Εξαιρετικό το κείμενο του Χρήστου Ζαβού της ιστοσελίδας 24sports.com.cy. Αναλυεί ουσιαστικά μέσα από αυτό την επιλογή της ομάδας προγραμματισμού της ΟΜΟΝΟΙΑΣ να φέρει στο “Ηλίας Πούλλος” τον Έκτορ Γιούστε.
Διαβάστε το:
Κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας δεν είμαι, πράσινα κασκόλ πάνω απ’ το κρεβάτι μου δεν υπάρχουν, «Λαός ολε» πάνω στα τσιμέντα δεν έχω ποτέ τραγουδήσει, καρφωμένος μπροστά στην οθόνη για να δω «Green Total» δεν έτυχε… θαυμαστής, ακόλουθος και κατά κάποιο τρόπο μελετητής της ομάδας που φτιάχνεται υπό τον Μπεργκ από το καλοκαίρι του 2019, είμαι.
Από το απόγευμα της 24ης Αυγούστου σ’ εκείνο το ματς πρεμιέρας με την Δόξα πριν από δύο χρόνια, μέχρι τ’ ονειρικό βράδυ που Γκόμεθ και Κούσουλος ανύψωσαν το 21ο στον ουρανό, η προσοχή μας είναι στραμμένη στο πρότζεκτ που εκπονούν οι άνθρωποι της Ομόνοιας και το οποίο κρίνεται σούπερ επιτυχημένο.
Χωρίς να το αναλύουμε περαιτέρω, να μην τα πολύ- ψηλαφίζουμε όλοι γνωρίζουμε ότι το καλοκαίρι, είναι πιο σημαντικό απ’ ότι ένα ή πολλά ενενηντάλεπτα μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Μπορεί δηλαδή να μην κερδίσεις για εννέα ματς, σε πρωτάθλημα και Γιουρόπα και στο τέλος να τρέχεις στην φιέστα εάν και εφόσον το καλοκαίρι που προηγήθηκε ήταν αυτό που έπρεπε να είναι. Αν διαφωνείς… τσέκαρε τη μνήμη σου.
Εκ των πραγμάτων, το last summer ήταν τόσο γαμάτο αφού φτιάχτηκε η ομάδα που έδειξε στις νέες γενιές των Ομονοιάτων, πως είναι ο «Λαός» να πανηγυρίζει πρωτάθλημα.
Ακριβώς η πιο πάνω διαπίστωση μας αναγκάζει να είμαστε πιο προσεκτικοί, ως προς το πως θα προσεγγίσουμε κινήσεις, σκέψεις και τελικώς τις μεταγραφές των αρμοδίων.
Γιατί άμα γράψω, τι μαλακία έκαναν και πήραν τον Γιούστε, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να εκτεθώ. Ακριβώς γιατί απέδειξαν ότι με Ντουρίς και Κίκο, Ασάντε μπορεί να δημιουργήσουν μια ονειρική χρονιά, δεν παν να κάνουμε όλοι οι υπόλοιποι τους προπονητές.
Επί τούτου, συναισθηματικά, καφενειακά όπως θες πες το, ξενέρωσα πλήρως με τον Γιούστε. Περίμενα ένα στόπερ, αθλητικό, ποιοτικό, γρήγορο, εγκεφαλικό, με καλή ηλικία, που σκοράρει, καθοδηγεί… μα μετά σκέφτηκα ότι ζω στην Λεμεσό και όχι στο Τορίνο, τη Βαρκελώνη ή το Λονδίνο.
Ενστικτωδώς δημιουργήθηκε κιόλας το ερώτημα «Για τρίτος ή τέταρτος στόπερ;»… « είναι αυτός ο αντί- Λούφτνερ;» .
Εκατό τοις εκατό, όποιος παρακολουθεί αυτή την ομάδα, όμοια ερωτήματα θα απασχολούσαν το μυαλό του… γι’ αυτό και καιρός είναι να το ξεκαθαρίσουμε λίγο, τόσο θεωρητικά όσο και ρεπορταζιακά.
Ξεκινώντας από το ρεπορτάζ, ψάχνοντας από δω και από κει, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι όντως ο Ισπανός στόπερ είναι ο αντί- Λούφτνερ και ότι καμία από τις υπόλοιπες μεταγραφές δεν θα δαπανηθεί για τη θέση του στόπερ. Μάλλον θα το έχετε μάθει νωρίτερα από μένα, μα δεν έχει σημασία.
Στο κομμάτι δε του προγραμματισμού, τέταρτος στόπερ λογίζεται ο 21χρονος Παναγιώτου. Συνεπώς το καρέ των κεντρικών αμυντικών έκλεισε και σε όποιον δεν αρέσει, ας πιεί Σουρωτή.
Για τη θεωρία τώρα μιλώντας, ο καθένας μπορεί να έχει άποψη, όπως και… σαγόνι ή μέτωπο, μην σου πω κωλοτρυπίδα και διαταράξω την σεμνοτυφία σου. Σίγουρα, δεν μπορείς να τους καταλογίσεις ασχετοσύνη, ούτε και ότι δεν γνωρίζουν την ομάδα τους. Άμα έχεις τέτοια άποψη, τότε είσαι και μαλάκας μαζί.
Αναμφισβήτητα στο να καταλήξουν οι Λάρκου, Ταραπουλούζης και Μπεργκ στον Γιούστε θα έχουν συμφωνήσει στο σημαντικότερο στοιχείο που έχει να κάνει με το σύνολο.Το κατά πόσο δηλαδή ταιριάζει στην ομάδα ανεξαρτήτως αν είναι καλύτερος από τον μακαρίτη Μαραντόνα.
Και για τον Ισπανό μάλλον διαπίστωσαν από κοινού ότι ταιριάζει με τους Λάγκ και Χούμποτσαν που είναι ταχείς και όχι ιδιαίτερα ψηλοί, σ’ αντίθεση με αυτόν που δεν είναι και ο πιο γρήγορος και σίγουρα ψηλός.
Πέραν του υψομέτρου, με τον Γιούστε η ομάδα προσθέτει ένα στόπερ με έφεση στο γκολ που κυνηγά τις στημένες φάσεις, κάτι που δεν πολύ κάνουν ο Ούγγρος και ο Σλοβάκος.
Επιπλέον, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η ικανότητα του να δημιουργεί παιγνίδι από πίσω, ενώ μετά σιγουριάς λήφθηκε υπόψη η εμπειρία του, η άμεση προσαρμογή στο νέο χώρο εργασίας του και το οικονομικό σκέλος της συμφωνίας.
Από κει και πέρα, εννοείται ότι υπάρχουν ερωτηματικά και αμφιβολίες επί του σκεπτικού. Παραδείγματος χάριν, η ηλικία του και συνολικά ο μέσος όρος ηλικίας των στόπερ.
Σε μια χρονιά αδίστακτη ως προς τη συχνότητα των ματς, νοουμένου ότι η ομάδα θα παίζει Ευρώπη, πόσο ιδανικό μοιάζει οι δύο καλύτεροι στόπερ σου να ναι, ο μεν 36χρονος και ο δε 33 προς 34;
Ως προς τον Γιούστε συγκεκριμένα, όσοι βλέπαμε τον Απόλλωνα όλα αυτά τα χρόνια διαπιστώσαμε ότι με συμπαίκτη τον Ρομπέρζ ήταν σαν δεύτερη φωνή στη μπάντα, αφού ο ηγέτης και frontman υπήρξε ο Γάλλος τον οποίο ήθελαν στην Ομόνοια το καλοκαίρι του 19’.
Η απουσία δε του Ρομπέρζ και η ανάληψη της ηγεσίας από τον Ισπανό, δεν κρίνεται ιδιαίτερα επιτυχημένη αφού η άμυνα του Απόλλωνα δεν ήταν σε καμία περίπτωση τσιμέντο. Επ’ αυτού κάποιος θα μπορούσε να ανταπαντήσει ότι οι παίκτες δίπλα του δεν ήταν ποτέ αυτοί που θα έπρεπε και εκατό τοις εκατό, δεν υπήρχε από πίσω η φιλοσοφία που έχει η Ομόνοια στην άμυνα καθοδηγούμενη από τον Μπεργκ.
Και κάπου εδώ πας πάσο. Και περιμένεις να δεις την σκέψη και την θεωρία να εφαρμόζονται στον αγωνιστικό χώρο. Απομένουν λίγες ακόμη πινελιές για να πάρει τελική μορφή το ρόστερ… που πλέον είναι ρόστερ πρωταθλητών.
Ακριβώς γι’ αυτό δεν έχεις και πολλά να πεις, ούτε και να αμφισβητήσεις. Αυτοί που έφεραν την ομάδα σ’ αυτό το επίπεδο, αυτοί σκέφτηκαν και αυτοί το έκαναν πράξη. Ήθελαν Γιούστε; Γιούστε.
Πηγή:24sports.com.cy
