προβληματική εικόνα μέσα στο γήπεδο άμεσα. Οφείλουν όμως και να δουν πως θα έρθει ο κόσμος πιο κοντά, να βρουν τα κίνητρα να τον κρατήσουν δίπλα στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Στο δικό μας μυαλό, το πιο σημαντικό είναι ξεκάθαρο και το φωνάξαμε πολλές φορές: κάντε και τον τελευταίο ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ μέλος, δώστε του φωνή μαζί με υποχρεώσεις.
Έχουμε βρεθεί πολλές φορές την τελευταία 5ετία σε αυτή τη θέση. Κάθε φορά, πήραμε την λάθος απόφαση ή αν θέλετε πήραμε μόνο μισές αποφάσεις, μόνο αυτές που αφορούν το αγωνιστικό. Αντιληφθείτε πως ο κόσμος άρχισε να νιώθει ξένος προς αυτή τη κατάσταση. Και δουλέψτε σε όλα τα επίπεδα.
