Οφείλω να παραδεχτώ ότι είμαι μεγάλος fan του Γιούργκεν Κλοπ. Το πάθος που βγάζει μπροστά στον πάγκο του, ο τρόπος που ζει το παιχνίδι, οι περίεργες εκφράσεις του προσώπου του κατά τη διάρκεια των αγώνων όπως βεβαίως και οι αδιαμφισβήτητες ικανότητες του ως προπονητής τον κάνουν απολαυστικό.
Κάθισα αρκετά βράδια και παρακολούθησα δικά του αφιερώματα, αστείες στιγμές σε δημοσιογραφικές διασκέψεις, συνεντεύξεις του αλλά και πλάνα από τις προπονήσεις του στην Λίβερπουλ και τις σχέσεις που έχει δημιουργήσει με τους παίκτες του.
Ο Κλοπ είναι ο άνθρωπος ο οποίος την ημέρα της παρουσίασης του από τη διοίκηση της Λίβερπουλ είπε στους δημοσιογράφους… «Τώρα με βλέπει η μάνα μου και χωρίς να καταλαβαίνει λέξη απ ‘ όσα λέμε αισθάνεται την περηφάνια. Είμαι απλά ένας κανονικός άνθρωπος…. I am The Normal One!» δίνοντας σε όλους να αντιληφθούν ότι ούτε Μεσσίας είναι ούτε και θαύματα μπορεί να κάνει. Ήταν η πρώτη του επαφή με τον κόσμο της Λίβερπουλ.
Γεμάτος θετικότητα και με μεγάλη αυτοπεποίθηση σε αυτό που κάνει όταν αναφέρθηκε στην μεγάλη πρόκληση που είχε μπροστά του, αναλαμβάνοντας έναν σύλλογο ο οποίος ήταν για χρόνια μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας είπε…. «We are gonna need a bigger boat» δηλαδή… «θα χρειαστούμε μεγαλύτερο καράβι» αντιλαμβανόμενος το μέγεθος της ομάδας την οποία ανέλαβε για να την αναγεννήσει έστειλε από την αρχή το μήνυμα ότι είναι χρέος όλων να ξανακάνουν την Λίβερπουλ τον γίγαντα του παρελθόντος.
Τα αποτελέσματα του Κλοπ είναι εκεί… Τεράστιες επιτυχίες με την Ντόρτμουντ, τεράστιες επιτυχίες με την Λίβερπουλ και προχωράει. Και το πιο βασικό είναι πως πέτυχε κρατώντας τον δικό του χαρακτήρα και μεταφέροντας την δική του θετική αύρα σε όποια ομάδα κι αν έχει δουλέψει.
Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας είναι και η ΟΜΟΝΟΙΑ τα τελευταία πολλά χρόνια και είναι ίσως αυτό που πρέπει επιτέλους και εμείς να αναζητήσουμε. Τον δικό μας ηγέτη, τον δικό μας άνθρωπο που θα μπορέσει να εμπνεύσει και να δώσει σε όλους να καταλάβουν ότι το ποδόσφαιρο πρέπει πρώτα να το απολαμβάνεις και μετά να αισθάνεσαι την πίεση ότι δουλεύεις γι’ αυτό.
Χρίστος Ανδρονίκου – omonoianews
