Άλλη μια ήττα χτες σε ντέρμπι, άλλη μια ήττα σε αιώνιο, άλλη μια χρονιά κομπάρσοι και στάσιμοι σε όλα. Μάλλον όχι! Δεν είμαστε στάσιμοι, πάμε κάθε χρόνο και χειρότερα! Τι να πεις σ’ αυτόν τον κόσμο, που εδώ και τόσα χρόνια βλέπει την αγαπημένη του ομάδα να χάνεται, να σβήνει, να μην θυμίζει σε τίποτα την ιστορία και τα ιδανικά της.
Πολλές φορές τον χρόνο ακούμε παίκτες, προπονητές και διοίκηση να καλούν τον κόσμο να μείνει κοντά, να στηρίξει την προσπάθεια και στο τέλος θα μετρήσουμε τα κουκιά μας. Μα κάθε “τέλος” βρίσκει την ΟΜΟΝΟΙΑ με άλλη μια πληγή στο ήδη γεμάτο πληγές σώμα της. Κάθε μια “νέα αρχή” είναι μέχρι στιγμής άλλο ένα βήμα προς τα…πίσω, και τα αποτελέσματα δεν τιμούν τα διοικητικά συμβούλια των τελευταίων 20 χρόνων. Ότι κι αν πεις σε αυτόν τον ταλαιπωρημένο κόσμο δεν θα είναι ποτέ αρκετό μέχρι να δει πράξεις και πραγματική αλλαγή. Μέχρι να δει ότι υπάρχει επιτέλους ένα πλάνο, άνθρωποι ικανοί και επαγγελματίες, χωρίς κομματικές παρεμβάσεις για να ικανοποιηθούν πολιτικά συμφέροντα και σκοπιμότητες.
Τα ίδια ακούει και βλέπει κάθε χρόνο αυτός ο λαός και η ζημιά που έχει γίνει σε DNA και νοοτροπία είναι τεράστια, τα αποτελέσματα της οποίας θα μας ακολουθούν για πολλά χρόνια ακόμα…
