Το αποτέλεσμα και η απόδοση της ομάδας μας το απόγευμα του Σαββάτου, μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως μια προσγείωση στην φετινή πραγματικότητα. Είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτές είναι οι δυνατότητες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και οι καλές αποδόσεις των περασμένων δύο αγώνων συγκαταλέγονται στις ελάχιστες εκλάμψεις.
Μια ήττα σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι απέναντι στην μάλλον πιο δυνατή ομάδα του πρωταθλήματος από μόνη της δεν μπορεί να είναι καταστροφική. Όταν όμως είναι η 10η στη σεζόν, αντιλαμβάνεσαι γιατί δεν κάναμε το κάτι παραπάνω μέχρι σήμερα. Επίσης, ήρθε πάνω στη φάση που η ομάδα βρισκόταν σε αγωνιστική άνοδο και πιστέψαμε ότι θα μπορούσε να κυνηγήσει περισσότερα. Να που και πάλι προσγειωθήκαμε ανώμαλα μετά την εικόνα που έβγαλαν οι ποδοσφαιριστές στο «Τσίρειο» και με την ήττα 3-1. Η ΟΜΟΝΟΙΑ έβγαλε και πάλι το κακό της πρόσωπο, όπως συνηθίζει φέτος, και ο αντίπαλος τη νίκησε κατά κράτος. Οι καλές εμφανίσεις που είχε κόντρα σε Ανόρθωση και ΑΕΛ, δυστυχώς είναι οι μικρές εξαιρέσεις της κάκιστης πορείας που διανύει, εξού και γι’ αυτό δεν είχαν συνέχεια.
Όσο δύσκολο κι αν μας φαίνεται η ωμή πραγματικότητα αυτή είναι και δεν πρέπει να ικανοποιεί κανέναν. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν θα κάνει για 2η σερί σεζόν τον κομπάρσο της εξάδας…
