Με παρέμβαση της μέσω Facebook η δημοσιογράφος της εφημερίδας “Πολίτης”, γνωστή για τις ΟΜΟΝΟΙΑΤΙΚΕΣ πεποιθήσεις της Κατερίνα Ζορμπά, μιλά για την κατάσταση στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Καταλογίζει ευθύνες για την κατάσταση στην ΟΜΟΝΟΙΑ στους “τύπους με γραβάτες που πανηγυρίζουν επειδή τους αντέχει η σκηνή” και ξεκαθαρίζει πως η “κρίση στην ΟΜΟΝΟΙΑ ξεκίνησε πριν το Μιλτιάδη”.
Καλούμε όσους δέχονται κριτική αυτή τη μέρα, να αντιληφθούν πως έφτασε ο πάτος, η ώρα μηδέν. Δεν υπάρχει χώρος για εγωισμούς, παιχνίδια σκοπιμοτήτων και να παίρνουν πράγματα προσωπικά. Δεν υπάρχει πιο κάτω και ο κόσμος -είτε επώνυμος είτε ανώνυμος- εκφράζει τα πραγματικά του συναισθήματα, χωρίς ατζέντες και αλλότροια κίνητρα. Είμαστε στον πάτο.
Αναλυτικά όσα έγραψε η Κατερίνα Ζορμπά:
“H κρίση στην Ομόνοια δεν ξεκίνησε στην μετά Μιλτιάδη εποχή. Η κρίση στην Ομόνοια ξεκίνησε πολύ πριν αναλάβει ο Μιλτής ως Μεσσίας. Είχαν προηγηθεί αυτοί που είχαν οδηγήσει την ομάδα σε αγωνιστική μιζέρια και ο Μιλτής ήρθε ως ο λεφτάς που θα έφερνε την σωτηρία, με τα γνωστά αποτελέσματα. Δυστυχώς στην Ομόνοια δεν συνέβη ό,τι θα συνέβαινε σε οποιοδήποτε άλλο υγιή οργανισμό. Δηλαδή οικονομικός έλεγχος, έρευνα, λογοδοσία για εγκλήματα εκατομμυρίων και τιμωρία. Αντίθετα, όσοι οδήγησαν στην οικονομική καταστροφή εξακολουθούν να είναι μέλη του σωματείου. Κάποιοι μάλιστα από τους συνυπεύθυνους για την καταστροφή έχουν το θράσος να διεκδικούν πλαγίως ή ευθέως την επάνοδό τους στο προσκήνιο, κατηγορώντας άλλους για λάθη και παραλείψεις που μοιάζουν πταίσματα μπροστά στα δικά τους εγκλήματα. Εγκλήματα που οδήγησαν το σωματείο ένα βήμα πριν το λουκέτο – και ακόμα δεν έχει εκλείψει αυτός ο κίνδυνος – αλλά και στον διασυρμό του μέσα από κωμικοτραγικές δικαστικές διαμάχες.
Εδώ και αρκετούς μήνες επέλεξα δημοσίως την σιωπή. Ειλικρινά ήθελα να είναι ο Νταμπίζας ο άνθρωπος που θα μας έβγαζε από την αγωνιστική μιζέρια. Έκανε κάποιες σωστές επιλογές, κάποιες λανθασμένες, δυστυχώς εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι ήταν λανθασμένη και η επιλογή προπονητή. Και επέμεινε σε αυτό το λάθος μέχρι τέλους. Για αυτό ελέγχεται. Και ελέγχεται και το Δ.Σ. Δεν ξέρω αν είναι η σωστή επιλογή να τελειώσει το συμβούλιο και τον Νταμπίζα –το σίγουρο είναι ότι δύσκολα ο κόσμος θα τον εμπιστευτεί από εδώ και πέρα. Το συμβούλιο καλείται να πάρει δύσκολες αποφάσεις, ελπίζω όχι υπό το κράτος πανικού ή πίεσης για την επόμενη μέρα. Η χρονιά έχει ήδη χαθεί. Από την στιγμή που η Ομόνοια δεν διεκδικεί τίτλο η χρονιά έχει χαθεί. Διότι αυτό είναι το DNA της Ομόνοιας, να διεκδικεί τίτλους και τίποτα λιγότερο.
Θυμίζω ότι ήταν οι βουλευτικές εκλογές και η πίεση του κόσμου που έφεραν την απόφαση για Τεχνικό Διευθυντή, χωρίς σοβαρή μελέτη, χωρίς σοβαρή αξιολόγηση του πώς δουλεύει αυτό το μοντέλο και το κυριότερο χωρίς καν να περιμένουν την εκλογική συνέλευση που θα έκρινε ποια θα ήταν η διοίκηση του σωματείου. Επιτέλους ας παρθούν αποφάσεις για το μέλλον της Ομόνοιας με κριτήριο το μέλλον της Ομόνοιας και όχι τις επόμενες εκλογές που ακολουθούν. Τις προεδρικές, καλή ώρα.
Για την κατάσταση στην Ομόνοια πρέπει να λογοδοτήσουν πολλοί. Οι περισσότεροι από αυτούς φοράνε γραβάτες. Και πανηγυρίζουν γιατί αντέχουν ακόμα στην σκηνή. Όπως περίπου «πανηγυρίζουμε» και εμείς οι απλοί φίλαθλοι της Ομόνοιας τα τελευταία χρόνια που παρά τα προβλήματα αντέχουμε, που βγαίνουμε Ευρώπη, έστω, με χίλια δυο προβλήματα. Μα να που ήρθε η ώρα να πιάσουμε πραγματικά πάτο. Και δεν χωράνε πια άλλα ψέματα οι λέξεις. Ούτε δικαιολογίες. Κανεί.”
