Την Δευτέρα το βράδυ ταξίδεψε για την Πορτογαλία ο Βίτορ Γκόμες για να κάνει Χριστούγεννα με την οικογένεια του. Την Τρίτη το απόγευμα, παραμονή Χριστουγέννων, κάναμε μία ανάλαφρη τηλεφωνική συζήτηση για τα της ομάδας, μιλήσαμε λίγο και για τον ίδιο και για αυτή την πρώτη περίοδο που βρίσκεται στην Κύπρο. Ο Βίτορ Γκόμες, αυτός ο πολύ δυναμικός αμυντικός μέσος, είναι ένα εξαιρετικό παιδί, ταπεινός, πολύ αφοσιωμένος στη δουλειά που κάνει, λατρεύει το ποδόσφαιρο και χαίρεται την παρουσία του στην ομάδα μας. Όλα έχουν να κάνουν με την σκληρή δουλειά και το αποτέλεσμα που βγαίνει στο γήπεδο σήμερα από την ΟΜΟΝΟΙΑ δεν επιτυγχάνεται με ευκολία αλλά με πολύ κόπο και ιδρώτα όπως μας είπε.
Μίλησε με τον Νούνο Ασίς πριν αποφασίσει να έρθει στην ΟΜΟΝΟΙΑ ενώ αναφέρθηκε για την στιγμή που ένοιωσε ότι ήρθε μία μικρή καταστροφή στην ομάδα. Διαβάστε την ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα μας…
Η Συνέντευξη:
Που σε βρίσκουμε Βίτορ;
«Έφτασα σήμερα το πρωί στη χώρα μου. Τώρα οδηγώ. Πηγαίνουμε για την αγορά δώρων για την οικογένεια. Έρχονται τα Χριστούγεννα και απόψε έχουμε διοργανώσει τραπέζι με τους ανθρώπους μας, την οικογένεια μας και σίγουρα θα απολαύσω την παραμονή μου εδώ».
Πεθύμησες τους δικούς σου;
«Φυσικά. Είμαι στην Κύπρο σχεδόν 6 μήνες. Η οικογένεια μου έμεινε στην Πορτογαλία. Δεν είναι εύκολο, όμως είμαι απόλυτα επικεντρωμένος σε αυτό που κάνω στην ομάδα και στην προσπάθεια μου να βοηθήσω για να πετύχει η ΟΜΟΝΟΙΑ τους στόχους της».
Νοιώθεις ότι έχεις προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα στη ζωή σου;
«Ναι. Η προσαρμογή ήταν αναγκαστική. Από τη στιγμή που έπρεπε να μείνω μακριά από τη γυναίκα μου, την κόρη μου ήταν κάτι που ήξερα ότι δύσκολα θα συνήθιζα όμως ναι έχω προσαρμοστεί. Αισθάνομαι ότι έχω μπει σε έναν κανονικό τρόπο ζωής. Πάω στις προπονήσεις μου, ξεκουράζομαι στο σπίτι και απολαμβάνω να ακούω την μουσική μου, παίζω κάποια παιχνίδια, βλέπω τηλεόραση, βλέπω ταινίες, μαγειρεύω. Είμαι καλά. Γενικά ζω μία κανονική ζωή όμως είναι φυσιολογικό να έχω πεθυμήσει πολύ την γυναίκα μου και την κόρη μου. Έτσι έχουν όμως τα πράγματα».
Ήταν δύσκολο ή εύκολο να πάρεις την απόφαση να έρθεις στην Κύπρο και να παίξεις για την ΟΜΟΝΟΙΑ;
«Νομίζω ισχύουν και τα δύο. Σίγουρα είναι δύσκολο να αφήνεις την οικογένεια σου αλλά την ίδια στιγμή ήθελα πολύ να παίξω για την ΟΜΟΝΟΙΑ. Είχα μιλήσει με τον Νούνο πριν αποφασίσω και μου είπε κάποια πράγματα. Και αυτά που μου μετέφερε τα βλέπω σήμερα και τα καταλαβαίνω ακόμη περισσότερο. Ότι δηλαδή πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο κλαμπ με πολύ κόσμο. Τώρα το απολαμβάνω. Αυτός ο κόσμος είναι απίστευτος».
Τι ακριβώς σου είπε ο Νούνο;
«Μου είπε για τον κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, μου είπε ότι είναι μία ομάδα με πολλούς τίτλους, με πολύ μεγάλη ιστορία και όταν αποδέχθηκα την πρόταση ήξερα από την αρχή ότι θα ήταν για μένα μία μεγάλη πρόκληση. Ήξερα ότι ερχόμουν σε μία μεγάλη ομάδα και ότι θα ήταν δύσκολο να ξεπεράσουμε στο πρωτάθλημα έναν αντίπαλο με συνεχόμενα πρωταθλήματα. Αυτό από μόνο του αποτελεί για όλους μας πρόκληση, να κερδίσουμε κάτι για αυτή την ομάδα διότι το αξίζει. Οι οπαδοί μας το αξίζουν, η ομάδα το αξίζει και γι’ αυτό παλεύουμε και δίνουμε όλο μας τον εαυτό».
Πρέπει πάντως να σου πω ότι αυτό που βλέπουμε σήμερα από την ομάδα πάνε πολλά χρόνια να το δούμε. Αυτό το εξαιρετικό επίπεδο ποδοσφαίρου που μας παρουσιάζετε…
«Ναι ήταν κάτι που μου είπε ένας οπαδός μας χθες κατά την αναχώρηση μου στο αεροδρόμιο. Μου είπε συγκεκριμένα ότι πάνε 10 χρόνια από την τελευταία φορά που ο κόσμος είδε την ομάδα να παίζει σε αυτό το επίπεδο. Χαιρόμαστε πολύ σαν παίκτες να ακούμε τέτοια σχόλια. Σημαίνει ότι κάτι κάνουμε σωστά και πρέπει να συνεχίσουμε να δουλεύουμε με αυτό τον τρόπο. Ξέρεις… δεν έχουμε κερδίσει τίποτε ακόμα. Έχουμε όμως ένα καλό συναίσθημα ότι φέτος θα πετύχουμε κάτι πολύ καλό. Αυτό θέλουμε».
Όταν άρχιζε πάντως η χρονιά ο κόσμος ήταν πολύ διστακτικός. Είχε αμφιβολίες κυρίως λόγω του γεγονότος ότι η ομάδα τα τελευταία χρόνια προσπαθούσε και αποτύγχανε. Πλέον αυτό έχει αλλάξει. Όλοι πιστεύουν στην ΟΜΟΝΟΙΑ και έχουν πολλές απαιτήσεις. Μήπως αυτό σας επιβαρύνει με επιπλέον πίεση;
«Θα μιλήσω μόνο για τον εαυτό μου. Προσωπικά δεν αισθάνομαι επιπλέον πίεση για όλα αυτά. Ξέρω ποια είναι η δουλειά μου και ότι πρέπει να την κάνω σωστά, εγώ όπως και όλοι οι συμπαίκτες μου. Αντιλαμβάνομαι ότι τώρα ο κόσμος μας πιστεύει περισσότερο από ποτέ ότι μπορούμε να κερδίσουμε κάτι και αυτό είναι καλό. Πρέπει και εμείς να συνεχίσουμε να το πιστεύουμε. Νοιώθουμε ότι με τον τρόπο που δουλεύουμε ως ομάδα θα έχουμε και τα αποτελέσματα που όλος ο κόσμος μας θέλει».
Όλοι πάντως το παραδέχονται σήμερα και το λένε. Η ΟΜΟΝΟΙΑ παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στο πρωτάθλημα…
«Αυτό είναι καλό. Είναι κάτι που νοιώθουμε κι εμείς στο γήπεδο. Αισθανόμαστε ότι οι αντίπαλοι μας έχουν πολύ μεγάλο σεβασμό για εμάς. Όταν παίζουμε απέναντι τους είναι ωραίο να νοιώθουμε ότι μας σέβονται και αυτό το ζήσαμε με όλες ανεξαιρέτως τις ομάδες που αναμετρηθήκαμε. Συνεχίζουμε… δουλεύουμε πάντως πολύ σκληρά και δίνουμε όλοι τα πάντα για να κερδίσουμε κάτι για την ΟΜΟΝΟΙΑ. Όπως σου είπα και πριν, ένα κλαμπ όπως το δικό μας το αξίζει, οι οπαδοί μας το αξίζουν. Είναι τρελό… αυτό που ζήσαμε με την ΑΕΚ από τον κόσμο ήταν εκπληκτικό. Βγαίνει και σε μας ένας καλός εαυτός στο γήπεδο».
Φαίνεται πάντως ότι υπάρχει μία πολύ καλή σύνδεση μεταξύ των παικτών στο γήπεδο. Το κλίμα στα αποδυτήρια και στις προπονήσεις πως είναι;
«Για να μπορεί η ομάδα να βγάζει την εικόνα που βλέπετε, είναι απαραίτητο να υπάρχει εξαιρετικό κλίμα και στα αποδυτήρια. Δείχνει να είναι εύκολο όμως δεν είναι. Μέρα με τη μέρα μαθαίνουμε ο ένας τον άλλο περισσότερο και φυσικά όσο περνάει ο καιρός αποκτούμε περισσότερη αυτοπεποίθηση παίζοντας ο ένας δίπλα στον άλλο και είναι αυτό που παρουσιάζουμε σήμερα στο γήπεδο. Το κίνητρο μας είναι πολύ ψηλό και είναι κάτι που θεωρώ ότι φαίνεται».
Μέσα σε μία ομάδα είναι δεδομένο ότι κάποιοι θα αγωνίζονται και κάποιοι όχι. Σίγουρα όλοι θέλουν να είναι στο γήπεδο ιδιαίτερα σε μία ομάδα όπως η ΟΜΟΝΟΙΑ η οποία αποτελείται από πολλούς και ποιοτικούς παίκτες. Υπάρχει μεταξύ σας η αλληλοϋποστήριξη;
«Φυσικά. Η χρονιά είναι μακρά και ο προπονητής κάνει τις επιλογές του. Εμείς όμως οι παίκτες νοιώθουμε ότι αποτελούμε τα κομμάτια ενός συνόλου, μίας ομάδας. Σίγουρα όλοι θέλουν να παίζουν και ουδείς δεν μπορεί να αισθάνεται καλά εάν δεν αγωνίζεται. Όμως αυτό είναι μία απόλυτα φυσιολογική κατάσταση μέσα σε μία ομάδα, στο ποδόσφαιρο. Έντεκα μπορούν να αγωνίζονται, ο προπονητής είναι αυτός που κάνει τις επιλογές πριν αλλά και κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών».
Εσύ έρχεσαι από μία χώρα όπου το ποδόσφαιρο είναι πιο προηγμένο από το δικό μας. Τι περίμενες να βρεις εδώ και τι ήταν αυτό που τελικά συνάντησες;
«Πραγματικά αυτό που βρήκα εδώ με εξέπληξε. Το λέω αυτό με όλη μου την ειλικρίνεια. Δεν περίμενα να βρω σε αυτό το πρωτάθλημα έξι ομάδες που να διαθέτουν τόση ποιότητα. Είχα ακούσει για κάποιες ομάδες και κάποιους ποιοτικούς παίκτες στην Κύπρο όμως δεν περίμενα να βρω πάνω από 2-3 καλές ομάδες. Παίξαμε απέναντι σε όλες τις ομάδες και αυτό που είδα είναι πολύ καλό. Καλές ομάδες και καλούς παίκτες και είναι δύσκολο για εμάς να κερδίζουμε τα παιχνίδια μας. Προσωπικά νοιώθω πολύ καλά εδώ, δεν θεωρώ ότι είμαι καλύτερος από κανέναν. Το μόνο που προσπαθώ να κάνω είναι να δίνω τις βοήθειες που χρειάζεται η ομάδα και οι συμπαίκτες μου».
Βλέπουμε την ΟΜΟΝΟΙΑ παιχνίδι με παιχνίδι να βελτιώνεται και στους τελευταίους της αγώνες έφτασε με ευκολία στη νίκη. Είδαμε με την Νέα Σαλαμίνα ενώ απέναντι στην ΑΕΚ το 3-2 δεν είναι αντιπροσωπευτικό της εικόνας του παιχνιδιού…
«Ναι συμφωνώ. Στο παιχνίδι με την ΑΕΚ μπορούσαμε να πετύχουμε πολύ περισσότερα τέρματα. Φάνηκαν όντως εύκολες οι τελευταίες μας νίκες όμως δεν είναι καθόλου έτσι. Δουλεύουμε πάρα πολύ κατά τη διάρκεια της εβδομάδας για να φτάσουμε σε αυτά τα αποτελέσματα. Φυσικά είμαστε ικανοποιημένοι με τον τρόπο που αποδίδουμε αλλά θα ξαναπά αυτό που ανέφερα και προηγούμενως… δεν πετύχαμε τίποτα ακόμη. Είμαστε στα μισά του δρόμου άρα πρέπει να συνεχίσουμε».
Σε ακολουθεί πάντως ένα στατιστικό. Η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν έχασε ποτέ όταν εσύ αγωνίστηκες. Όποτε παίζεις βασικός η ομάδα κερδίζει, με εξαίρεση τον αγώνα με το Αποέλ. Σημαίνει κάτι αυτό;
«Όχι απολύτως τίποτα. Είναι σύμπτωση. Δεν είμαι παίκτης που σκοράρει οπότε οι νίκες δεν οφείλονται σε μένα (γέλια). Τα αποτελέσματα πάντοτε έχουν να κάνουν με την απόδοση της ομάδας όχι με την απόδοση του ενός ή με την παρουσία του ενός στο γήπεδο».
Είσαι πάντως ένας πολύ δυναμικός αμυντικός μέσος με πολύ μεγάλη σιγουριά στις κινήσεις σου.
«Λατρεύω αυτό που κάνω. Έχω επίσης και μία κάποια εμπειρία και προσπαθώ να μεταδώσω αυτή μου την εμπειρία. Ίσως μερικές φορές να δείχνω στο γήπεδο απόλυτα ήρεμος και είναι αυτό που θέλω να μεταδίδω στην ομάδα και στους συμπαίκτες μου. Ξέρουμε πάντως όλοι τον ρόλο μας και τι πρέπει να κάνουμε στο γήπεδο. Όταν έχουμε τη μπάλα πρέπει να προσπαθούμε να παίζουμε καλά, όταν δεν έχουμε την μπάλα πρέπει να προσπαθούμε να την πάρουμε πίσω και να μην επιτρέπουμε στον αντίπαλο να κάνει παιχνίδι. Αν αφήσεις τις ομάδες εδώ στην Κύπρο να παίξουν, έχουν την ποιότητα να σου κάνουν ζημιά και τότε γίνεται δύσκολο να κερδίσεις τα παιχνίδια. Αυτό είναι το ζήτημα για εμάς στους αγώνες, να μην αφήσουμε τους αντιπάλους να παίζουν και να ελέγχουμε εμείς το παιχνίδι».
Θα ήθελα να μου μεταφέρεις το συναίσθημα που νοιώσατε στην ομάδα όταν πληροφορηθήκατε ότι ο Φράνσις και ο Κωνσταντίνος τραυματίστηκαν…
«Προσωπικά στεναχωρήθηκα πάρα πολύ, όπως και όλοι βέβαια. Ένοιωσα ότι ήρθε μία καταστροφή για την ομάδα. Είχαμε βέβαια και τον Κυριακίδη, ένα παιδί που διαθέτει την ποιότητα να παίξει όμως δεν ήταν εύκολο για έναν νεαρό τερματοφύλακα να πάρει τέτοιο βάρος στους ώμους του. Ήταν πολύ κακό το συναίσθημα».
Στο άκουσμα της μεταγραφής Φαμπιάνο τι σκέφτηκες;
«Τον ήξερα και μόλις πληροφορήθηκα ότι έρχεται στην ομάδα χάρηκα πολύ. Είναι πολύ καλός τερματοφύλακας και ήξερα ότι μπορούσε να μας βοηθήσει πολύ. Είδατε τι μπορεί να κάνει, ήταν ένας από τους καλύτερους μας σε κάποιους αγώνες. Θέλουμε να δούμε τον Φράνσις και τον Παναγή να επανέρχονται το συντομότερο. Η ομάδα πάντως διαθέτει πολύ καλούς τερματοφύλακες. Είναι ο Φαμπιάνο, είναι ο Κυριακίδης αλλά και ο Σάββας (Νικολάου) ο οποίος είναι νεαρός όμως είναι μαζί μας».
Όλα δείχνουν να βαίνουν καλώς…
«Ναι αυτό αισθανόμαστε όλοι όμως δεν έχει τελειώσει ακόμη τίποτα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό να το βάλουν όλοι στο μυαλό τους. Η ομάδα πάντως να ξέρεται ότι έτσι σκεφτεται. Ξέρουμε ότι δεν κρίθηκε κάτι ακόμα, άρα πρέπει να συνεχίσουμε διότι όλα μπορούν να συμβούν. Πρέπει να εξακολουθήσουμε να πιέζουμε τους εαυτούς μας σε κάθε στιγμή, σε κάθε κομμάτι της προπόνησης μας, να συνεχίσουμε να κερδίζουμε τα παιχνίδια μέχρι να υλοποιήσουμε τους στόχους μας».
Κλείνοντας θέλω να μας μεταφέρεις τα δικά σου συναισθήματα παίζοντας μπροστά σε αυτό τον κόσμο ο οποίος δείχνει τη δίψα του να βρίσκεται στο πλευρό σας και να σας στηρίζει σε κάθε σας αγώνα
«Κάθε φορά που μπαίνουμε στο γήπεδο και αντικρίζουμε τους οπαδούς μας αισθανόμαστε ότι ψηλώνουμε 5 μέτρα, ότι γινόμαστε γίγαντες (γέλια). Αυτό νοιώθουμε όταν τους έχουμε δίπλα μας και είναι το πιο σημαντικό. Νομίζω ότι είναι χαρούμενοι σήμερα και να συνεχίσουν να μας στηρίζουν εντός και εκτός έδρας όπως κάνουν μέχρι τώρα. Εμείς αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να πιέζουμε για το καλύτερο και να προχωρήσουμε στο δρόμο μας».
