Όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης μιλά για τον Νταβίντ Ντε Χέα. Φυσιολογικό, ο κορυφαίος (κατά την άποψη του γράφοντα) τερματοφύλακας του κόσμου (και με το Νόιερ τραυματία) έκανε χθες μια μυθική εμφάνιση κόντρα στην Άρσεναλ. Έσωσε 14 φορές την ομάδα του Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, κάποιες φορές με αποκρούσεις εκτός λογικής και ήταν πιθανότατα ο κύριος λόγος που οι κόκκινοι διάβολοι έφυγαν από το Λονδίνο με το τρίποντο και η Πρέμιερ Λιγκ δεν τελείωσε από τον Δεκέμβριο.
Πόσοι θυμούνται όμως τον Ισπανό μόλις αποκτήθηκε; Ο κορυφαίος (πάντα κατά την άποψη του γράφοντα) μάνατζερ Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, τον πήρε στο Μάντσεστερ το 2011, 6 χρόνια πριν δηλαδή, ως ένα σπουδαίο ταλέντο. Είχε κάποια εξαιρετικά χαρακτηριστικά, όπως τα σπουδαία αντανακλαστικά του, είχε όμως και κτυπητές αδυναμίες. Έμοιαζε κολλημένος στη γραμμή του, υπήρχαν φορές που δεν διάβαζε τη φάση σωστά. Φυσιολογικό αν αναλογιστεί κανείς την απειρία του. Και από τη στιγμή που τον πίστεψε ο Φέργκιουσον, από τη στιγμή που οι συνθήκες ήταν υγιείς για την εξέλιξη του, τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε σήμερα. Σιγά σιγά δούλεψε, έπαιζε, τα διόρθωσε και σήμερα χρειάζεται…αίτηση για να νικηθεί.
Και τι μας νοιάζουν εμάς ρε μπάρμπα όλα αυτά; Ε πως δεν μας νοιάζουν. Προ διετίας, είχαμε το δικό μας σπουδαίο ταλέντο, τον Παναγή με τα καλά χαρακτηριστικά του και τις αδυναμίες του. Την πρώτη χρονιά, όταν δεν υπήρχε άγχος και πίεση (μπήκε προς το τέλος της σαιζόν) δεν μας έδωσε την παραμικρή αιτία να αμφισβητήσουμε το ταλέντο του, το αντίθετο, έκανε και σπουδαίες επεμβάσεις. Τη δεύτερη του χρονιά είχε καλές εμφανίσεις, είχε όμως και λάθη, ενώ η αλήθεια να λέγεται δεν βελτίωσε όσο θα θέλαμε τις εξόδους του. Είμαστε όμως βέβαιοι πως δεν είχε και τη στήριξη, εσωτερικά και από το κόσμο για να φτάσει εκεί που μπορεί. Γιατί στην ΟΜΟΝΟΙΑ και τη Κύπρο, θέλουμε Ντε Χέα σε τιμή ευκαιρίας και τον θέλουμε και τώρα. Ουδέποτε πιστεύουμε στην προοπτική και τη διαδικασία. Και τα ταλέντα χάνονται το ένα μετά το άλλο.
Ο Παναγή είναι ακόμα νεαρός, έχει χρόνο να εξελιχθεί και να γίνει αυτό που μπορεί. Αν θα το καταφέρει θα εξαρτηθεί από τον ίδιο και από τις συνθήκες που θα του παρέχουμε. Το ίδιο ισχύει και για τον Χριστοδούλου. Τον ρίξαμε δυο φορές συνεχόμενες στα βαθιά. Ουδέποτε του δόθηκε η ευκαιρία να παίξει σε συνεχόμενα παιχνίδια διαφόρων δυναμικοτήτων για να τον αξιολογήσουμε σωστά. Και αυτός διαθέτει ταλέντο και αυτός οφείλει να δουλέψει σκληρά αλλά και να στηριχθεί.
Δεν ξέρουμε αν έχουν την προοπτική να γίνουν τερματοφύλακες τεράστιας εμβέλειας. Δεν λέμε πως δεν πρέπει να αποκτηθεί και τερματοφύλακας. Λέμε πως πρέπει τα ταλέντα να στηρίζονται και να μην στήνονται στο τοίχο. Τόσο απλά.
