Η Ομόνοια εδώ και αρκετά χρόνια βρισκόταν σε μία φάση όχι αναδιάρθρωσης, αλλά κρίσης και αναζήτησης της χαμένης της ταυτότητας. Όλα αυτά τα χρόνια κρατήθηκε απλώς μάχιμη και αυτό με διαλείματα. Ομως όλοι ήξεραν πως για να συνέλθει η ομάδα χρειαζόταν μια δυνατή ώθηση. Η οποία θα προκαλείτο μέσα από σκληρή, οργανωμένη και επαγγελματική δουλειά που θα σημάνει την αναγέννηση της ιστορικής ομάδας. Η αλλιώς τη δυναμική επιστροφή της στην αθλητική σκηνή.
Ούτω και εγένετο. Η σεζόν 2019-20 ασχέτως αν δεν συνοδεύτηκε από τίτλο, έδειξε ότι μπορεί να αποτελέσει το κανάλι των «πρασίνων» , για πέρασμα σε μια νέα εποχή. Η ομάδα είναι διοικητικά σταθερή, οικονομικά ανθηρή –ναι μεν η πανδημία θα αφήσει τα σημάδια της όπως θα αφήσει σε όλον τον πλανήτη αλλά η παρουσία του Σταύρου Παπασταύρου παρέχει εγγύηση βιωσιμότητας – ενώ αγωνιστικά είναι επαρκής, αποτελούσα ξανά πρωταγωνίστρια στο χώρο του Κυπριακού ποδοσφαίρου.
Με λίγες κινήσεις βελτιώνεται περεταίρω και υψώνει αγωνιστικό ανάστημα, ενώ δείχνει ότι έχει προοπτική (οι νεαροί που προωθήθηκαν φέτος αποτελούν την απτή απόδειξη περί τούτου, ενώ με βάση τη δουλειά που γίνεται τα τελευταία δυο χρόνια στις ακαδημίες, έπονται και αλλοι συντομότατα).
Όλα αυτά βέβαια αποτελούν ένα… αναπτυξιακό πακέτο, (επίκαιρη φράση οικονομικής όμως υφής), που ωθεί την ομάδα σε μια άλλη πορεία.
Μια πορεία που ανταποκρίνεται στα στάνταρ που έθεσαν οι ιδρυτές της 72 χρόνια πριν. Τη θέτει επίσης αυτήν την πορεία η βαριά φανέλα και η ένδοξη ιστορία της. Και φυσικά την απαιτούν οι χιλιάδες οπαδοί της.
Πέτρος Παπαγιώργης – 24sport.com.cy
