Η εικόνα της βαθμολογίας είναι απολαυστική. Το +7 από τον 2ο δεν μας εγγυάται το πρωτάθλημα, όμως είναι ένα μαξιλαράκι που βάζει πίεση στους επόμενους και αποτελεί απόδειξη ότι το πρωτάθλημα θα το κερδίσουμε ή θα το χάσουμε εμείς. Με ένα αστεράκι πως πρέπει η απόδοση μας να είναι πολύ καλύτερη από την χθεσινή, αν δεν θέλουμε να κατεβάζει πάντα ρόλα ο Φαμπιάνο. Εξίσου απολαυστικό με τη βαθμολογία πάντως, είναι το γεγονός πως πρωταγωνιστές στα τελευταία 2 παιχνίδια, είναι 2…μπέμπηδες από τα σπλάχνα μας. Δυο παιδιά δικά μας, που τα γκολ τους όπως και να το κάνουμε κάνουν την καρδιά μας να κτυπά διαφορετικά.
Λοΐζου την περασμένη εβδομάδα, Τζιωνής αυτήν! Προφανώς, οι νίκες έρχονται με ομαδική δουλειά, τα γκολ τους όμως ήταν που έδωσαν στο τέλος τους βαθμούς. Δυο παιδιά όπως είπα και πριν δικά μας, δυο παιδιά που αναγιώθηκαν, στα πέτρινα χρόνια. Τότε που ο αιώνιος μας μεσουρανούσε, που άλλοι πολύ μικρότεροι από μας έμπαιναν ομίλους, αλλά εμείς έπρεπε να μετράμε τα κουκιά μας για να μην κλείσουμε. Σίγουρα δεν ήταν εύκολο να πηγαίνεις σχολείο εκείνα τα χρόνια. Σίγουρα όμως επίσης, τους βοήθησαν να σμιλεύσουν το χαρακτήρα τους.
Γιατί την πίκρα και την λύπη την έκαναν κίνητρο για δουλειά, την έκαναν θέληση να βοηθήσουν την ΟΜΟΝΟΙΑ να ξαναγίνει μεγάλη. Και να τους εκεί, πρωταγωνιστές στα χρόνια που η ομάδα μπήκε πρώτη φορά σε όμιλο, που θα επιστρέψει αν είναι σοβαρή στα πρωταθλήματα, που ανασάναμε και κοιτάμε ξανά το μέλλον με αισιοδοξία. Τα τρομερά μωρά δεν έκλαψαν, ούτε φοβήθηκαν όταν είμασταν κάτω. Και τώρα είναι οδηγοί στην αναρρίχηση μας στην κορυφή του κυπριακού ποδοσφαίρου. Με μια υποσημείωση, δεν ξεχνάνε τίποτα, δεν συγχωρούν κανένα και μην γελιέται κανείς, μεγαλύτερο κίνητρο από την αγάπη τους για την ΟΜΟΝΟΙΑ και το μίσος για όσους την υποτίμησαν, δεν υπάρχει.
υ.γ. Μια υποσημείωση για τον…glue guy της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, τον Γιάννο Κούσουλο. Οι πνεύμονες της ομάδας, η γόμα μεταξύ χαρακτήρων αλλά και ποδοσφαιρικών γραμμών, γεννήθηκε στα κόκκινα, αλλά φαίνεται πως είχε πράσινο αίμα μια ζωή. Ο γραφών ομολογεί πως τον αδίκησε τον πρώτο χρόνο στην ΟΜΟΝΟΙΑ, είναι ξεκάθαρο όμως πως ο πιο βελτιωμένος παίκτης του νησιού, είναι εξαιρετικά σημαντικός για την ομάδα μας. Είναι ακόμα 24, αλλά όλοι θεωρούμε πως είναι 30 λόγω της ωριμότητας και του χαρακτήρα του. Έχω μια αίσθηση πως όταν ο Γιόρντι αποχωρήσει, το περιβραχιόνιο έχει ήδη κάτοχο.
