Από το καλοκαίρι είχε διαφανεί πως η ομάδα είχε πρόβλημα στο τέλειωμα των φάσεων. Δεν περιμέναμε τα τρία συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα για να επιβεβαιώσουμε πως έχουμε πρόβλημα στην επίθεση.
Όσο καλή και σημαντική να είναι η στήριξη παικτών για να υπάρχει καλό κλίμα στην ομάδα, τόσο σημαντική είναι και η αποτελεσματικότητα στο ποδόσφαιρο. Αν δεν μπορείς να βάλεις την μπάλα στο πλεχτό δυστυχώς τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν θετικά.
Η ομάδα νοσεί στην επίθεση. Διάθεση μπορεί να υπάρχει, χημεία στην ομάδα είναι φανερό πως υπάρχει, αλλά υπάρχει επίσης πρόβλημα στις επιλογές που θα κάνουν την διαφορά και θα τελειώσουν τις φάσεις. Και για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι. Ο Ντούρις, ο οποίος παλεύει πολύ σε κάθε αγώνα, δυστυχώς έχει δείξει μετά από 8 αγώνες στο πρωτάθλημα και 5 στην Ευρώπη πως δυσκολεύεται ιδιαίτερα να τελειώσει φάσεις. Ο νεαρός Ανδρόνικος Κακουλλής μετά ειδικά και τον τραυματισμό του, δεν δείχνει να έχει την περσινή εκρηκτικότητα και αποτελεσματικότητα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί η ομάδα να βασιστεί πάνω του. Ειδικότερα όταν στην αρχή της χρονιάς βασίστηκε αρκετά πάνω του η ομάδα για να αποτελέσει την βασική επιλογή για την επίθεση και αυτό δεν βγήκε, το πρόβλημα στο ομαδικό σύνολο μεγαλώνει. Οι δύο μεταγραφές μας, Σενέ και Ασαντέ δυστυχώς ακόμα παρά την ταχύτητα που δίνουν στο σύνολο, δεν έχουν καταφέρει να πείσουν για την αποτελεσματικότητα που μπορούν να προσθέσουν στη συγκομιδή των γκολ. Τέλος ο Φώτης Παπουλής, παρά τις εμπειρίες που μεταφέρει στον αγωνιστικό χώρο, δεν έχει καταφέρει να μετουσιώσει την ποιότητα του σε γκολ και ασίστς.
Σίγουρα η ομάδα έχει πετύχει πάρα πολλά μέχρι σήμερα και ευχή και πίστη μας είναι οτι θα πετύχουμε παραπάνω. Αλλά το ξυπνητήρι άρχισε να χτυπά για τον Ιανουάριο. Ας μην πατήσουμε το snooze… Η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση στην επίθεση και στη δημιουργία.
