Δεν νομίζουμε πως υπάρχει ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ που να μην ζήλεψε, βλέποντας την ΑΕΚ Λάρνακας να εγκαινιάζει το γήπεδο της. Την στιγμή που εμείς είμαστε αναγκασμένοι να βλέπουμε την ταμπέλα στον αυτοκινητόδρομο και να παρακολουθούμε δράματα με τις κατηγορίες Μιλτιάδη Νεοφύτου, η ΑΕΚ με τα λίγα χρόνια ιστορίας, τους λίγους (σε σύγκριση μαζί μας) οπαδούς και το χαμηλό προϋπολογισμό, παίζει από χθες μέσα στο σπίτι της. Ή καλύτερα κάνει πρωταθλητισμό μέσα στο σπίτι της.
Δεν γράφουμε αυτό το κομμάτι για να κάνουμε κριτική. Απλά και οικονομική περισυλλογή έκαναν στην ΑΕΚ και τον κόσμο κοντά έφεραν και τίτλους διεκδικούν. Είχαν πρόγραμμα. Και φρόντισαν να παραμείνουν πιστοί σε αυτό, να χτίσουν σιγά σιγά την ομάδα τους, να βάλουν ρεαλιστικούς στόχους και να τους υλοποιήσουν. Η ΑΕΚ αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και τρανή υπενθύμιση πως για να προοδεύσεις στο ποδόσφαιρο δεν χρειάζεσαι κατ’ ανάγκη τα εκατομμύρια, αν έχεις σοβαρούς επιχειρηματίες στη διοίκηση και σοβαρούς ανθρώπους του ποδοσφαίρου επί του οικονομικού.
Το καλοκαίρι η ΟΜΟΝΟΙΑ ξεκίνησε το δικό της πρόγραμμα, αν και με διαφορετικές πιο δύσκολες συνθήκες από την ΑΕΚ. Δεν μπήκε σε αυτό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ενώ ακόμα και σήμερα αμφισβητείται. Έχουμε την άποψη πως πρέπει να παραμείνει πιστή σε αυτό και να στηρίξει αυτό που ξεκίνησε, ακόμα και αν τα αποτελέσματα δεν είναι άμεσα αυτά που θέλουμε. Προσέξτε, δεν μιλάμε κατ’ ανάγκη για τα άτομα, λάθη σε επιλογές προσώπων πάντα θα γίνονται, αλλά για τον τρόπο δουλειάς, φιλοσοφίας και σε επίπεδο οργάνωσης (αν και θεωρούμε πως επί κάποιων θεμάτων όπως το σκάουτιγκ έχει περιθώρια βελτίωσης). Αν χρειαστεί να αλλάξουν πρόσωπα, ας γίνει, αλλά να μην επιστρέψουμε ξανά σε εποχές εφόρων ποδοσφαίρου ή σε ημι-ερασιτεχνικό τρόπο δουλειάς.
