Μια καταστροφική χρονιά, η χειρότερη της 15ετίας έφτασε στο τέλος της. Η ΟΜΟΝΟΙΑ έμεινε εκτός Ευρώπης και έσπασε κάποια αρνητικά ρεκόρ. Είχε την χειρότερη άμυνα που θυμόμαστε και την χειρότερη εκτός έδρας επίδοση. Όλα αυτά ενδεχομένως να τα δεχόμασταν πιο εύκολα αν ήταν τουλάχιστον αυτή η χρονιά που μπήκαν επιτέλους οι βάσεις για το μέλλον. Ούτε αυτό έγινε όμως, με τον Πάμπο Χριστοδούλου να ξεκινάει το χτίσιμο από το μηδέν και το Ηλίας Πούλλος να μην είναι ακόμα το επαγγελματικό κέντρο που θέλουμε.
Την ευθύνη για την χρονιά ανέλαβαν ουσιαστικά με τις απομακρύνσεις και παραιτήσεις τους οι Νταμπίζας, Κάρβερ και Άγις Ιακωβίδης. Σχεδόν πάντα στο ποδόσφαιρο σε κάθε τέτοια σαιζόν όμως, το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης αναλογεί σε αυτούς που ηγούνται, στο διοικητικό συμβούλιο. Είναι για αυτό που λέμε ξανά και ξανά πως πρέπει πρώτο το Δ.Σ. να καταλάβει πως το καλοκαίρι που μένουμε Κύπρο, είναι το καλοκαίρι με την μεγαλύτερη ευκαιρία να προχωρήσουμε όχι μόνο στο αγωνιστικό, αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα: στα μέλη, στην οργάνωση του ποδοσφαιρικού τμήματος, στις σχέσεις συλλόγου-κόσμου. Δεν μας παίρνει να τη ρίξουμε στα σκουπίδια. Είναι τόσο απλό.
