Ο ζωντανός θρύλος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, ο Σωτήρης Καϊάφας με αφορμή τη γενέθλια ημέρα του «τριφυλλιού», που γιορτάζει σήμερα (4/6) 72 χρόνια από την ίδρυσή της φιλοξενήθηκε στον αέρα της εκπομπής «Βάλε ένα γκολ» του Active Radio (107,4 & 102,5) με τους Ιάκωβο Κακουρή και Πανίκο Θεοδοσίου.
Ο άνθρωπος γκολ της ΟΜΟΝΟΙΑΣ μίλησε για όλους και για όλα ένω στο αρχικό του σχόλιο δεν παρέλειψε να αποδόσει φόρο τιμής στους ιδρυτές του ΑΣΟΛ.
Αναλυτικά η συνέντευξη του:
«Χρωστάμε πολλά στους Αγησίλαο Τσιαλή και τον Κώστα Λυμπουρή, αυτούς που ίδρυσαν την Ομόνοια με τόσες δυσκολίες και εμείς τα βρήκαμε λίγο καλύτερα για να μεγαλουργήσει η Ομόνοια. Πλέον άλλαξαν τα πράγματα, έγινε εταιρεία, είμαστε κοντά στην ομάδα και νομίζω την χειρίζονται καλά. Ελπίζω και εύχομαι να πάμε και καλύτερα στο μέλλον», είπε αρχικά ενώ σε ερώτηση τι σημαίνει για τον ίδιο η φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος ήταν απόλυτος: «Για μένα προσωπικά είναι η ζωή μου όλη και πραγματικά δεν μου αρέσουν οι υπερβολές. Μου αρέσει να βλέπω ποδόσφαιρο, ξένα πρωταθλήματα, αλλά δεν με νοιάζει, δεν αγχώνομαι. Όταν παίζει η Ομόνοια ακόμα αγχώνομαι και σφίγγομαι».
Πώς θα αντιμετώπιζαν οι ιδρυτές της Ομόνοιας την ιδέα της εταιρείας; «Σε καμία περίπτωση δεν θα δέχονταν, αλλά αν ήξεραν τα πράγματα όπως είναι σήμερα κανείς δεν ξέρει. Μπορεί και οι ίδιοι θα πείθονταν, αλλά δεν ξέρω».
Ανησυχήσατε όταν οι οργανωμένοι οπαδοί αποφάσισαν να ιδρύσουν την Ομόνοια 1948; «Εγώ προσωπικά όχι. Εντάξει, οι νεαροί έκαναν την ομάδα τους και δικαίωμά τους. Εμείς είμαστε με την Ομόνοια την πραγματική, αυτή που μεγαλουργήσαμε».
Αν είχατε την ευκαιρία να πείτε κάτι σε αυτούς τους νεαρούς τι θα τους λέγατε; «Εγώ μιλώ μαζί τους συχνά. Με αγαπούν. Κάποιοι μου λένε ότι δεν θέλουν να ανέβουν στη Β’ Κατηγορία για να μην βγάλουν κάρτα φιλάθλου».
Πείτε μας λίγο για το «Χρυσό Παπούτσι», με 39 γκολ τη σεζόν 1975-76: «Πήγα με τον αείμνηστο Αντρέα Γεωργιάδη του ΡΙΚ στο Παρίσι για να προβληθεί η τελετή από το Παρίσι. Έγιναν βραβεύσεις μέσα σε ένα πλοίο και ακολούθως μου πήραν συνέντευξη 20 κανάλια από ξένες χώρες. Μίλησα για την κατεχόμενη Κύπρο και την επόμενη σεζόν μας έβγαλαν από το διαγωνισμό του “Χρυσού Παπουτσιού”. Ίσως να πειράχτηκαν οι Τούρκοι γιατί εγώ το πρώτο πράγμα που είπα ήταν ότι το σπίτι μου είναι λίγα μέτρα πιο κάτω και δεν μπορούσα να πάω».
Κάποιοι λένε ότι στις τελευταίες αγωνιστικές βάλατε αρκετά γκολ… «Μα, τρία γκολ έβαλα πολλές φορές σε έναν αγώνα. Κάποιοι λένε ότι μου χάρισαν, αλλά όλα αυτά είναι ιστορίες. Την επόμενη χρονιά που δεν είχε Χρυσό Παπούτσι δεν έβαλα 44 γκολ; Κάποιοι αντίπαλοι λένε ιστορίες».
Eσείς αρχίσατε ως στόπερ έτσι; «Ναι, αλλά ο κ. Πατσιάτσεφ με έβλεπε στα δεύτερα που έπαιζα και ορισμένες φορές σέντερ φορ και έτσι επέμενε να με χρησιμοποιεί στην επίθεση. Αυτός με πήρε από την άμυνα στην επίθεση».
Τελικά το γκολ είναι θέμα καλής τοποθέτησης ή ικανότητας; «Και ικανότητας και θέσης. Είναι όλα και σαφώς θέλει και λίγη τύχη. Παράδειγμα είναι ο Ντάρμπισαϊρ. Είναι του τετραγώνου και περιμένει την ευκαιρία του».
Είναι αλήθεια ότι θυμώνατε στους συμπαίκτες σας εάν δεν σας έκαναν σωστές πάσες; «Θύμωσα του Κάντηλου μια φορά γιατί κρινόταν το πρωτάθλημα και νικούσαμε 1-0 τον Απόλλωνα. Έχασαν πέναλτι και 2-3 ευκαιρίες και κρατούσε την μπάλα από δεξιά και αντί να μου τη δώσει που ήμουν αμαρκάριστος σούταρε. Εγώ νευρίασα και τον μούνταρα. Δεν τον κτύπησα φυσικά, αλλά επειδή ήταν καινούργιος εφοβήθηκε. Μετά που καιρό μου είπε ότι κατούρησε πάνω του».
Είχατε κόντρα με τους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ; «Όχι, όχι, ουδέποτε. Παίζαμε στο ΓΣΠ το παλιό και φεύγαμε αγκαλιασμένοι όλοι. Οι φίλαθλοι έρχονταν και έφευγαν μαζί. Δεν είναι όπως έγιναν σήμερα τα πράγματα».
Είστε στο ποδόσφαιρο για μια ζωή. Υπήρχε ουδέποτε ένας παίκτης που να πείτε «αυτός μου θυμίζει Καϊάφα»; «Υπήρχαν, ναι. Ο Μάρκος Μάρκου που ήταν στον Ολυμπιακό και τον ΑΠΟΕΛ είχε τα στοιχεία αυτά. Και μετά ο Μιχάλης Κωνσταντίνου. Έπαιξε και στην Ελλάδα αυτός, δοξάστηκε».
Ζηλεύεται αυτούς τους πιο μικρούς που έκαναν καριέρα στο εξωτερικό; «Όχι, είχα προτάσεις και εγώ να πάω, αλλά δεν πήγα. Είχα πρόταση από την ΑΕΚ Αθηνών πριν τον πόλεμο και από ομάδα της Ισπανίας, μία ομάδα δεύτερης κατηγορίας. Δεν ήθελα να φύγω από την Κύπρο. Με την ΑΕΚ συμφώνησα, αλλά δεν πήγα. Μου έδιναν 400 λίρες το μήνα συν κάποια πριμ. Ήταν μόλις άνοιξα το μαγαζί (σ.σ. με υλικά οικοδομής το οποίο διατηρεί ακόμα) και σκέφτηκα “μα τι να πάω να κάνω”. Μας έλεγαν επίσης πως υπήρχαν και κλίκες. Ε, αν πήγαινα και έβλεπα τέτοια πράγματα θα μπορούσε να έδερνα και κανέναν. Εγώ σέβομαι τον φίλαθλο και όλους με όποια ομάδα και να είναι».
Πήγατε όμως στο Ντουμπάι, σωστά; «Ναι, ήταν προς το τέλος της καριέρας μου. Έπαιξα εκεί λίγο και μετά ήρθα άλλη μία σεζόν και σταμάτησα. Το κλίμα εκεί δεν ήταν για ποδόσφαιρο. Ήταν ζέστη τρομερή».
Ο Κώστας Καϊάφας αδικήθηκε λόγω του ονόματος; «Ναι. Ήταν πιο δύσκολο για αυτόν γιατί κουβαλούσε το όνομα. Αργότερα ως προπονητής αδικήθηκε με τον αποκλεισμό τότε από την Ντινάμο Μόσχας. Πλέον έχω τρία εγγονάκια, το ένα είναι στην Ομόνοια και τα δύο στον Ολυμπιακό. Είναι ελεύθερα να παίξουν όπου θέλουν».
Μα, γίνεται Καϊάφας σε άλλη ομάδα; Ίσως και με φανέλα του ΑΠΟΕΛ; «Γιατί όχι; Αν αύριο εξελιχθεί και η Ομόνοια του προσφέρει 50.000 ευρώ και ο ΑΠΟΕΛ 150.000 ευρώ τότε τι θα κάνει;».
Ποιον παίκτη από τις άλλες ομάδες θα θέλατε να δείτε στην Ομόνοια; «Όπως είναι τώρα η Ομόνοια που ψάχνει σέντερ φορ, δεν υπάρχει κάποιος στην Κύπρο. Μόνο αυτός του Απόλλωνα (σ.σ. Σελάγια) που έφυγε μου άρεσε».
Ο Κακουλλής μπορεί να παίξει βασικός στην Ομόνοια; «Αυτό είναι θέμα προπονητή. Και αν υπάρχει κάποιος άλλος και παίζει βασικός δεν σημαίνει ότι δεν είναι ικανός».
Συμφωνούσατε με την τακτική του Μπεργκ να μην κάνει αλλαγές; «Εγώ, για να είμαι ειλικρινής δεν συμφωνούσα σε αυτό το κομμάτι. Έπαιξε εξαιρετικά η ομάδα, αλλά για μένα χωρίς να θέλω να κρίνω δεν συμφωνούσα σε αυτό με τις αλλαγές».
Αν σας ζητούσαμε να μας πείτε ένα πράγμα που κρατάτε σε όλη την καριέρα σας ποιο θα ήταν; «Το γκολ με τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο σε εκείνο το επεισοδιακό παιχνίδι που μας απόβαλε δύο παίκτες ο διαιτητής ο Ζλατάνος και χάσαμε 4-2».
Κλείνουμε με μια ευχή για την γενέθλια ημέρα της Ομόνοιας; «Να ευτυχήσουμε να δούμε την Ομόνοια ξανά πρωταθλήτρια και να διακριθεί στην Ευρώπη για να ζήσει ο κόσμος όσα δεν πρόλαβε να ζήσει μαζί μας».
