Χωρίς στόχους η ΟΜΟΝΟΙΑ και το καταλαβαίνουμε, είναι μεγάλο ξενέρωμα και για παίκτες και για κόσμο. Κίνητρα όμως υπάρχουν για να παλέψει η ομάδα ως το τέλος της χρονιάς και να μην παρουσιάζεται σαν λεωφορείο τουριστών που ήρθε στην Κύπρο για να χαρεί τον ήλιο. Αρκεί να θέλουν οι ποδοσφαιριστές μας να αντιληφθούν, πως εξαρτάται από τον κάθε ένα προσωπικά αν θα συμπεριφερθεί σαν επαγγελματίας ή σαν υπάλληλος που βαριέται και περιμένει τις καλοκαιρινές διαφορές.
Πρώτο και πιο σημαντικό κίνητρο: ο κόσμος της ομάδας. Γήπεδο δεν πάει, δικαιολογημένα, αλλά είναι σαφές σε όλους πως είναι πληγωμένος από την εικόνα και την πορεία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και αγχωμένος για το μέλλον της. Μια νίκη δεν θα τον κάνει χαρούμενο, αλλά κάτι θα είναι.
Κίνητρο δεύτερο: η ιστορία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Τρέχουμε το χειρότερο σερί της ιστορίας μας. Οκτώ συνεχόμενες ήττες στο πρωτάθλημα, έξι συνεχόμενες στα πλέι οφ. Αν όσοι φοράνε τη φανέλα της παλαί ποτέ βασίλισσας την σέβονται έστω και λίγο, σήμερα θα κάνουν το αυτονόητο, θα κερδίσουν τον άλλο αδιάφορο του πρώτου γκρουπ.
Και κίνητρο τρίτο: η αξιοπρέπεια των παικτών. Γουστάρετε να διαβάζετε για τουρίστες; Γουστάρετε να σας κάνουν πλάκα οι άλλες ομάδες και να σας θεωρούν σίγουρους τρεις βαθμούς; Αντιδράστε, δείξτε πως λίγο τσαγανό και μπέσα επιτέλους.
