Είναι αυτονόητο, αλλά κάποιες φορές πρέπει να επαναλαμβάνεται. Η ΟΜΟΝΟΙΑ κόντρα στη Σαλαμίνα έπαιξε (τουλάχιστον για ένα 45λεπτο) πολύ καλό ποδόσφαιρο, αλλά δεν κέρδισε. Και μπορεί να μην είναι το ίδιο με το να μην απέδιδε όσον αφορά τη ψυχολογία, αλλά βαθμολογικά τους ίδιους πόντους πήρε, με το παιχνίδι κόντρα στην Αναγέννηση. Και τότε έκανε σε ένα 45λεπτο 1-2 φάσεις όχι 10. Με τις εμφανίσεις ανεβάζεις το πήχη των προσδοκιών, με τους βαθμούς στηρίζεις τις φιλοδοξίες σου.
Δεχθήκαμε για μεγάλο διάστημα, πως η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν σε μεταβατικό στάδιο αφού το καλοκαίρι άλλαξαν σχεδόν τα πάντα. Εκείνο που δεν αλλάζει είναι οι απαιτήσεις από αυτό το σύλλογο, οπότε η ΟΜΟΝΟΙΑ από την επόμενη κιόλας αγωνιστική οφείλει να αρχίσει να βάζει τις πράξεις εκεί που είναι οι διακηρύξεις. Να παίζει δηλαδή και μπάλα, να παίρνει και αποτελέσματα. Δεν πρόκειται να αρχίσουμε κι εμείς δηλώσεις του στυλ “όσο προλαβαίνει” γιατί δεν ξέρουμε αν προλαβαίνει. Μόνο η ίδια μέσα στο γήπεδο θα το αποφασίσει. Οι επόμενες πέντε αγωνιστικές θα κρίνουν πόσο μακριά μπορούμε να δούμε.
