Ομαδάρα δεν έγινε ποτέ, αλλά τουλάχιστον από τη μέρα που ήρθε ο Ιβάιλο Πέτεφ, ήταν εμφανή τα σημάδια βελτίωσης. Επέβαλλε το ρυθμό της, έπαιζε σχετικά καλό ποδόσφαιρο και γενικά έδειχνε να το θέλει, να το νιώθει. Τόσο χθες, όσο και στο παιχνίδι της περασμένης Τετάρτης κόντρα στη Δόξα, η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν ένα φάντασμα και η απόδοση της απαράδεκτη, ανεξήγητη, ανυπόφορη. Δίκαια αποκλείστηκε, αφού η ομάδα της Κατωκοπιάς εκμεταλλεύτηκε πλήρως τη χλώμια της.
Οι εμφανίσεις κόντρα στη Δόξα γίνονται ακόμα πιο ανεξήγητες, αν αναλογιστεί κανείς ότι ενδιάμεσα στο παιχνίδι με το Αποέλ η ΟΜΟΝΟΙΑ στάθηκε καλά. Ξανά, δεν θα ισχυριστούμε ότι έθελξε με την εμφάνιση της, αλλά πάλεψε, το ήθελε, αν μετρούσε το γκολ του Ντάρμπισαϊαρ μπορεί να μην έχανε. Η υποτίμηση δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία, ούτε και οι απουσίες. Η ΟΜΟΝΟΙΑ επέστρεψε στις αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές και το πλήρωσε με αποκλεισμό από τον μόνο τίτλο που κυνηγούσε.
