Ξεμείναμε από στόχους νωρίς μες τη σεζόν, απλά η ήττα από τον Απόλλωνα έβαλε οριστικό τέλος στις όποιες βλέψεις είχαμε για κάτι καλύτερο. Κάποιοι θα μας πουν μέχρι και τρελούς, ωστόσο όσο η ΑΕΚ ήταν στον ορίζοντα, η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν υποχρεωμένη να κυνηγήσει τις πιθανότητες για την 4η θέση, που μάλλον δίνει ευρωπαϊκό εισιτήριο. Το ίδιο θα ισχύει αν γίνει ένα μικρό θαύμα και το τριφύλλι μειώσει τις αποστάσεις από τους Λαρνακείς.
Πλέον, με τη διαφορά στους 11 βαθμούς από την ομάδα της Λάρνακας, αλλά και εκτός της συνέχεια του Κυπέλλου, είναι ξεκάθαρο ότι μείναμε χωρίς στόχους. Η αλήθεια είναι ότι η φράση, αλλά περισσότερο η φιλοσοφία, «βλέπουμε παιχνίδι με παιχνίδι» που διατυπώθηκε πολλές φορές φέτος από επίσημα χείλη, δεν αρέσει ιδιαίτερα στον γράφων.
Που ακριβώς βρίσκεται ο μεσοπρόθεσμος στόχος στο πρωτάθλημα στη συγκεκριμένη φιλοσοφία; Ο στόχος της Ευρώπης διατυπώθηκε από την αρχή της σεζόν και έκτοτε εξαφανίστηκε. Οι ποδοσφαιριστές δεν ένιωσαν ποτέ την πίεση και τις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού εισιτηρίου, γι’ αυτό και πολλοί δεν αντιλαμβάνονται τι ζητάμε μέσα στη σεζόν. Στη μοναδική φάση που το οικοδόμημα έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο (Ανόρθωση και ΑΕΛ) για να μην ντροπιάσει περαιτέρω την ιστορία της μένοντας εκτός εξάδας, οι ποδοσφαιριστές απέδωσαν περισσότερο από όσο μας είχαν συνηθίσει φέτος.
Για να μην παρεξηγηθούμε! Εστιάζουμε περισσότερο στη φιλοσοφία και όχι στη φράση. Άλλο είναι να προσεγγίζεις το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά, που είναι σε κάποιο βαθμό θεμιτό, και άλλο είναι οι ποδοσφαιριστές να νιώθουν ότι δεν υπάρχει η πίεση κάποιου στόχου. Στο κάτω κάτω αν κάποιος δεν μπορεί να αντέξει αυτήν την πίεση, απλά δεν κάνει για την ΟΜΟΝΟΙΑ.
Τα πιο πάνω αναφέρονται μόνον στην αγωνιστική φιλοσοφία της φετινής σεζόν. Αυτό ένιωσε τουλάχιστον ο γράφων, βλέποντας έντεκα ποδοσφαιριστές προχτές με άσπρη φανέλα χωρίς στόχους και άλλους έντεκα με μπλε που έχουν σαν στόχο το πρωτάθλημα…
