Τις δικές του ανησυχίες και προβληματισμούς για την επόμενη μέρα στην ΟΜΟΝΟΙΑ, παρέθεσε στο Super Sport FM, ο Υπεύθυνος Επικοινωνίας της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, Χαράλαμπος Ρωσσίδης. Αναφέρθηκε στις εκλογές, στη διαδικασία, το περιεχόμενο και την επιχειρηματολογία γύρω από την πρόταση Παπασταύρου και για το θέμα της εναλλακτικής επιλογής, αλλά γιατί δεν επαναδιεκδικεί. Σημειώνει ότι το μοντέλο στην ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να αλλάξει, στέκεται ωστόσο στη διαδικασία που πρέπει να ακολουθηθεί. Αναλυτικά όσα είπε:
Γιατί δεν επαναδιεκδικείτε;
«Αξιολογώντας την κατάσταση, ζυγίζοντας τα δεδομένα και το περιβάλλον που διαμορφώθηκε θεώρησα πιο σωστό να μην κατέλθω ως υποψήφιος. Δεν με εκφράζει το σκηνικό και το πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί, σε σχέση με τις δομικές αλλαγές και τον τρόπο που αυτές προωθούνται».
Οι τοποθετήσεις του ενόψει των εκλογών:
«Αναμφίβολα, το διαφοροποιητικό στοιχείο σε σχέση με τις προηγούμενες Εκλογικές Γενικές Συνελεύσεις, πέραν της πρότασης του Συνδυασμού «Πορεία Αλλαγής» είναι η πρόταση του κ. Παπασταύρου, δεδομένων όσων αυτή περιλαμβάνει και προϋποθέτει. Το περιεχόμενό της καθιστά τις εξελίξεις σημαντικές και ως εκ τούτου, αναπόφευκτα τα ερωτήματα και τα διλήμματα είναι μπροστά μας.
Προτού πούμε τα περαιτέρω, είναι σημαντικό να πιστώσουμε με καλή πίστη και πρόθεση όσους ενεπλάκησαν στη διαπραγμάτευση και τη διαμόρφωση της πρότασης του κ. Παπασταύρου. Είναι άνθρωποι που ήταν πάντα κοντά στην ομάδα και είμαι βέβαιος ότι έκαναν αυτό που οι ίδιοι θεωρούσαν πως είναι το πιο σωστό για τον Σύλλογο. Με την ίδια καλή πίστη και πρόθεση ας πιστώσουμε, ωστόσο, και όσους διαφωνούν, ανησυχούν ή προβληματίζονται. Διότι οι στιγμές είναι τέτοιες, που κανείς δεν μπορεί να ευτελίζει την αγωνία που καταλαμβάνει όσους αγωνιούν για το αύριο του σωματείου.
Απ’ εκεί και πέρα, το διακύβευμα δεν θα έπρεπε να είναι ένα ΝΑΙ ή ένα ΌΧΙ στον οποιονδήποτε επενδυτή, αλλά ο προσανατολισμός και το περιεχόμενο. Ο προβληματισμός επικεντρώνεται σε τρεις πυλώνες: Στη Διαδικασία που ακολουθήθηκε, στο Περιεχόμενο και την Επιχειρηματολογία με την οποία προωθείται η πρόταση του κ. Παπασταύρου.
Αρχίζοντας από τη διαδικασία, το ερώτημα που προκύπτει είναι εάν ακολουθήθηκε η σωστή διαδικασία για μια τόσο ιστορική αλλαγή. Λήφθηκε απόφαση από τη Συνέλευση για αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο; Αποφασίσθηκε από τη Συνέλευση η υιοθέτηση νέου μοντέλου, ώστε να ξεκινήσουν επαφές με πιθανούς ενδιαφερόμενους; Η πρόταση του κ. Παπασταύρου ήταν αποτέλεσμα διαλόγου με φιλάθλους, μέλη και οργανωμένα σύνολα; Όσοι και όσες κλήθηκαν διαχρονικά και επανειλημμένα να δώσουν από το υστέρημά τους για να σωθεί το Σωματείο, ήταν συμμέτοχοι σε αυτή τη διαδικασία;
Κατά την προσωπική μου γνώμη πάντοτε, μια τέτοια αλλαγή, και ιδιαίτερα για ένα σωματείο με τον χαρακτήρα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ χρειάζεται κάποια βασικά συστατικά. Συστατικά όπως ο διάλογος, η συμμετοχή των μελών, η διαφάνεια, ο κοινός βηματισμός. Όλα αυτά απουσίασαν από το προζύμι της πρότασης Παπασταύρου. Υπάρχουν πολλά μοντέλα που μπορούσαν να συζητηθούν. Μοντέλα που εφαρμόζονται σε προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες. Μοντέλα λαϊκής βάσης, μεικτά μοντέλα, ιδιωτικά, ενώ είναι και μια σημαντική μερίδα που θεωρεί ότι πρέπει να προχωρήσουμε σε μια πιο εκσυγχρονισμένη μορφή σωματείου. Πρώτα έπρεπε συλλογικά, τα μέλη και η Συνέλευση να επιλέξουμε το μοντέλο και ακολούθως την πιο συμφέρουσα πρόταση. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε.
Τώρα, ως προς το περιεχόμενο, η ιδιοκτησία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ περνά στον κ. Παπασταύρου. Από τη στιγμή που με τη λήξη του συμβολαίου ο επόμενος αγοραστής θα πρέπει να πληρώσει τον κ. Παπασταύρου, τότε δεν μιλάμε για διαχείριση, αλλά για ιδιοκτησία. Και η ιδιοκτησία, στην προκειμένη περίπτωση, αφορά έναν και μόνο αποκλειστικό μέτοχο, τον οποίο ο κόσμος της Ομόνοιας δεν γνωρίζει. Αυτό το δεδομένο από μόνο του, τηρεί έστω τα προσχήματα των όσων διαχρονικά εκφράζει ο Σύλλογος; Την ίδια ώρα, είναι ικανοποιητικές οι πρόνοιες που παρουσιάζονται ως ασφαλιστικές δικλίδες (π.χ. χρονική διάρκεια, μεταπώληση μετοχών, ρόλος Σωματείου, σύνθεση ΔΣ, υπερεξουσίες επενδυτή, εκπροσώπηση στην ΚΟΠ, αλλά και από οικονομικής άποψης); Είναι αρκετό ένα τετρασέλιδο για να σχηματιστεί ολοκληρωμένη άποψη; Μιλούμε πάντοτε με βάση τα όσα είδα μέχρι στιγμής, διότι, ακόμη δεν είδαμε την τελική πρόταση.
Απ’ εκεί και πέρα, η Επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται, παρουσιάζοντας μια εικόνα καμένης γης, πως δεν υπάρχουν άλλες επιλογές, ότι είναι μοναδική λύση, ή ψευδοδιλήμματα σε μια λογική «Παπασταύρου ή Θάνατος», βοηθούν στο να αναπτυχθεί ένας γόνιμος και εποικοδομητικός διάλογος, γύρω από το μέλλον του σωματείου; Κατά την άποψή μου, δεν είναι σωστό να ισοπεδώνονται τα πάντα για να παρουσιάζεται μια επιλογή ως μονόδρομος.
Η απάντηση στα περί εναλλακτικής επιλογής είναι εάν δόθηκε πραγματικός χρόνος για μελέτη και επεξεργασία άλλων μοντέλων, για υποβολή προτάσεων και ουσιαστική συζήτηση περί εναλλακτικών επιλογών. Οι σωστές διαδικασίες και ο δομημένος διάλογος, είναι που δημιουργούν έδαφος για επιλογές. Είναι μια διαδικασία που χρειάζεται μελέτη και επεξεργασία. Διότι, όπως μάθαμε, για τρεις μήνες γινόταν διαπραγμάτευση με τον κ. Παπασταύρου.
Συνεπώς, οι όποιες ανησυχίες όταν τεκμηριώνονται, δεν διαπνέονται από ψωροπερηφάνια ή ιδεολογικό δογματισμό. Αλλά από όσα σας έχω αναφέρει: Τη διαδικασία, το περιεχόμενο, την επιχειρηματολογία.
Απ’ εκεί και πέρα, το μόνο σίγουρο είναι ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει ανάγκη τις αλλαγές, είτε δομικές είτε καταστατικές αλλαγές. Ωστόσο αυτή η αλλαγή, δεν είμαι σίγουρος αν σχετίζεται μόνο με τη δομή, παρά με τα εργαλεία διοίκησης. Πρέπει να δημιουργηθεί χώρος για να εισρεύσει χρήμα μεν, ωστόσο επειδή τα σωματεία, όπως και κάθε Οργανισμός, πρεσβεύουν κάποιες αξίες, κάποιες βασικές προϋποθέσεις πρέπει να πληρούνται:
1. Το νέο καθεστώς να είναι προϊόν συλλογικής σοφίας
2. Η ΟΜΟΝΟΙΑ να παραμείνει στα χέρια Ομονοιατών και ανθρώπων του χώρου της
3. Η διαφύλαξη του λαϊκού χαρακτήρα του Σωματείου (Το Σωματείο και τα μέλη να έχουν ρόλο στο νέο καθεστώς λειτουργείας)».
Περί ενότητας:
«Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ενότητα. Αλλά η ενότητα, στη δική μου αντίληψη πάντοτε, πρέπει να κτίζεται και σφυρηλατείται κάθε μέρα. Και κυρίως σε αυτό το σωματείο να εδράζεται, στη συλλογικότητα, στο σεβασμό του χαρακτήρα του σωματείου και του κόσμου του. Η επίκληση στην ενότητα είναι πλασματική όταν τα πιο πάνω παραβιάζονται. Αν η ενότητα σημαίνει σιωπή η συμβιβασμός όταν αυτά κινδυνεύουν, η ΟΜΟΝΟΙΑ ως κίνημα δεν θα γεννιόταν το 48. Επαναλαμβάνω, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ενότητα στο Σωματείο, ωστόσο πρέπει να θυμόμαστε και να αναγνωρίζουμε τη σημασία της σε όλα τα στάδια και επίπεδα. Όχι μόνο σε ένα οποιοδήποτε, τελικό στάδιο. Η ενότητα, ως έννοια, προϋποθέτει ταυτότητα και συνείδηση. Τώρα, εάν υπάρχουν ανησυχίες και προβληματισμοί, δεν σημαίνει ότι τίθενται με τρόπο διχαστικό. Είναι μια ιστορική καμπή, είναι φυσιολογικό να υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. Συνεπώς, δεν χρειάζονται νουθεσίες, ούτε αόριστες επικλήσεις. Το ζητούμενο είναι οι όποιες διαφορετικές απόψεις να τίθενται στο πλαίσιο ενός εποικοδομητικού διαλόγου και του σεβασμού στη διαφορετική άποψη».
Πως κρίνει το έργο της διοίκησης:
«Αναμφίβολα, σε μια ομάδα όπως η ΟΜΟΝΟΙΑ τα πάντα κρίνονται από τα αποτελέσματα και τον βαθμολογικό πίνακα. Είναι γνωστές οι δυσκολίες που υπήρχαν στο οικονομικό. Αξιόλογα βήματα έγιναν σε αρκετούς τομείς, όπως σε άλλα Αθλητικά Τμήματα, στο Μάρκετινγκ, στις σχέσεις με τα οργανωμένα σύνολα και τα Μέλη. Ωστόσο αυτό που μετρά και επισκιάζει τα πάντα στο τέλος είναι η αγωνιστική παρουσία και αυτό είναι κατανοητό. Σε αυτό το πλαίσιο, αναλαμβάνω και εγώ το μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί, ανεξάρτητα αν είναι σαφής η διάκριση των εξουσιών και των αρμοδιοτήτων, όσων αφορά τη λειτουργία των τμημάτων και των επικεφαλής τους. Πέραν τούτου, ένα μερίδιο ευθύνης δεν παύει να είναι συλλογικό».
Στον τομέα της Επικοινωνίας υπήρξαν αλλαγές με τη δική σας σφραγίδα:
«Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Η δουλειά που έγινε είναι στην κρίση του κόσμου και των μελών, αλλά και σε σας ως τους πιο στενούς μας συνεργάτες, για να την κρίνετε. Απ’ εκεί και πέρα δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ, αν έγιναν αλλαγές προς τη σωστή κατεύθυνση είναι κάτι που θα κρίνει ο κόσμος. Από την πλευρά μου ευχαριστώ όλους όσοι συνεργάστηκαν σε αυτό το κομμάτι. Τον Εκπρόσωπο Τύπου Ανδρέα Δημητρίου, τον Γιώργο Βασιλείου (Graphic Designer), την Ελπίδα Ολυμπίου (για το οπτικοακουστικό υλικό), τον Σάββα Σταύρου για την κάλυψη των Τμημάτων και την Εταιρεία Consultics, για την παραγωγή του Omonoia Premium. Είμαι στη διάθεση αυτών που θα αναλάβουν την Επικοινωνία για να γίνει μια ομαλή παράδοση».
Με ποια συναισθήματα αποχωρείτε; Νιώθετε ότι θα μπορούσατε να συνεχίσετε;
«Για να είμαι ειλικρινής, με ανάμεικτα συναισθήματα. Αφενός, η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι η ομάδα που αγαπήσαμε από παιδιά, μια ιδέα που πάντα μας συγκινεί. Αφετέρου, όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα, δεν μπορούν παρά να δημιουργούν ανησυχίες και προβληματισμό για το μέλλον του Σωματείου. Επιτρέψτε μου να επαναλάβω αυτό που είπα και πιο πριν: Το ζητούμενο είναι οι όποιες διαφορετικές απόψεις να τίθενται στο πλαίσιο ενός εποικοδομητικού διαλόγου και του σεβασμού στη διαφορετική άποψη».
