“Νερό μόνο”, απάντησε όταν τον ρωτήσαμε τι θα πιει μόλις καθίσαμε. “Ούτε καν χυμό;”, επιμείναμε. “Όχι, όχι μόνο νερό ευχαριστώ”. Αυθόρμητα τον ρωτήσαμε ξανά “είναι αλήθεια δηλαδή ότι είσαι μανιακός με την φυσική κατάσταση και τι διατροφή σου…” για να πει αυτή τη φορά χαμογελώντας “προσπαθώ!”.
Λίγο αργότερα, όταν του αναλύσαμε την δομή της συνέντευξης, μας παρακάλεσε να αφήσουμε έξω το κομμάτι που αφορούσε τον Παναθηναϊκό. “Έχασαν ψες και δεν είναι σωστό (σ.σ. η συνέντευξη έγινε την επομένη της νίκης του Ολυμπιακού με 3-0). Δεν είναι σωστό, ούτε η κατάλληλη στιγμή. Καλύτερα να επικεντρωθούμε στην ΟΜΟΝΟΙΑ“. Πριν καν αρχίσουμε λοιπόν τη συνέντευξη, ο Λουκάς Βύντρα φανέρωσε ήδη δυο πτυχές του χαρακτήρα του: τον επαγγελματία που σέβεται τον εαυτό του και θέλει να δίνει το καλύτερο δυνατό και του ανθρώπου που σέβεται τις ομάδες του και τις πρώην και τις νυν.
Ο Λουκάς Βύντρα, είναι ένας ποδοσφαιριστής που έπαιξε στο ψηλότερο επίπεδο στην Ελλάδα, στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου κατά πολλούς στην Ισπανία και έπαιξε αντίπαλος με τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου. Θεωρείται ο ηγέτης της άμυνας και με αυτό όπως θα καταλάβατε διαφωνεί. Μας μίλησε για την εποχή στην Τσεχοσλοβακία, για τις διαφορές του ισπανικού ποδοσφαίρου με τα υπόλοιπα και φυσικά για την ΟΜΟΝΟΙΑ. Αυτό που δεν θα μάθετε από αυτή τη συνέντευξη είναι ποιος είναι ο δυσκολότερος του αντίπαλος. Ο λόγος πιο κάτω!
Η ζωή στη Τσεχοσλοβακία.
Γεννήθηκες στο Mesto Albrechtice της Τσεχίας. Σε ηλικία 8-9 χρόνων βίωσες την «βελούδινη επανάσταση» που είχε ως αποτέλεσμα την πτώση του κομμουνισμού. Η πρώτη ερώτηση λοιπόν δεν είναι ποδοσφαιρική. Θα ήθελα να μάθω πως θυμάσαι καταρχάς τη ζωή στην κομμουνιστική Τσεχοσλοβακία; Και πως ζει ένα παιδί 8-9 χρονών μια τέτοια κατάσταση και τόσο σοβαρές κοινωνικοπολιτικές αλλαγές…
– Σαν οικογένεια είμαστε πολύ καλά στη Τσεχία, θυμάμαι εκείνα τα χρόνια με πολλή ζεστασιά. Έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια. Εκείνο που μου μένει είναι ακριβώς αυτό το ωραίο συναίσθημα. Δεν θυμάμαι να είχαμε προβλήματα, απλά επειδή η μητέρα μου είναι Ελληνίδα, ήθελε να γυρίσει στους γονείς της και κάπως έτσι επιστρέψαμε μετά την πτώση.
Έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια
Σε ηλικία 9 ετών λοιπόν μετακομίζετε στην Ελλάδα. Πώς ήταν η προσαρμογή; Και ποιο ρόλο έπαιξε η ενασχόληση σου με το ποδόσφαιρο;
– Ήταν δύσκολη, κυρίως γιατί δεν ήξερα τότε τη γλώσσα. Σιγά σιγά όμως τα καταφέραμε, προσαρμοστήκαμε και όλα πήγαν μια χαρά. Το ποδόσφαιρο με βοήθησε σε διάφορους τομείς.
H μάχη Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού, ΑΕΚ και η μετακίνηση στο δεξί άκρο της άμυνας
Σιγά σιγά μεγάλωσες και μαζί μεγάλωνε και η φήμη σου. Έπαιξες σε όλες τις μικρές εθνικές μπήκες για τα καλά στο μάτι των μεγάλων. Πώς νιώθει ένας 23χρονος το ενδιαφέρον των τριών μεγάλων;
– Με πολλή χαρά. Πραγματικά καθόλου πίεση εκείνη την εποχή. Προσωπικά ένιωθα χαρά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, γιατί οι προσπάθειες μου προκάλεσαν ενδιαφέρον από τους τρεις μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Στον Παναθηναϊκό αποκτήθηκες για να παίξεις κεντρικός αμυντικός και αμυντικός μέσος, ντεμπουτάρεις όμως σαν δεξιός μπακ. Με την αποχώρηση Γιούρκα, ο Παναθηναϊκός σε βαφτίζει αντι-Γιούρκα. Έπαιξε ρόλο θεωρείς στη μετέπειτα καριέρα σου ότι άλλαξες θέση;
– Έτυχε νομίζω, δεν το βλέπω σαν κάτι περισσότερο. Τραυματίστηκε ο Γιούρκας, δεν υπήρχε κάποιος άλλος και πάρθηκε η απόφαση να παίξω εγώ δεξιός μπακ, παρότι όπως είπε πιο πριν έπαιζα κυρίως κεντρικός αμυντικός. Είχα ξαναπαίξει τη θέση και το βλέπω σαν μια θετική συγκυρία. Θα μπορούσα και να μην παίξω καθόλου, ο ανταγωνισμός σε μεγάλες ομάδες είναι πολύ μεγάλος. Στην καριέρα μου τελικά έπαιξα όλες τις θέσεις της άμυνας .
Μετά τον ΠΑΟ η Λεβάντε
Στη Λεβάντε ήσουν βασικός ανεξαρτήτως συστήματος. Δεξιός κεντρικός αμυντικός σε 5-3-2, δεξιός μπακ ή κεντρικός αμυντικός σε 4-4-2. Στο τέλος της ημέρας ποια θέση προτιμάς;
– Στο τέλος της ημέρας θέλω να παίζω (γέλια)! Όπου κι αν παίξω εγώ θα προσπαθώ να είμαι όσο καλύτερος γίνεται. Κάποτε τα καταφέρνεις, κάποιες φορές λιγότερο, αλλά προσπαθώ να αντεπεξέλθω σε αυτά που μου έχει ζητήσει ο προπονητής. Δεν κοιτάω ποτέ θέσεις, όσο μπορώ θα παίξω για να βοηθήσω την ομάδα.
Ένιωσες ποτέ πως ήταν οι 75 συμμετοχές σου στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου απάντηση σε όσους σε αμφισβητούσαν;
– Όχι, σε καμία περίπτωση. Δεν έχω να αποδείξω τίποτα και δεν έχει περάσει ποτέ από το μυαλό μου κάτι τέτοιο. Προσπαθώ όπου κι αν είμαι να το χαίρομαι και το ίδιο έκανα και στο ισπανικό πρωτάθλημα. Θέλω πάντα να είμαι όσο καλύτερος μπορώ για την ομάδα, όχι για να δώσω απαντήσεις. Σίγουρα όπως κάθε ποδοσφαιριστής είμαι κι εγώ με τα λάθη μου, με τα καλά μου, απλά προτεραιότητα μου είναι πάντα να κερδίζει η ομάδα.
Ποιον θεωρείς τον πιο δύσκολο αντίπαλο σου στην Πριμέρα Ντιβιζιόν;
– Με ρωτάνε και οι φίλοι μου και οι γνωστοί μου και οι συμπαίκτες μου αλλά η πραγματικότητα είναι πως δεν μπορώ να απαντήσω. Ποιον να πω; Τον Μέσι, το Ρονάλντο; Με τον Παναθηναϊκό έπαιξα και κόντρα σε Ροναλντίνιο, Ανρί, Πιρές. Κάθε ομάδα στην Ισπανία που θα συζητήσουμε θα βρίσκουμε άλλο! Σε αυτό το επίπεδο είναι πολλοί… Κάθε αντίπαλος έχει τη δυσκολία του, είτε παίζεις με τον Ατρόμητο που είναι ο Παπαδόπουλος είτε με την Μπαρτσελόνα που είναι ο Ροναλντίνιο. Με όλους έχεις δυσκολίες.
Πέρασα πολύ ωραία στην Ισπανία και έζησα άλλες συνθήκες και διαφορετικό επίπεδο αντιπάλων
Από τη μια, μια μεγάλη ομάδα της Ελλάδας, οι τίτλοι και το Τσάμπιονς Λιγκ, από την άλλη ένα πιο υγιές πρωτάθλημα και οι κορυφαίες ομάδες του κόσμου. Βλέποντας τα τώρα τι θα επέλεγες;
– Αν μπορούσα να δώσω μια συμβουλή στους νέους, θα ήταν αν μπορούν να φύγουν στο εξωτερικό όσο είναι πολύ μικροί, 17-18-19, να το κάνουν. Απλά εγώ στον Παναθηναϊκό πέρασα πολύ ωραία χρόνια και δεν το λέω λόγω της πρώην ομάδας μου, αλλά λόγω των υποδομών και του τρόπου δουλειάς στο εξωτερικό.
– Τώρα σε προσωπικό επίπεδο, αν δεν γινόταν η κατάσταση όπως έγινε στην Παναθηναϊκό, προσωπικά δεν θα ήθελα να φύγω. Πέρασα πολύ ωραία στην Ισπανία και έζησα άλλες συνθήκες και διαφορετικό επίπεδο αντιπάλων, αλλά στον Παναθηναϊκό ήμουν πολύ ωραία.
ήρθα με πολλή χαρά και όσο περνάει ο καιρός, πείθομαι περισσότερο πως έκανα την καλύτερη επιλογή.
Στα δικά μας…
Μετά από 1 χρόνο στο Ισραήλ, από φέτος ΟΜΟΝΟΙΑ. Τι άποψη έχει ένας Έλληνας παίκτης πρώτης διαλογής, που έπαιξε στο πιο ψηλό επίπεδο για την Κύπρο και την ΟΜΟΝΟΙΑ; Πόσα ξέρει;
– Ήξερα αρκετά γιατί έπαιξαν πολλοί φίλοι μου στην Κύπρο. Ο πρώτος που πήρα ήταν ο Καρυπίδης και μου είπε τα καλύτερα, όπως και ο Τζιώλης. Και οι δύο μου είπαν να μην το σκεφτώ δευτερόλεπτο, να έρθω γιατί είναι πολύ ωραία η ζωή, η ομάδα και το πρωτάθλημα. Εγώ δεν είχα αμφιβολία, δεν αισθάνθηκα μειονεκτικά ή κάτι, ήρθα με πολλή χαρά και όσο περνάει ο καιρός, πείθομαι περισσότερο πως έκανα την καλύτερη επιλογή.
Και τι ρόλο έπαιξε ο Νταμπίζας στην κάθοδο σου;
– Εννοείται, πρώτος και πιο σημαντικός ρόλος, περισσότερο κι από τις συστάσεις, έπαιξε ο Νίκος Νταμπίζας. Μου εξήγησε κάποια πράγματα που θέλει η ομάδα, πώς είναι οργανωμένη και που θέλει να την φτάσει και με έσπρωξε να έρθω στην ΟΜΟΝΟΙΑ.
Και τώρα που έχεις ζήσει την ΟΜΟΝΟΙΑ, τον κόσμο της και το πρωτάθλημα;
– Νομίζω η ομάδα βδομάδα με βδομάδα γίνεται καλύτερη στο διάστημα που είμαι εδώ, γιατί δεν πρόλαβα προετοιμασία και Ευρώπη. Δουλεύουμε πολύ, γιατί αντιλαμβανόμαστε πως χρειαζόμαστε ακόμα δουλειά, αλλά βελτιωνόμαστε συνεχώς. Πιστεύω πως μέχρι το τέλος της χρονιάς θα είμαστε εκεί που θέλουμε και πρέπει να είναι η ομάδα.
Από φέτος όπως γνωρίζεις έχει αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας του τμήματος σε μια προσπάθεια να γίνει πιο επαγγελματικός. Έχεις πείρα σε Παναθηναϊκό, Λεβάντε, Χάποελ. Πώς την αξιολογείς;
– Πάντα με δεδομένο το μέγεθος του πρωταθλήματος, αλλά και τα δεδομένα τα προβλήματα της ομάδας – που προβλήματα έχει κάθε ομάδα – και με βάση όσα μου είπαν τα παιδιά για την περσινή χρονιά, είναι μέρα με τη νύκτα. Γίνεται τελείως διαφορετική δουλειά και σε οργάνωση και σε προγραμματισμό για το μέλλον. Είναι πολλοί καινούριοι παίκτες, αλλά ήρθαν βάση σχεδιασμού για πολλά χρόνια και όχι μέχρι το καλοκαίρι ή μέχρι το Δεκέμβριο. Πρέπει βέβαια να βοηθούν και τα αποτελέσματα για να φανεί η δουλειά. Αν δεν έρχονται αυτά, ο κόσμος ανυπομονεί.
Είναι παντού αυτή η πίεση και η ανυπομονησία, δεν είναι ούτε φαινόμενο ούτε της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ούτε της Κύπρου
Ακριβώς αυτή η ανυπομονησία και η πίεση, πολλές φορές δεν επιτρέπει στη δουλειά να φανεί…
– Είναι παντού αυτή η πίεση και η ανυπομονησία, δεν είναι ούτε φαινόμενο ούτε της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ούτε της Κύπρου. Στην Ισπανία που έζησα ήταν λιγότερο, αλλά στην Ισπανία ήμουν σε μικρομεσαία ομάδα και όχι σε μια μεγάλη όπως την ΟΜΟΝΟΙΑ. Είναι λογικό ο κόσμος να βάζει πίεση και να έχει απαιτήσεις και καλά κάνει. Θέλουν άμεσα αποτελέσματα, θες πρωτάθλημα, θες Ευρώπη και είναι δικαιολογημένο. Απλά οι παίκτες, θέλουν άλλο τόσο να κερδίζουν.
Οι παίκτες πως το αντιλαμβάνονται; Καταλαβαίνουν πως ο κόσμος είναι μαζί τους κι ας είναι απαιτητικός;
– Αυτό είναι στο χαρακτήρα κάθε παίκτη. Κόντρα στον Απόλλωνα ο κόσμος μας έφτιαξε φανταστική ατμόσφαιρα και ήταν πολύ ωραίο που μας έβαλε πίεση, δίνοντας μας και θετική ενέργεια. Εκεί ο κόσμος ήταν μαζί μας και στα λάθη, μας έδωσε πολλή δύναμη και κατά την άποψη μου, οι παίκτες πρέπει να θέλουν αυτή την πίεση και στήριξη στο πλευρό τους. Απλά αυτή είναι η άποψη μου, πρέπει να ρωτήσετε και τους άλλους 30!
Στα του αγωνιστικού τώρα, βλέπουμε την ΟΜΟΝΟΙΑ να έχει σκαμπανεβάσματα. Πού το αποδίδεις; Τι είναι αυτό που έλειψε από την ομάδα όταν δεν ήταν καλή, αν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο;
– Νομίζω παίζει μεγάλο ρόλο ότι είναι πολλοί οι καινούριοι. Και οι παίκτες αλλά και το τεχνικό τiμ που δουλεύει κάτι καινούριο. Παιχνίδι με παιχνίδι είμαστε καλύτεροι, θέλουμε να μεγαλώσουμε τα καλά μας διαστήματα, να είμαστε περισσότερη ώρα μες το γήπεδο εμείς κυρίαρχοι.
Πολλά λέγονται για την άμυνα, της οποίας είσαι ηγέτης. Δεχθήκαμε γκολ που θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει. Ήταν θέμα ομοιογένειας ή έλλειψης συγκέντρωσης;
– Μου το έχουν ξαναπεί πως είμαι ο ηγέτης της άμυνας, αλλά εγώ έχω διαφορετική πεποίθηση των πραγμάτων. Δεν πιστεύω σε ηγέτες ή αρχηγούς εντός του γηπέδου, είναι ομαδική η δουλειά. Ομαδικά βάζεις γκολ, ομαδικά το δέχεσαι. Για να φας γκολ πρέπει να γίνει λάθος και όχι απαραίτητα από την άμυνα. Παιχνίδι λαθών είναι, αν γίνει στην άμυνα, σίγουρα είναι περισσότερες οι πιθανότητες να δεχθείς γκολ, αλλά θέλω να πω πως είναι δουλειά όλων μας, όχι μόνο του ηγέτη της άμυνας, ή μόνο της άμυνας. Καλό είναι να μην τρώμε γκολ, εννοείται! Και αντιλαμβάνομαι πως η άμυνα θα δεχθεί την κριτική. Ελπίζω στα επόμενα ματς να είμαστε πιο συμπαγής αμυντικά.
Μπροστά μας τώρα 3 ντέρμπι. Τα θεωρείς καθοριστικά; Και τι χρειάζεται η ΟΜΟΝΟΙΑ για να βγει νικήτρια από αυτά;
– Είναι σημαντικά, αλλά δεν βγάζουν πρωταθλητή. Είναι τρία ντέρμπι στη σειρά, αλλά κοιτάμε το πρώτο παιχνίδι. Δίνουν αυτοπεποίθηση και ένα έξτρα κίνητρο οι νίκες σε αυτά τα ντέρμπι. Δεν κρίνουν όμως το πρωτάθλημα και αυτό ισχύει για όλες τις ομάδες σε αυτή τη διαδικασία. Είναι πολύ νωρίς.
Τι χρειάζεται για να κερδίσει η ΟΜΟΝΟΙΑ αυτά τα παιχνίδια;
– Να βάλουμε ένα γκολ και να μην φάμε! Αν βάλουμε δύο ακόμα καλύτερα (γέλια)! Πρέπει καταρχάς να υλοποιήσουμε το πλάνο του προπονητή όσο καλύτερα γίνεται. Ότι δουλεύουμε στην προπόνηση να μας βγει και στο ματς. Από κει και πέρα είναι συνδυασμός κι άλλων πραγμάτων όπως το πάθος, η θέληση, η τακτική, ίσως και λίγο η τύχη.
Θεωρείς πως η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει ότι χρειάζεται για να παλέψει με τον τίτλο;
– Εννοείται μπορεί η ΟΜΟΝΟΙΑ να παλέψει για τον τίτλο. Έχουμε καλή ομάδα, καλούς παίκτες και ωραίο σύνολο. Δεν θα σας πω πως είμαστε όλοι φίλοι, αλλά το κλίμα είναι πολύ καλό και δεν έχουν υπάρξει καθόλου προβλήματα. Μες το γήπεδο μπορώ να πω με βεβαιότητα πως είμαστε ο ένας για τον άλλο. Αν κάνει ένας λάθος θα τρέξει άλλος να καλύψει. Μαζί κερδίζουμε και μαζί χάνουμε.
Ποιες ομάδες έχεις ξεχωρίσει και τις θεωρείς ανταγωνιστές;
– Δεν έχουμε παίξει με όλες τις ομάδες έτσι δεν μπορώ να απαντήσω. Ειδικά τις τρεις ομάδες που είναι κοντά μας τις έχω δει αλλά δεν τις έχω αντιμετωπίσει στο γήπεδο. Να ξανακάνουμε την ερώτηση σε τρεις εβδομάδες!
Ρωτήστε τη γυναίκα μου!
Ξέρουμε πως είσαι μανιακός με τη φυσική κατάσταση, πως σου αρέσει το κικ μπόξιγκ και πως είσαι γενικά κλειστός και λιγομίλητος. Τι άλλο μπορείς να μας πεις για το Λουκά;
– Για αυτά πρέπει να ρωτήσετε τη γυναίκα μου, αυτή με ξέρει καλύτερα από όλους! Εγώ για μένα δεν μπορώ να πω πολλά, προτιμώ να μιλάνε αυτοί που με γνωρίζουν!
Θερμές ευχαριστίες στο Λουκά Βύντρα για την ενδιαφέρουσα συζήτηση μας!
