Σε μία άλλη παρελθοντική εποχή, η ήττα με 2-1 από μία ομάδα της εμβέλειας της PSV ενδεχομένως να πανηγυρίζετο κιόλας. Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν μπήκε στο γήπεδο για να φέρει αντίσταση, αλλά για να αναγκάσει την αντίπαλο να τη σεβαστεί, ίσως και να τη φοβηθεί. Και στα καλά της διαστήματα η ομάδα έπαιξε πολύ ωραίο ποδόσφαιρο, κατάφερε να γίνει δημιουργική και να χάσει μεγάλες ευκαιρίες, ενώ το στοιχείο εκείνο που την κουβαλά στη μέχρι τώρα πορεία της στην Ευρώπη, η καταπληκτική της άμυνα, δούλεψε πολύ καλά και χθες το βράδυ.
Δυστυχώς όμως εκείνες οι στιγμές στο ποδόσφαιρο είναι που κάνουν τη διαφορά. Οι μικρές λεπτομέρειες σε έναν αγώνα μπορούν να καθορίσουν το αποτέλεσμα του. Και η αλήθεια είναι πως η PSV έδειχνε στο τέλος να το θέλει περισσότερο. Το κυνήγησε με πείσμα και τα κατάφερε. Οι Ολλανδοί στο τέλος έφυγαν νικητές και εμείς με τη στεναχώρια και τα πολλά… αν!
Πάντοτε ένα κακό αποτέλεσμα στο ποδόσφαιρο μπορεί να σε κάνει ακόμη πιο ώριμο και σίγουρα, μία μέρα μετά το ατυχές αποτέλεσμα, υπάρχουν πράγματα τα οποία μπορεί να δει ο προπονητής και να δουλέψει πάνω σε αυτά για τη συνέχεια.
Ατομική κριτική δεν θα κάνουμε καθώς θεωρούμε πως όλοι οι παίκτες έδωσαν όλο τους τον εαυτό χθες βράδυ, όσο τους έπαιρναν οι δυνάμεις τους. Και δεν θα πρέπει να σταθούμε ούτε στη φάση της αλλαγής του Κούσουλου που δεν έγινε στο τέλος, διότι ασφαλώς και θα μπορούσε να γίνει πολύ νωρίτερα, ούτε και στις δικές μας χαμένες ευκαιρίες, καθώς με την ίδια λογική η PSV μπορεί εύκολα να αντιπαραβάλει το ίδιο.
Η προσπάθεια της ομάδας χθες βράδυ είναι άξια συγχαρητηρίων, έδειξε η ΟΜΟΝΟΙΑ πως μπορεί να αρχίσει να κτίζει Ευρωπαϊκό εκτόπισμα όμως η αλήθεια είναι πως, ρεαλιστικά ομιλούντες, τα κρίσιμα ματς δεν είναι αυτά που έρχονται στην Ευρώπη, αλλά αυτά που ακολουθούν στο πρωτάθλημα.
