Η ισοπαλία με την ΑΕΛ, αλλά και η απρόσμενη ήττα από τον Εθνικό Άχνας ήταν ομολογουμένως η αφορμή για να ξεκινήσει η γνώριμη σε όλους μας μουρμούρα από μια μερίδα οπαδών της ομάδας μας, την οποία όπως είναι λογικό την έφερε η απογοήτευση και η στεναχώρια από τα δύο συνεχόμενα αποτυχημένα αποτελέσματα.
Κατά γενική ομολογία η ΟΜΟΝΟΙΑ στα δυο τελευταία της παιχνίδια στο πρωτάθλημα, έμεινε μακριά από το καλό της πρόσωπο και στο τέλος της ημέρας ότι έδωσε πήρε, όμως μια ομάδα το να μην βρίσκεται στα φεγγάρια της για κάποιο διάστημα το είδαμε να συμβαίνει ουκ ολίγες φορές.
Τα δύο αποτυχημένα αποτελέσματα όπως ήταν λογικό έδωσαν και το δικαιώμα σε κάποιους να ασκήσουν έντονη κριτική σε παίκτες και προπονητή. Δεν λέμε η καλόπιστη κριτική είναι καλοδεχούμενη καθώς αυτή πιθανών στο τέλος της ημέρας να είναι εποικοδομητική και βοηθητική για την ομάδα μας, ωστόσο η κριτική δεν θα πρέπει να φτάνει στο άλλο άκρο που είναι ο μηδενισμός της όλης προσπάθειας που γίνεται καθ’ όλη την χρονιά από το ποδοσφαιρικό μας τιμ.
Πρέπει όμως όλοι μας να καταλάβουμε και να εμπεδώσουμε ότι το σύνολο του Χένινγκ Μπεργκ το οποίο “χτίστηκε” από μηδενική βάση το καλοκαίρι, δείχνει να έχει περισσότερες απαιτήσεις από κάθε άλλη φορά στον φετινό μαραθώνιο και είναι έτοιμο και ικανό να καταθέσει ψυχή και να υπερβάλει εαυτό μέχρι τέλους για να διεκδικήσει τους στόχους του, είτε αυτό είναι το πρωτάθλημα, είτε η Ευρώπη ή είτε το κύπελλο.
Μια μεγάλη ομάδα όπως είναι η ΟΜΟΝΟΙΑ, όπως διαχειρίζεται μια επιτυχία, έτσι θα πρέπει να διαχειρίζεται και μια αποτυχία. Αυτό που πρέπει να γίνει μετά και την ισοπαλία με την ΑΕΛ, είναι ο Μπεργκ να βρει τον τρόπο να διαχειριστεί τις αποτυχίες και επίσης να βρει το κουμπί και να κάνει το ριστάρτ στην ομάδα του έτσι ώστε να μπορέσει να επανέλθει αμέσα στον δρόμο των επιτυχιών.
Η ομάδα δεν χρειάζεται την στήριξη μόνο στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα έτσι ώστε να μπορέσει να επανέλθει στα θετικά αποτελέσματα και όλοι ανεξαιρέτως θα πρέπει να μείνουμε δίπλα της σαν μια γροθιά.
Από την στιγμή που η διαδρομή μέχρι το τέλος του μαραθωνίου είναι αρκετά μεγάλη και ακόμη υπάρχουν αρκετοί βαθμοί που μπορούν να αλλάξουν την βαθμολογία.κάνεις μα κάνεις από τους ποδοσφαιριστές, τεχνική ηγεσία μέχρι και τον τελευταίο οπαδό δεν θα πρέπει να καταθέσει τα όπλα και τώρα που πλησιάζουν τα δύσκολα θα πρέπει από όλους να δοθούν οι “μάχες” έτσι ώστε να κερδηθεί ο πόλεμος.
Το γεγονός ότι ο κόσμος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ απογοητεύεται με το κάθε στραβοπάτημα είναι λογικό, αφού τα τελευταία χρόνια γεύτηκε αμέτρητες πικρές και.. εδώ και χρόνια περιμένει με ανυπομονησία να δει την ομάδα του να έχει πρωταγωνιστικούς ρόλους και να μπορέσει να ζήσει ξανά μεγάλες στιγμές με αυτήν.
Η φετινή σεζόν ναι.. είναι διαφορετική, η ΟΜΟΝΟΙΑ έκανε όχι βήματα, αλλά άλματα προόδου σε σχέση με τα προηγούμενα εφιαλτικά χρόνια και η ομάδα του Μπεργκ φαίνεται ικανή να το πετύχει γεμίζοντας με αυτοπεποίθηση τους φίλους της, γι αυτό άλλωστε υπάρχουν και περισσότερες απαιτήσεις απ’ όλους.
