Είναι πολλές φορές τη φετινή σεζόν, και όχι μόνο, που μέσω επίσημων δηλώσεων γίνεται λόγος για τα ατομικά λάθη που στοιχίζουν. Είναι αμέτρητες οι φορές που σχολιάσαμε και εμείς ότι τα ατομικά λάθη είναι στο παιχνίδι αλλά δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται.
Το πρόβλημα στην ΟΜΟΝΟΙΑ με τα ατομικά λάθη είναι ακριβώς το ότι γίνονται κατ’ επανάληψη και αυτό δυστυχώς ξεφεύγει από τα όρια του “ατομικού λάθους”. Όταν ένας ποδοσφαιριστής είναι μόνιμα σε χαμηλή απόδοση και εμπίπτει συνεχώς σε σοβαρά λάθη δεν είναι ούτε θέμα συγκέντρωσης, ούτε θέμα δουλειάς. Είναι θέμα ποιότητας και δυστυχώς, μέχρι αυτή τη στιγμή, το δείγμα φωνάζει ότι υπάρχει έλλειψη αυτής. Δεν μπορούμε να περιμένουμε πως εκ θαύματος κάποιος ποδοσφαιριστής θα ανεβάσει ποιότητα και θα γίνει σούπερ παίκτης.
Ίσως περιμένουμε βελτίωση από κάποιους, κυρίως λόγω νεαρής ηλικίας, αλλά όταν ένας ποδοσφαιριστής περάσει το όριο, δυστυχώς δεν μπορεί να ανεβάσει την ποιότητα του. Αν μπορούσε θα το έκανε και πιο πριν. Είχαμε γράψει και παλαιότερα ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ κατέβασε τον πήχη των απαιτήσεων, κατεβάζοντας συνάμα και τον πήχη της ποιότητας. Τουλάχιστον, ας μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας…
Μακάρι στο τέλος της ημέρας να κάνουμε λάθος. Στο χέρι όσων νιώσουν πως θίγονται από τα πιο πάνω είναι να μας διαψεύσουν. Για την ώρα το δείγμα των δώδεκα αγωνιστικών δείχνει επανειλημμένα λάθη που πληρώνει η ΟΜΟΝΟΙΑ. Για αυτό αν είναι να αποδείξουν πως διαθέτουν περισσότερη ποιότητα από αυτήν που ξεδίπλωσαν μέχρι στιγμής στο χόρτο, η κατάλληλη ώρα είναι τώρα μες το Δεκέμβριο. Μετά θα είναι σίγουρα αργά για την ΟΜΟΝΟΙΑ και ενδεχομένως και για τους ίδιους.
