Χθες το πρωί ο Κανού έκανε “like” σε αναρτήσεις του Χατζηλιασή για την πορεία του Αποέλ στο Τσάμπιονς Λιγκ. Λίγο αργότερα, δημοσιεύονταν δηλώσεις του Μαδούρο στις οποίες έλεγε “Πέρυσι τα παιχνίδια που έπαιξα είναι μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού. Στην ΟΜΟΝΟΙΑ δεν ξέρω καν πόσα έπαιξα έως τώρα…Εδώ παίξαμε με το Αποέλ που έφερε ισοπαλία δύο φορές με την Ντόρτμουντ, τον Απόλλωνα που έπαιξε με την Λυών, την Έβερτον και την Αταλάντα στο Europa League. Οι ομάδες που παίζω εναντίον με την ΟΜΟΝΟΙΑ είναι σίγουρα πιο δυνατές από την Groningen”.
Είμαστε βέβαιοι πως και ο τελευταίος οπαδός της ΟΜΟΝΟΙΑΣ που βλέπει τα πιο πάνω, βράζει από θυμό. Δεν φταίνε όμως οι ποδοσφαιριστές. Μπορεί να τους έγινε μάθημα ιστορίας με το που αποκτήθηκαν από την ομάδα μας, όλα τα υπόλοιπα όμως μόνο την ΟΜΟΝΟΙΑ που ξέραμε και με την οποία μεγαλώσαμε δεν θυμίζουν. Πορεία μεσαίας ομάδας, καθυστερήσεις στους μισθούς, εθελοντές και ημιερασιτέχνες σε θέσεις που θα έπρεπε να υπάρχουν επαγγελματίες και άνθρωποι του ποδοσφαίρου. Οι παίκτες νιώθουν πως παίζουν σε μεσαία ομάδα και το εκφράζουν δημόσια. Κάτι που σε άλλες εποχές, δεν θα τολμούσε να κάνει κανένας ποδοσφαιριστής της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Δεν θα υπήρχε και λόγος βέβαια, αφού θα ένιωθε περηφάνια που παίζει σε μια τεράστια ομάδα.
Για τις λύσεις τα είπαμε, για το ποια πρέπει να είναι η επόμενη μέρα επίσης. Δεν θα επαναλάβουμε εαυτό για να μην κουράσουμε.
