Με νέο σχήμα παρέταξε την ΟΜΟΝΟΙΑ ο Τζον Κάρβερ. Αφού ο Κλέιτον Σίλβα στα προηγούμενα ματς ήταν σκιά του εαυτού του, ο Άγγλος τεχνικός έπαιξε 4-3-3, χωρίς επιτελικό μέσο, αλλά με δυο κεντρικούς μέσους. Συγκεκριμένα στον άξονα ο Φλορέσκου ήταν καθαρά αμυντικό χαφ και είχε μπροστά του σε πολυσύνθετο ρόλο τους Μαργκάσα και Τουρέ. Σαν αποτέλεσμα το κέντρο ήταν πιο γεμάτο και ο αντίπαλος κατάφερε να επιτεθεί πολύ λιγότερο από προηγούμενα ματς από τον άξονα. Οι φάσεις του αντιπάλου στο πρώτο μέρος ήταν προϊόν ατομικών ενεργειών και όχι κενών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στα χαφ όπως σε προηγούμενα ματς.
Τα όσα αναφέρουμε πιο πάνω, αφορούν πάντως κυρίως το πρώτο μέρος. Στο δεύτερο και ειδικά στο δεκάλεπτο 60-70′ ο άξονας δεν λειτούργησε τόσο σωστά, κάτι που σημειώσαμε και στη ζωντανή μας περιγραφή. Το φρεσκάρισμα του άξονα με τον Κατελάρη και κυρίως η μετατόπιση του Φλορέσκου πίσω αντί του Νασιμέντο, ευτυχώς αναζωογόνησαν την ομάδα και ήρθε το τρίποντο, αλλά η λειτουργία δεν ήταν όσο καλή ήταν στο πρώτο μέρος.
Ασφαλώς δεν ισχυριζόμαστε πως όλα είναι τέλεια και ξαφνικά γίναμε υπερομάδα επειδή είχαμε κάποια διαστήματα σωστής λειτουργίας, ακόμα υπάρχει πάρα πολλή δουλειά να γίνει για να είμαστε σε ανταγωνιστικό επίπεδο. Σημειώνουμε απλά τη βελτίωση. Και ελπίζουμε να υπάρξει συνέχεια σε αυτήν.
