Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Δεν περιμένουμε την ΟΜΟΝΟΙΑ να φτιάξει όλα τα προβλήματα της σε τρεις μέρες και να παρουσιαστεί σήμερα τέλεια στο Τσίρειο. Ούτε θα παραμυθιάσουμε τον εαυτό μας πως από την μια μέρα στην άλλη, μπορεί να βγει στο γήπεδο μια “ΟΜΟΝΟΙΑ από τα παλιά”. Εκείνο όμως που δικαιούμαστε και επιβάλλεται να απαιτούμε, είναι να δούμε στο γήπεδο μια ΟΜΟΝΟΙΑ που να είναι πρόθυμη να πεθάνει για να πετύχει στον στόχο της. Και όχι το φάντασμα που είδαμε στην Λάρνακα.
Γιατί πολύ περισσότερο από όλα αυτό μας είχε πειράξει από την ήττα της Κυριακής. Η απάθεια, η αδυναμία αναγνώρισης της σημαντικότητας του ματς, η εντύπωση που δόθηκε πως “δεν έγινε και τίποτα” που κλοτσήσαμε άλλη μια ευκαιρία για βήμα παραπάνω στα σκουπίδια. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, αν δούμε και πάλι παίκτες να βγαίνουν για περίπατο στο χορτάρι καμία σημασία δεν θα έχει αν παίζουμε ρόμβο, τρίγωνο ή τετράγωνο, το αποτέλεσμα το ίδιο θα είναι και θα είναι αρνητικό.
Μπείτε στο γήπεδο σαν ΟΜΟΝΟΙΑ ή μην μπείτε καθόλου, είναι τόσο απλό. Μπείτε στο γήπεδο διατεθειμένοι να ματώσετε την φανέλα, να σεβαστείτε τον κόσμο που τόσο έχετε πληγώσει, να κερδίσετε δικαίωμα στην ελπίδα να κλείσει η χρονιά με κάτι θετικό. Αλλιώς ποιο είναι το νόημα;
