Η δουλειά που έγινε φέτος στο Γέρι απέδωσε. Είδαμε παιχνίδια της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και στιγμές αυτής της ομάδας στο γήπεδο που μας έκαναν να νιώθουμε υπέροχα, να χαμογελάμε έντονα και να περιμένουμε πως και πως να ξαναδούμε τους παίκτες μας στο γήπεδο.
Είδαμε πολύ ωραία γκολ, αμέτρητους συνδυασμούς στο χορτάρι, είδαμε τους αντιπάλους μας να αδυνατούν να ακολουθήσουν. Και κάπου εκεί μπήκε μία παύση.
Το πρωτάθλημα είναι στην αναμονή και οι πάικτες, όπως όλοι μας, κλείστηκαν στα σπίτια τους και περιμένουν.
Η ομάδα έδωσε διαπιστευτήρια των ικανοτήτων της και μπήκε με φόρα στα πλέυ-οφ κουβαλώντας όλα τα στοιχεία που θα της επέτρεπαν να παραμείνει μέχρι τέλους στην πρώτη θέση. Μάλιστα, αντικειμενικά αν το δει κανείς, μετά το παιχνίδι με την ΑΕΛ η ΟΜΟΝΟΙΑ, βάση δυναμικής, είχε τον πρώτο λόγο για τον τίτλο.
Το μεγάλο στοίχημα για τους παίκτες μας, αν τελικά επαναρχίσει το πρωτάθλημα, δεν είναι μόνο να παρουσιαστούν σε καλή αγωνιστική κατάσταση αλλά και να δείξουν ότι η ομοιογένεια που απέκτησαν μέσα από τον χρόνο, δεν χάθηκε. Διότι, κακά τα ψέματα, είναι πολύ διαφορετικό να είσαι μαζί με τους συμπαίκτες σου καθημερινά και να δουλεύεις μαζί τους και είναι άλλο να προσπαθείς να προπονείσαι μόνος. Θα είναι επίσης πρόκληση και για τον Μπεργκ, μέσα στο διάστημα προπονήσεων που θα έχει η ομάδα μπροστά της όταν θα πάει ξανά στο «Ηλίας Πούλλος», να επαναφέρει εκείνο το δέσιμο και το ομαδικό πνεύμα, όπως το άφησε.
Βέβαια θα πει κανείς ότι όλα αυτά ισχύουν για όλες τις ομάδες. Είναι όμως διαφορετικά τα πράγματα για μία ομάδα σχεδόν εξολοκλήρου καινούργια η οποία κατάφερε στους μήνες που προηγήθηκαν να «δέσει» και να δείξει όλα αυτα για τα οποία μιλούσε κολακευτικά η ποδοσφαιρική Κύπρος.
