Μια μέρα μετά το χαρακίρι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στο Αντώνης Παπαδόπουλος, η αδικαιολόγητη απώλεια βαθμών είναι αχώνευτη. Είναι αχώνευτη για μια σειρά από λόγους, κυρίως όμως γιατί είναι σαν να βλέπουμε το ίδιο έργο σε επανάληψη. Ένα παιχνίδι δικό μας, το οποίο θα έπρεπε να αποτελέσει αφετηρία για αναρρίχηση, έχει γίνει αιτία (νέου) προβληματισμού και απογοήτευσης.
Είναι αχώνευτο γιατί πετάξαμε ένα δικό μας ματς. Είναι αχώνευτο γιατί με το σκορ στο 0-2 στο 65′ η τεχνική ηγεσία δεν φρέσκαρε την ομάδα. Είναι αχώνευτο γιατί δεν έγιναν αλλαγές ούτε με το 1-2, σαν να θέλαμε να κάνουμε το παιχνίδι ροντέο. Είναι αχώνευτο γιατί δεχθήκαμε δυο γκολ τα ίδια και φτάσαμε πλέον τα 28 παθητικό και ακόμα συζητάμε αν θέλει ενίσχυση η άμυνα. Είναι αχώνευτο γιατί μας υπενθύμισε πως κάποιοι παίκτες έχουν αδικηθεί με τον τρόπο που χρησιμοποιούνταν. Είναι αχώνευτο γιατί αν κερδίσουν σήμερα Απόλλωνας και ΑΕΛ, μας αφήνουν 5 και 6 βαθμούς από την 3η και την 4η θέση. Τις πρώτες δυο τις έχουμε βγάλει από τις συζητήσεις μας.
Πραγματικά δεν ξέρουμε που πρέπει να στοχεύουμε πλέον στο πρωτάθλημα και οι ευθύνες βαραίνουν πρωτίστως την ίδια την ομάδα. Διαχειριστήκαμε τα συνεχόμενα παιχνίδια με τρόπο που μας έχει θέσει νοκ άουτ από το πρωτάθλημα, σε μειονεκτική θέση για την Ευρώπη και ενώ βρεθήκαμε φάτσα με τον αποκλεισμό στο κύπελλο. Και η χθεσινή αχώνευτη ισοπαλία μετά από χαρακίρι, ήταν απλά η περίληψη του Γενάρη.
