Δέκα συνεχόμενα χαμένα παιχνίδια κόντρα στο Αποέλ. Εικοσιδύο συνεχόμενα χωρίς νίκη απέναντι στον ίδιο αντίπαλο. Πότε θα σταματήσει αυτό το ντροπιαστικό σερί; Ακριβή ημερομηνία και ώρα δεν μπορούμε να ξέρουμε, δεν είμαστε το μαντείο των Δελφών. Το βέβαιο είναι πως όσο η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν γυρίζει σελίδα, τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Όχι μόνο στα αιώνια ντέρμπι, αλλά και στη γενικότερη παρουσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στο πρωτάθλημα. Έχουμε ξεχάσει την τελευταία φορά που είμαστε διεκδικητικοί τέτοιο καιρό.
Χθες για πρώτη φορά, προπονητής μας παραδέχθηκε το αυτονόητο, ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά ποιότητας μεταξύ των δυο ομάδων. Αυτή η διαφορά, είναι μεν απόρροια της τεράστιας απόστασης που χωρίζει οικονομικά ΟΜΟΝΟΙΑ και Αποέλ, αλλά και στον τρόπο που δουλεύουν οι δυο ομάδες. Οι περισσότεροι από 170 παίκτες που αλλάξαμε την τελευταία 10ετία, δικαιώνουν του λόγου το αληθές. Δεν είναι δυνατόν να κάνεις τόσες αλλαγές παικτών και να μην αντιλαμβάνεσαι πως κάνεις κάτι λάθος.
Και είναι και αυτό, αποτέλεσμα του γενικότερου τρόπου λειτουργίας του σωματείου. “Ερασιτέχνες σπίτι σας” έγραφε σήμερα ένα πανό στην κερκίδα. Λογικά είχε συγκεκριμένους αποδέκτες, το σημερινό συμβούλιο. Στην πραγματικότητα όμως, το πρόβλημα είναι αρκετά πιο βαθύ από τα τωρινά πρόσωπα. Είναι στην δομή, στον γενικό τρόπο λειτουργίας, στον γενικότερο ερασιτεχνισμό (οργανισμός με 7 εκατομμύρια έσοδα, λειτουργεί ακόμα στη βάση του εθελοντισμού). Και θα το λέμε ξανά και ξανά, οι νέοι που θα αναλάβουν τον Απρίλη, πρέπει πρώτα από όλα να το αντιλαμβάνονται και να το αναγνωρίζουν.
