Ας μην κοροϊδευόμαστε, κανείς δεν νοιάζεται για το αγωνιστικό και αυτό ισχύει εδώ και πολύ καιρό. Η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν διεκδικεί κάτι ως το τέλος της χρονιάς και το μόνο που πετυχαίνει τελευταίως είναι αρνητικά ρεκόρ. Δεν είναι αυτή την ομάδα που θέλει ο κόσμος και παρότι πονάει που την βλέπει έτσι, έχει στρέψει την προσοχή του στις εξελίξεις γύρω από το διοικητικό. Και μέχρι να ξεκαθαρίσει αυτό το κομμάτι, πολύ δύσκολα θα ανοίξει αγωνιστική συζήτηση.
Απομένουν ως το τέλος της χρονιάς πάντως πέντε παιχνίδια, στην πραγματικότητα όμως μόνο ένα μετράει το αυριανό. Είναι αυτό κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο, αυτό που έχει καταντήσει μαρτύριο αφού η ΟΜΟΝΟΙΑ στα τελευταία ματς με το Αποέλ απουσιάζει από το γήπεδο, ή όταν τα παλέψει βρίσκει άλλα εμπόδια, είτε αυτό είναι η ανεπάρκεια της, είτε κάποια διαιτητικά λάθη. Πραγματικά το ένα ματς που μας νοιάζει να δούμε στην άμυνα λιοντάρια και την επίθεση κανόνια είναι το αυριανό.
Όχι γιατί ενδεχόμενη νίκη θα μας δώσει πρωτάθλημα ή κάποιο ουσιαστικό κέρδος, αλλά γιατί κάποια στιγμή αυτή η κατηφόρα στα αιώνια ντέρμπι πρέπει να σταματήσει. Κι αν το “στοπ” στα αποτυχημένα αιώνια σημαίνει και σημαντική οπισθοχώρηση του Αποέλ στη μάχη για το πρωτάθλημα, ακόμα καλύτερα. Όχι μόνο για μας και την ψυχολογία μας, αλλά για το κυπριακό πρωτάθλημα γενικότερα.
