Ξεκινάμε βάζοντας κάποια δεδομένα κάτω, για να μιλάμε στη σωστή βάση. Ο Κάρι Άρνασον έδειξε διάθεση να φύγει, μόλις αντιλήφθηκε πως η θέση του στην εντεκάδα δεν ήταν εγγυημένη και ο λόγος είναι σαφής: ήθελε να παίζει για να διατηρήσει τη θέση του στην Εθνική Ισλανδίας. Ο Πάμπος Χριστοδούλου τον συμπεριέλαβε στην τριάδα των ξένων κεντρικών αμυντικών για τη σαιζόν 2017-18, έδειξε όμως και την πρόθεση να φέρει άλλους 2 πιο γρήγορους, πιο αθλητικούς από τον Κάρι. Και κάπως έτσι ο Ισλανδός αποχώρησε.
Πριν αποχωρήσει πάντως, έπαιξε περίπου ένα εξάμηνο στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Αν πούμε πως έκανε τη διαφορά θα είμαστε ψεύτες. Ο τραυματισμός που είχε μόλις στο δεύτερο του παιχνίδι, τον έφερε πίσω. Ακόμα και έτσι όμως, ήταν στιγμές που η ποιότητα του φώναζε. Αλλά καλώς ή κακώς, μερίδα του κόσμου είχε αποφασίσει πως ο Άρνασον δεν είναι αυτός που θέλουμε. Άλλοι τον είπαν “γέρο”, άλλοι “γυάλινο”, η ετυμηγορία είχε ήδη βγει. Κι ας τον είδαμε ελάχιστα κι ας κουβαλούσε βαρύ βιογραφικό.
Ο “γέρος” λοιπόν έφυγε, πήγε στην Αμπερντίν, πήρε συνεχόμενα παιχνίδια και με δυο ηγετικές εμφανίσεις κόντρα σε Τουρκία (όπου μάλιστα σκόραρε) και Κόσοβο οδήγησε την Εθνική Ισλανδίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο, σε ένα πολύ δύσκολο όμιλο. Εν τέλη από ότι φαίνεται βιαστήκαμε να κρίνουμε, εν τέλη ίσως το τεχνικό επιτελείο να έπρεπε να προσπαθήσει περισσότερο να τον πείσει να μείνει, αν λάβουμε υπόψη μας και το παθητικό μας. Το σημαντικό όμως είναι να μάθουμε να κρίνουμε σε βάθος χρόνου.
Η αλήθεια είναι πως φέτος ο κόσμος δείχνει μεγαλύτερη διάθεση για πίστωση χρόνου στους παίκτες, πιθανότατα επειδή αντιλαμβάνεται πως υπάρχει και μεγαλύτερη ποιότητα. Μιλώντας γενικότερα όμως βιαζόμαστε να “αποφανθούμε” και μετά πολλές φορές…μουλαρώνουμε όταν ο ίδιος παίκτης κάνει τα αδύνατα δυνατά για να μας πείσει πως είναι καλύτερος από αυτό που μας είχε δείξει. Ο Άρνασον είναι απλά ένα παράδειγμα, που έγινε προς αποφυγήν. Ας δίνουμε στους παίκτες την ευκαιρία τους. Ναι να έχουμε απαιτήσεις, είναι αυτονόητο, να είμαστε και αυστηροί, στην ΟΜΟΝΟΙΑ παίζουν! Όπως λέμε πάντα όμως, όχι στα άκρα, όχι στις ξεροκεφαλιές! Παίκτες μας είναι!
