Για άλλη μια αγωνιστική, η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν καλύτερη του αντιπάλου της αλλά δεν πήρε τη νίκη. Το ίδιο ακριβώς είχε συμβεί και κόντρα σε Αλκή, Ολυμπιακό, Άρη, ενώ κόντρα στην Ανόρθωση παρότι το ματς ήταν ισοζυγισμένο, η ΟΜΟΝΟΙΑ κέρδιζε μέχρι το 90+6′ και κατάφερε να πετάξει δυο βαθμούς. Κοινό στοιχείο όλων των παιχνιδιών, ότι για να χάσει η ΟΜΟΝΟΙΑ τους βαθμούς πλήρωσε συγκεκριμένες αδυναμίες. Και το δείγμα είναι πλέον μεγάλο για να ελπίζουμε σε διόρθωση χωρίς μεταγραφές, μόνο καμουφλάρισμα τους είναι εφικτό.
Ο Αντρέας Χριστοδούλου δεν είχε χθες ευθύνη για κάποιο από τα γκολ που δέχθηκε. Είναι όμως ο τρίτος τερματοφύλακας που κάθεται κάτω από το τέρμα μας και αυτό τα λέει όλα. Ο Φελτχούιζεν δεν έπαιξε χθες κάτι που μάλλον προδίδει πράγματα ενόψει μεταγραφικής. Παναγή και Χριστοδούλου θα διεκδικούν κάθε εβδομάδα τη φανέλα βασικού μέχρι τον Ιανουάριο. Αναμένεται πως τότε η ΟΜΟΝΟΙΑ θα αποκτήσει κι άλλο τερματοφύλακα.
Από κει και πέρα, τα 17 γκολ παθητικό δεν είναι ευθύνη μόνο των άσσων αλλά και της αμυντικής γραμμής. Αν κάποιος δεν πείθεται, αρκεί να δει την αντίδραση του κέντρου της άμυνας μας στα δυο πρώτα γκολ του Αποέλ. Την ίδια στιγμή ο Εκίθα δεν έχει καταφέρει να γράψει λεπτό συμμετοχής κι αν δεν το καταφέρει άμεσα, αυτόματα γίνεται πρώτο φαβορί να επηρεαστεί από ενδεχόμενη μεταγραφική κίνηση το Γεννάρη.
Στο σημείο αυτό να πούμε πως οι πιο πάνω δεν είναι οι μόνες μας αδυναμίες, απλά τις υπόλοιπες ο κόουτς έχει καταφέρει να τις “σουλουπώσει”. Για παράδειγμα η μετατόπιση του Μαργκάσα στον άξονα πλάι στους Σοάρες και Κανού έχει βελτιώσει την μεσοαμυντική λειτουργία. Και εκεί βέβαια απαιτείται βάθος και περισσότερες ποιοτικές λύσεις.
Το τελικό αποτέλεσμα χθες σίγουρα ήταν άδικο. Δεν ήταν όμως μόνο προϊόν δυστοκία ή ρέντας, θα ήταν αφελές να νομίζουμε κάτι τέτοιο. Ήταν και προϊόν πλήρους εκμετάλλευσης των αδυναμιών μας από τον αντίπαλο. Είχαν την ποιότητα να κτυπήσουν αυτά που μας πληγώνουν από την αρχή της χρονιάς, μας κέρδισαν κι ας μας είδαν να παίζουμε καλύτερο ποδόσφαιρο σχεδόν σε όλο το παιχνίδι.
