Άλλο ένα Πάσχα βρίσκει τους ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ να περιμένουν την Ανάσταση της αγαπημένης τους βασίλισσας ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Άλλο ένα Πάσχα τους βρίσκει χωρισμένους σε στρατόπεδα, να τα λένε έντονα για το ποια πρέπει να είναι η επόμενη μέρα. Άλλο ένα Πάσχα μας βρίσκει όλους μας προβληματισμένους για το παρόν και το μέλλον. Η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι και φέτος σταυρωμένη όπως ήταν τα τελευταία χρόνια. Και κανείς δεν ξέρει αν φέτος θα είναι η χρονιά που θα βγει από το τέλμα.
Για τα διοικητικά τα λέμε κάθε μέρα, θα μιλήσουμε αργότερα για τις εξελίξεις που προκύπτουν και ενδεχομένως να προκύψουν. Αυτή η διοικητική κατάσταση έχει προφανώς άμεσο αντίκτυπο στο αγωνιστικό όπου η εικόνα είναι χειρότερη από ποτέ. Η ομάδα είναι 6η, για πρώτη φορά εδώ και 60 χρόνια θα μείνει δυο συνεχόμενες χρονιές εκτός Ευρώπης ενώ σπάει το ένα αρνητικό ρεκόρ μετά το άλλο. Οι αγωνιστικές που απομένουν μοιάζουν με μαρτύριο και όλοι ευχόμαστε κάπου να σταματήσει η κατρακύλα. Η ψυχολογία όλων μας στο ναδίρ.
Ακόμα και έτσι όμως οι ατζέντες επικρατούν. Είναι για αυτό που λέμε πως κανείς δεν ξέρει αν φέτος θα είναι η χρονιά που θα βγει η ΟΜΟΝΟΙΑ από το τέλμα. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε όλοι αξιολογούν και παρτάρουν στρατόπεδα και όχι περιεχόμενο και το χειρότερο είναι πως αρνούνται να το δουν. Οπότε ποιος μπορεί να ισχυριστεί πως θα παρθεί η σωστή απόφαση; Άλλο ένα Πάσχα βρίσκει την ΟΜΟΝΟΙΑ σταυρωμένη. Ευχή όλων μας όπως κι αν προχωρήσουμε να έρθει η Ανάσταση.
