Εν τέλη το θέμα λύθηκε πριν να διογκωθεί σε βαθμό που δεν θα υπήρχε γυρισμός και ο Πέτεφ παρέμεινε στον πάγκο. Γιατί θα ήταν πραγματικά αστείο που εν έτη 2018, με όλα αυτά που έχουμε ζήσει στην ΟΜΟΝΟΙΑ μέχρι σήμερα, να θεωρούμε σαν λύση στα προβλήματα μας την πρόσληψη ή την απόλυση ενός προπονητή. Η άποψη του γράφοντος είναι ότι, είτε ο προπονητής ονομάζεται Πέτεφ είτε ονομάζεται Μουρίνιο, πολύ λίγη σημασία έχει όσο βρισκόμαστε σε αυτό το χάλι εξωαγωνιστικά… Κι ας έδειξε ο Πέτεφ ότι έχει τις ικανότητες να αντεπεξέλθει στο “τριφύλλι”, ακόμη και μέσα στις πολλές αντιξοότητες.
Η τακτική της απόλυσης, την οποία δοκιμάζουν οι διοικήσεις εδώ και χρόνια, δεν έχει φέρει απολύτως κανένα αποτέλεσμα. Ο Πέτεφ και ο κάθε Πέτεφ, εάν δεν έχει τα απαραίτητα εφόδια για να δουλέψει, τα οποία αναφέρθηκαν πολλές φορές δεν θα τα ξαναγράψουμε, δεν μπορεί να δείξει τι πραγματικά μπορεί να κάνει. Ευθύνες βεβαίως και έχει όπως είχαν και οι προκάτοχοι του, ούτε αυτός, ούτε αυτοί όμως είχαν όλα όσα χρειάζεται ένας προπονητής που κάθεται στον πάγκο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Δηλαδή να διώχναμε τον Πέτεφ για να πάρουμε άλλον να τον διώξουμε του χρόνου για να πάρουμε άλλον; Την ευθύνη όλων αυτών των πάνε-έλα γιατί δεν την αναλαμβάνει ποτέ κανείς; Και προπάντων ποιος στο τέλος πληρώνει τα σπασμένα;
