Ο Γιαν Λέτσιακς έδωσε συνέντευξη σε μέσο της πατρίδας του και συγκεκριμένα στην Τσεχική ιστοσελίδα Rokycansky.Denik.Cz. Ο ακραίος μπακ της ομάδας μας μίλησε για τους εκπληκτικούς πανηγυρισμούς στο “Ηλίας Πούλλος”.
Δείτε αυτούσιο το δημοσίευμα με τις δηλώσεις του Λέτσιακς:
Ήταν μέλος της Πίλσεν ως νεαρός όταν κατέκτησε το τσέχικο κύπελλο το 2010, αλλά τότε έπαιξε μόνο λίγα λεπτά. Στη συνέχεια, πανηγύρισε τον τίτλο του πρωταθλήματος δύο φορές στην Κροατία με τον Ντίναμο Ζάγκρεμπ, αλλά τώρα φορά τα χρώματα της Ομόνοιας Λευκωσίας.
Μετά τον θρίαμβο με την ΟΜΟΝΟΙΑ, βίωσε κάτι που είναι δύσκολο να περιγραφεί. “Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο”, ανέφερε στην συνέντευξη του στην ιστοσελίδα Rokycansky.denik.cz.
Ο Γιαν Λέτσιακς εργάζεται στο εξωτερικό για ενδέκατη σεζόν. Έφυγε από τον Πίλσεν το 2010 για τη φημισμένη Άντερλεχτ, πέρασε έξι σεζόν στην ελβετική Γιανγκ Μπόις, έπαιξε στο Νορβηγικό πρωτάθλημα για τη Βολερένγκα, μετά πήγε στο Ζάγκρεμπ της Κροατίας και τώρα φοράει την πράσινη και λευκή φανέλα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ Λευκωσίας για δεύτερη χρονιά.
Αν και την περασμένη ημιτελή σεζόν η ομάδα του στην πρώτη θέση, δεν απολάμβανε τον τίτλο μέχρι φέτος. Μετά από έντεκα χρόνια! Πιθανώς έτσι εξηγούνται οι μαζικοί εορτασμοί, που πραγματοποιήθηκαν περισσότερες από δύο φορές, για πρώτη φορά αμέσως μετά τον νικηφόρο αγώνα στη Λάρνακα (1-0 την ΑΕΚ), όπου η ΟΜΟΝΟΙΑ εξασφάλισε τον τίτλο και για δεύτερη φορά μετά τον τελευταίο αγώνα της σεζόν με τον Απόλλωνα Λεμεσού (1-1).
Περιγράψτε μας πώς γιορτάσαν τον τίτλο οι Κύπριοι φιλάθλοι: “Υπήρχαν ήδη περίπου χίλιοι άνθρωποι στη Λάρνακα, παρόλο που ήταν ένα σκληρό lockdown. Κατά την άφιξή τους στο προπονητικό κέντρο, περίμεναν άλλες πέντε χιλιάδες άνθρωποι, πυρκαγιές παντού, φωτοβολίδες, πυροτεχνήματα. Αλλά δεν ήταν τίποτα σε σχέση με αυτό που συνέβη μετά τον τελευταίο αγώνα.
Οι οπαδοί, περίπου τρεισήμισι χιλιάδες άνθρωποι, τους άφησαν στο γήπεδο μας. Και μετά οι εορτασμοί συνεχίστηκαν ξανά στο προπονητικό κέντρο. Από το κεντρικό στάδιο μετακινηθήκαμε εκεί με ένα ανοιχτό λεωφορείο, το είδος που υπάρχει στην Αγγλία, ακολουθούμενο από τεράστια ουρά μοτοσικλετών και αυτοκινήτων, ο καθένας ακουγόταν. Και έπειτα το πηγούνι μου έπεσε. Σκεφτήκαμε ότι θα υπήρχαν δέκα χιλιάδες άνθρωποι, αλλά υπήρχαν είκοσι πέντε χιλιάδες, όλοι με τεστ αντιγόνου. Κάτι εξωπραγματικό”.
Ήταν ίσως η καλύτερη απόδειξη ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι ο πιο δημοφιλής σύλλογος στην Κύπρο; “Ακριβώς. Θα μπορούσατε να δείτε πόσο ήθελαν οι θαυμαστές τον τίτλο. Όταν πήραμε την πρώτη θέση στο τέλος της σεζόν, οι άνθρωποι παντού μας σταματούσαν και έλεγαν: Ελάτε να κερδίσετε τον τίτλο ξανά. Ακόμα και όταν πάμε για ψώνια. Ακόμα και τώρα, όταν μας συναντούν κάπου, φωνάζουν αμέσως: Πρωταθλητές, πρωταθλητές. Ο ενθουσιασμός είναι τεράστιος. Οι άνθρωποι είναι αξιοπρεπείς, μερικές φορές έρχονται για να τραβήξουν φωτογραφίες, μερικές φορές μας καλούν, δεν είναι ενοχλητικοί. Είχα παρόμοιο από την άποψη των προσωπικών στατιστικών πρωτάθλημα στη Γιανγκ Μπόις, στην Ελβετία, αλλά δεν πήραμε τον τίτλο. Αυτό ήταν λοιπόν το καλύτερο.”
Έχετε κερδίσει τον τίτλο δύο προηγουμένως στην Κροατία με την Ντίναμο Ζάγκρεμπ, είναι δυνατόν να τον συγκρίνετε με τον κυπριακό; “Όχι, εκεί ο τίτλος θεωρείται δεδομένος για την Ντίναμο, δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου εορτασμοί. Οι Κροάτες είναι τρελοί οπαδοί όταν πρόκειται για εθνικές ομάδες, αλλά σε επίπεδο κλαμπ δεν είναι τόσο ζεστοί. Και ειδικά στη Ντίναμο.”
Είναι ο τίτλος με την ΟΜΟΝΟΙΑ πολύ πιο πολύτιμος για εσάς επειδή είχατε περισσότερη συμβολή; “Ακόμα και κατά τη διάρκεια του πρώτου τίτλου στο Ζάγκρεμπ, έπαιξα σχεδόν όλη τη σεζόν. Έλειπα μόνο σε λίγους αγώνες.”
Το εννοούσα περισσότερο από την άποψη των προσωπικών στατιστικών, εδώ ήσαστε κάποτε ο καλύτερος «σερβιτόρος» στο κλαμπ… “Στο τέλος, έγινα ο καλύτερος πασέρ σε ολόκληρο το κυπριακό πρωτάθλημα, οπότε από αυτήν την άποψη, κέρδισα πολύ περισσότερα για τον τίτλο από ό, τι στη Ντίναμο.”
Πιθανότατα σκέφτεστε το γεγονός ότι έρχεται το Euro τον Ιούνιο. Ελπίζετε σε υποψηφιότητα στην Εθνική Τσεχίας; “Ίσως, τουλάχιστον θα μπορούσα να είμαι ευρύτερος. Στην τελευταία συνάντηση, ήμουν μεταξύ των αναπληρωτών. Μπορεί να συμβεί, θέλω να είμαι έτοιμος, οπότε πηγαίνω μόνο τζόκινγκ. Τα παιδιά της κυπριακής εθνικής ομάδας αρχίζουν να εκπαιδεύονται την επόμενη εβδομάδα, οπότε θα αρχίζω μαζί τους για να συνεχίσω εάν έρθει η κλήση.”
