Κακό ξεκίνημα, κακό πρώτο ημίχρονο, αβίαστες κακές μεταβιβάσεις, κάποια θετικά διαστήματα, ακόμα και στη διάρκεια αυτών, παιδαριώδη λάθη που στο τέλος στοίχισαν. Αυτά είδαμε στο χθεσινό παιχνίδι. Αυτά βλέπουμε και από την αρχή της χρονιάς, μια αλλοπρόσαλλη ΟΜΟΝΟΙΑ που αδικεί συνεχώς τον εαυτό της, σε βαθμό που έχει πείσει τους πάντες πως μέχρι εκεί μπορεί. Γιατί δυστυχώς, σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση.
Δεν είναι προφανώς προβλήματα που ξεκίνησαν επί Άκη Ιωακείμ, ούτε είναι δυνατόν ο υπηρεσιακός τεχνικός μας να κάνει θαύματα. Για αυτό επιλέγει να εστιάζει στα (όποια) θετικά διαστήματα της ομάδας και να προσπαθεί αν μη τι άλλο ψυχολογικά να έχει έτοιμους τους ποδοσφαιριστές. Αν αυτό είναι αρκετό να μας βγάλει στην Ευρώπη δεν ξέρουμε, θα δείξει η πορεία. Το βέβαιο είναι πως έστω και καθυστερημένα, πρέπει κάποια από τα συμπτώματα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ να θεραπευτούν. Δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε τα ίδια ξανά και ξανά.
