Δεν μπορεί κανείς να αδικήσει τους Αμίρ Αγκάγιεφ και Ονησίφορο Ρουσιά για την απόφαση τους να ψάξουν αλλού την ποδοσφαιρική τους τύχη. Οι ποδοσφαιριστές, ειδικά σε αυτή την ηλικία των 24, πρέπει να παίζουν συνεχόμενα παιχνίδια αν είναι να καταφέρουν να καθιερωθούν. Από την στιγμή που πιστεύουν πως αυτό δεν γίνεται ή δεν πρόκειται να γίνει στο άμεσο μέλλον, φυσιολογικό είναι να προσπαθήσουν να βρουν μια ποδοσφαιρική στέγη που να τους παρέχει τη δυνατότητα.
Την ίδια στιγμή, ο κάθε προπονητής κάνει αυτά που θεωρεί πως εξυπηρετούν την ομάδα του. Χωρίς να σχολιάζουμε αν συμφωνούμε ή διαφωνούμε, ο Κάρβερ θεωρεί (από τον χρόνο που τους δίνει) πως με τον τρόπο που αγωνίζεται η ΟΜΟΝΟΙΑ, οι δυο παίκτες είναι ρολίστες και όχι παίκτες κλειδιά ή βασικοί. Ιδανικά και έχουμε πει ξανά την άποψη μας, η ΟΜΟΝΟΙΑ θα κρατήσει τους παίκτες στο ρόστερ της (είναι μάλλον αδύνατο πλέον) και θα βρεθεί ο τρόπος να πάρουν λεπτά. Το πώς θα γινόταν αυτό όμως, είναι καθαρά θέμα προπονητή.
Εδώ που έφτασε πλέον το πράγμα, δύσκολα υπάρχει επιστροφή. Αν όντως είναι αδύνατο να μείνουν στο ρόστερ, η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να διασφαλίσει τα συμφέροντα της. Στην προκειμένη, αυτό σημαίνει να εξασφαλίσει τα απαραίτητα οικονομικά ανταλλάγματα πριν παραχωρήσει τους παίκτες. Δωρεάν δεν φεύγει κανείς, από τη στιγμή που θα τους ήθελαν στο ρόστερ.
