Το… μικρό χαλί, το τέλος των ψευδαισθήσεων και η διαχρονική ευθυνοφοβία των διοικούντων.
Του Ανδρέα Βιολάρη / 24sports.com.cy
Κάθε πέρσι και καλύτερα. Κάθε φέτος και χειρότερα. Όπως και να το πει κανείς, η ουσία δεν αλλάζει. Η ΟΜΟΝΟΙΑ διέψευσε και φέτος αυτούς που πίστευαν ότι στην σεζόν που προηγήθηκε είχε πιάσει τον πάτο της και πως η επόμενη αποκλείεται να είναι χειρότερη από την προηγούμενη. (Και δεν αναφερόμαστε μόνο στους αριθμούς, στη βαθμολογική συγκομιδή και την θέση που καταλαμβάνει το «τριφύλλι» με το τέλος της κάθε αγωνιστικής περιόδου, αλλά και στην γενικότερη προβληματική εικόνα που παρουσιάζει εντός και (κυρίως) εκτός αγωνιστικού χώρου.
Η χθεσινή εμφάνιση κόντρα στην Δόξα, σε ένα παιχνίδι που υποτίθεται ήταν τελικός, και ο πρόωρος και άδοξος αποκλεισμός από το κύπελλο αποτελεί τον επίλογο μιας ακόμη σεζόν η οποία– αν και Φεβρουάριος – κρίνεται και πάλι αποτυχημένη. Χθες βράδυ στο Μακάρειο έσβησαν οι όποιες ψευδαισθήσεις υπήρχαν ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ μπορεί να επιστρέψει στην κατάκτηση τίτλου μετά από έξι χρόνια ή, ακόμα, και στα κύπελλα Ευρώπης. Το -9 από την 3η θέση σε συνδυασμό τα γνωστά και άγνωστα προβλήματα που ταλανίζουν το σύλλογο, αλλά και τις χθεσινές εξελίξεις, καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου.
Πάμε και στα ψεσινά. Η απόφαση του Ιβάιλο Πέτεφ να θέσει εκτός ομάδας τους τρεις Πορτογάλους αιφνιδίασε πολλούς. Όχι όλους. Στα μάτια κάποιων, οι οποίοι είναι κοντά στην ομάδα και ήταν ενήμεροι για κάποια συμβάντα, η πιο πάνω εξέλιξη δεν ήταν ακριβώς κεραυνός εν αιθρία. Πολύ πιθανόν τα συγκεκριμένα άτομα να μην περίμεναν ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν με τέτοιο τρόπο και θα έφταναν σε αυτό το σημείο. Και αυτό, εκτιμούμε, γιατί και στο παρελθόν (πρόσφατο αλλά και πιο μακρινό) συνέβησαν πολλά και διάφορα στο «Ηλίας Πούλλος», αλλά δεν πήραν την έκταση που πήραν τα τελευταία γεγονότα.
Αυτή τη φορά το χαλί αποδείχθηκε πολύ μικρό για να χωρέσει πρόσωπα, καταστάσεις και συμπεριφορές. Ή, αν προτιμάτε, έτυχε τη συγκεκριμένη περίοδο να βρεθεί στον πάγκο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ένας προπονητής ο οποίος είχε το θάρρος για να πάρει κάποια γενναίες αποφάσεις, σωστές ή λανθασμένες. Δεν κρίνουμε την απόφαση αυτή καθ’ αυτή, αφού δεν έχουμε και ολοκληρωμένη εικόνα των γεγονότων για να το πράξουμε.
Έχουμε όμως άποψη για την μεγαλύτερη εικόνα. Και τα χθεσινά γεγονότα αποτέλεσαν ακόμα ένα κομμάτι στο παζλ αυτή της μεγάλης εικόνας. Άποψη η οποία είναι διαχρονική και την έχουμε εκφράσει αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια. Όπως διαχρονικά είναι και κάποια προβλήματα που ταλαιπωρούν το σωματείο, αλλά και η ευθυνοφοβία που χαρακτηρίζει (και πάλι διαχρονικά) τις διοικήσεις της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Και δυστυχώς η νυν διοίκηση δεν αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα.
Για τον χθεσινό αποκλεισμό δεν μπορεί να ευθύνονται (μόνο) οι Μαργκάσα, Άλεξ και Λοπες. Για το πρόωρο τέλος στην σεζόν δεν ευθύνεται (μόνο) ο Πέτεφ, ούτε καν (μόνο) ο Πάμπος Χριστοδούλους, ο οποίος χρεώνεται την παταγώδη αποτυχία του χτισίματος του φετινού ρόστερ. Ούτε ο Νίκος Νταμπίζας είχε την αποκλειστική ευθύνη για αυτά που είδαμε πέρσι, ούτε οι Κάρβερ, Μιλόγεβιτς, Καϊάφας, Λοτίνα, Σαβέβσκι, Μπάγεβιτς, Λεμονής, Τούτιτς και πάει λέγοντας. Ούτε οι δεκάδες ποδοσφαιριστές οι οποίοι ήρθαν, έφυγαν και δεν ακούμπησαν την τελευταία 10ετία.
Θα μπορούσαμε να γυρίσουμε και άλλο πίσω το χρόνο. Μένουμε όμως στο 2008, χρονιά ορόσημο αφού η ΟΜΟΝΟΙΑ γύρισε σελίδα και μπήκε σε νέα εποχή, ήθη και έθιμα, με την ανάληψη της προεδρίας από τον Μιλτιάδη Νεοφύτου. Τα όσα έγιναν κατά τη διάρκεια της θητείας του «Μιλτή» είναι λίγο πολύ γνωστά και ο σύλλογος ακόμα πληρώνει το μάρμαρο.
Ακόμα και σήμερα, κανείς δεν έχει πληρώσει για τα εγκλήματα της συγκεκριμένης περιόδου. Κανείς δεν έχει αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογούσε. Όπως δεν ανέλαβαν την ευθύνη που τους αναλογούσαν και οι επόμενες διοικήσεις. Οι προπονητές, ποδοσφαιριστές, τεχνικοί διευθυντές, διαιτητές, αθλητικοί δικαστές, ΚΟΠ αποτέλεσαν κατά καιρούς το άλλοθι για τα δικά τους λάθη.
Τα πράγματα όμως έφτασαν σε τέτοιο σημείο που η διοίκηση δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί πίσω από τα λάθη άλλων. Φτάνει πλέον με τους… Χατζηπετρήδες. Ας κοιταχτούν και οι διοικούντες στον καθρέφτη, να κάνουν αυτοκριτική, να βγουν μπροστά, να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν και να πάρουν θαρραλέες αποφάσεις.
Για την ώρα μένουμε ως εδώ. Έχουμε ήδη μακρηγορήσει και δεν θα επεκταθούμε περαιτέρω. Θα αναμένουμε τη σημερινή έκτακτη συνεδρία, τις όποιες αποφάσεις και τις όποιες τοποθετήσεις προκύψουν (που έπρεπε να έχουν ήδη γίνει!) και θα επανέλθουμε.
