Το Αποέλ-ΟΜΟΝΟΙΑ είναι προ των πυλών, καθώς απέχουμε ένα 24ωρο και κάτι από τη σέντρα του (Σάββατο στις 19:00). Το άλλοτε μεγαλύτερο παιχνίδι του νησιού, που αγωνιούσαν όλοι οι φίλαθλοι για να δουν, έχει καταντήσει παρωδία τον τελευταίο καιρό, όσο αφορά τον αριθμό φιλάθλων που βρίσκεται στις εξέδρες.
Δε θα επαναλάβουμε όλα αυτά που τονίζουμε από την αρχή της χρονιάς για το τι κρατάει το φίλαθλο κοινό της Κύπρου μακριά από την αγαπημένη του ομάδα. Δε γουστάρουμε όμως να βλέπουμε τέτοια «ντέρμπι» αιωνίων. Έχει χαθεί η κουλτούρα των γηπέδων, ατμόσφαιρα την ώρα του αγώνα δεν υπάρχει και ο κόσμος είναι λες και πάει να δει θεατρική παράσταση. Την ίδια ώρα, οι αριθμοί είναι τραγικοί και παρουσιάζουν σταθερά καθοδική τάση, ενώ στα τελευταία παιχνίδια μεταξύ των δύο ομάδων, το νούμερο δεν ξεπέρασε καν τις 7 000.
Ένα παιχνίδι που η προπώληση του διαρκούσε μόλις 2 ώρες (τουλάχιστον για τους δικούς μας φιλάθλους) για να εξαντληθούν τα άλλοτε… «μαγικά χαρτάκια» και συγκέντρωνε μέχρι και 20 000 κόσμο, πλέον μιλάμε για το 1/3 αυτού του νούμερου, σε ένα γήπεδο που μοιάζει με εκκλησία παρά ποδοσφαιρικό στάδιο σε ντέρμπι «αιωνίων».
Αυτό δεν μπορεί παρά να επηρεάζει και τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές. Ποιος δε θέλει να αγωνίζεται μπροστά σε γεμάτο γήπεδο με την ένθερμη υποστήριξη των οπαδών της ομάδας του; Οι ποδοσφαιριστές περίμεναν πως και πως αυτά τα παιχνίδια, διψούσαν για μια στιγμή ενός γκολ, μιας απόκρουσης, εν μέσω αποθέωσης.
Πραγματικά δεν μπορούμε να καταλάβουμε πως επιμένουν κάποιοι να διώχνουν τον κόσμο, σε μια χώρα που οι φίλαθλοι ζούσαν για την Κυριακή. «Οι καιροί έχουν αλλάξει» θα πουν κάποιοι, έχουν αλλάξει και σε άλλες χώρες όμως και τα γήπεδα τους είναι γεμάτα, μπαίνεις στα παιχνίδια και νιώθεις έδρα, παλμό…
Αυτό δεν είναι το ποδόσφαιρο που αγαπήσαμε… Αυτό δεν είναι καν ποδόσφαιρο…
