Λένε πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός για να επουλώσει κάποιος τις πληγές του. Εμείς λέμε πως στο ποδόσφαιρο είναι οι νίκες. Η ΟΜΟΝΟΙΑ έφτασε σχεδόν κυριολεκτικά μια ανάσα από το τρίτο συνεχόμενο τρίποντο της και το δεύτερο σε ντέρμπι σε μια εβδομάδα. Πλήρωσε ένα ατομικό λάθος και εκεί που ήταν έτοιμη για απογείωση έμεινε με σκυμμένο το κεφάλι. Η ζωή πάντως συνεχίζεται και η ομάδα μας πρέπει να δει μπροστά.
Και ξέρει πολύ καλά πως στην ΟΜΟΝΟΙΑΤΙΚΗ πραγματικότητα, μέχρι να πειστεί και ο κόσμος να αφήσει πίσω του τα κατάλοιπα του παρελθόντος, ο μόνος τρόπος να κρατήσουμε μακριά τις υπερβολές και την μεμψιμοιρία είναι οι νίκες. Με αυτές η προσπάθεια κερδίζει χρόνο αλλά και ακόλουθους. Γιατί όσο κλισέ και επαναλαμβανόμενο κι αν ακούγεται, η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι θέλει χρόνο. Όσο περνάει ο καιρός, θα δούμε πως ίσως να χρειάζεται και διορθώσεις στη μεταγραφική περίοδο, αλλά για να είναι εντός στόχων μέχρι τότε θέλει νίκες.
Ο επόμενος αντίπαλος, ο Άρης, είναι μια ομάδα που ψάχνει καινούριο ξεκίνημα. Έχει αλλάξει πρόσφατα προπονητή, έχει ανάγκη τους βαθμούς. Έχει πάντως και αρκετές αδυναμίες τις οποίες οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε. Οποιοδήποτε αποτέλεσμα πέραν της νίκης είναι πολύ απλά μη αποδεκτό και καμία δικαιολογία δεν υπάρχει για την ΟΜΟΝΟΙΑ. Ας το δει σαν ευκαιρία να αποδείξει πως η κακιά στιγμή στο 96′, δεν είναι αρκετή να σταματήσει την πορεία ανάκαμψης που ξεκίνησε.
