Παρότι είχε πολλά σκαμπανεβάσματα, παρότι πέταξε βαθμούς δικούς της στον κάλαθο των αχρήστων, η ΟΜΟΝΟΙΑ με την χθεσινή της νίκη ανέβηκε στην τρίτη θέση. Κάποιος μπορεί να πει πως είναι παράδοξο που ενώ ΟΜΟΝΟΙΑ και ΑΕΛ έχουν τους ίδιους βαθμούς, στην ομάδα της Λεμεσού υπάρχει ευφορία και στην ΟΜΟΝΟΙΑ είμαστε ακόμα σκεπτικοί. Υπάρχουν δύο βασικές διαφορές όμως: 1) το μέγεθος των δυο ομάδων. Για την ΑΕΛ μια χαρά είναι η τρίτη θέση για την ΟΜΟΝΟΙΑ όμως σίγουρα όχι 2) Η ΑΕΛ είχε περισσότερα καλά διαστήματα να θυμάται.
Όπως και να έχει, το θέμα δεν είναι να συγκρινόμαστε με την ΑΕΛ, αλλά να δούμε τι πρέπει να γίνει για να βάλουμε ξανά τον πήχη εκεί που πρέπει. Μπροστά μας έχουμε τρία παιχνίδια ντέρμπι, κατά σειρά με ΑΕΚ, ΑΕΛ και Αποέλ. Μέσα σε αυτές τις αγωνιστικές, υπάρχει και ΑΕΛ-Αποέλ και Αποέλ-Απόλλων. Με άλλα λόγια μέχρι το τέλος του πρώτου γύρου η ΟΜΟΝΟΙΑ μπορεί να έχει μπει για τα καλά στη διεκδίκηση του τίτλου, μπορεί να έχει μείνει στάσιμη, μπορεί να έχει κάνει και βήματα πίσω. Οι επόμενες τρεις αγωνιστικές είναι προφανώς καθοριστικές κι ας έχουμε άλλο ένα γύρο και πλέι οφ μπροστά μας.
Το ανέβασμα μιας θέσης είναι καλοδεχούμενο, σκαλοπάτι με σκαλοπάτι θα αναρριχηθείς έτσι κι αλλιώς. Το σκαλοπάτι που θα μας χαροποιήσει να ανέβουμε όμως, είναι το πρώτο και για να καταφέρουμε κάτι τέτοιο, χρειάζεται πολλή δουλειά, πολλή βελτίωση και κυρίως σταθερότητα στην απόδοση. Γιατί άντε τώρα να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας το πρώτο ημίχρονο με τη Σαλαμίνα, όταν έχουμε δει αυτό το ψεσινό δεύτερο με το Ζακάκι. Δεν αρκούν εκλάμψεις, χρειάζεται συνέπεια και σωστή νοοτροπία. Με εκείνα και με τούτα η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι τρίτη και την ευκαιρία της την έχει. Ιδού η Ρόδος για τον Κάρβερ και τους παίκτες του…
