Η εικόνα τον τελευταίο καιρό είναι τέτοια, που δεν μας επιτρέπει να ελπίζουμε σε πολλά. Ακόμα και ο πιο χαμηλός στόχος που θα μπορούσε να τεθεί για τη χρονιά, μοιάζει αυτή τη στιγμή που μιλάμε εμπόδιο ανυπέρβλητο. Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα και για αυτό ακριβώς τον λόγο όλοι προσεγγίζουμε τα τελευταία τρία παιχνίδια χωρίς να έχουμε ψηλές προσδοκίες και χωρίς να φοβόμαστε ως εκ τούτου και τίποτα. Απαιτήσεις έχουμε και πάντα θα έχουμε, ρεαλιστικά αυτό μας δείχνει όμως η εικόνα.
Οι μοναδικοί που ξέρουν αυτή τη στιγμή αν μπορεί και αν πρόκειται να παίξει καλύτερα η ΟΜΟΝΟΙΑ και να διεκδικήσει με αξιώσεις την τέταρτη θέση που οδηγεί στην Ευρώπη, είναι οι παίκτες της ομάδας. Μόνο αυτοί ξέρουν αν θα βρουν τα κίνητρα να προσπαθήσουν παραπάνω, να εκμεταλλευτούν το γεγονός πως οι συγκυρίες μας διατήρησαν σε θέση βολής από την Ευρώπη και να δώσουν τη μάχη για να τα καταφέρουν. Οι προπονητές τους προσπαθούν να τους εξηγήσουν λόγους, μπάλα παίζουν στο τέλος οι ίδιοι.
Η πραγματικότητα είναι πως λόγοι υπάρχουν, το θέμα είναι να το αντιληφθούν και οι πρωταγωνιστές. Είναι καταρχάς τα παιχνίδια που δίνει τώρα η ομάδα, εισιτήριο για το ρόστερ της επόμενης χρονιάς. Πιο σημαντικό όμως, είναι η υποχρέωση τους προς τον εργοδότη τους και κυρίως στο κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Δεν τον ικανοποιούν οι 4ες και οι 5ες θέσεις, ήταν εκεί όλη τη χρονιά όμως. Και αξίζει αν μη τι άλλο περισσότερη προσπάθεια και θέληση. Τόσο απλό.
