Κάθε φορά λέμε πως από νίκες και ήττες, πρέπει να κρατάμε τα θετικά και να κτίζουμε πάνω τους και να αποβάλουμε τα αρνητικά. Από την χθεσινή εμφάνιση για παράδειγμα σίγουρα θέλουμε να αποβάλουμε την χαλάρωση που είχε σαν αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να πιστέψει, αλλά και την υπερβολή στα πανηγύρια μετά το τέλος του ματς. Σίγουρα θα θέλαμε να κρατήσουμε τον τρόπο που έπαιξε η ΟΜΟΝΟΙΑ το πρώτο 25λεπτο, αλλά και τη θέληση που έδειξε μετά την ισοφάριση.
Γιατί φαινόταν στο πρόσωπο των παικτών πόσο το ήθελαν. Ίσως το κλίμα να άλλαξε (ακούστηκαν πολλά για το κλίμα), ίσως οι δυο προηγούμενες νίκες όπως είπε και ο Ντάρμπισαϊαρ να έκαναν τους πάντες να πιστέψουν πως αξίζουν και μπορούν περισσότερα. Το γεγονός πως η φετινή ΟΜΟΝΟΙΑ, που πέρασε τόσα πολλά, ισοφαρίστηκε στο 89′, αλλά βρήκε τα ψυχικά αποθέματα να κυνηγήσει τη νίκη, ήταν απόρροια ακριβώς αυτής της θέλησης. Κι αν η ΟΜΟΝΟΙΑ θέλει να δει πιο ψηλά, την χρειάζεται ως το τέλος της χρονιάς.
