Την ποδοσφαιρική περίοδο 2011-12 προπονητής της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ήταν ο Νεόφυτος Λάρκου. Η τότε διοίκηση της ομάδας έδωσε την ευκαιρία στον Κύπριο κόουτς να βάλει στην ΟΜΟΝΟΙΑ τη δική του φιλοσοφία, αφού λίγο καιρό προηγουμένως είχε οδηγήσει την ομάδα στην κατάκτηση του κυπέλλου.
Ήταν μία δύσκολη χρονιά τότε. Μέσα στο βαθύ οικονομικό της πρόβλημα, η ΟΜΟΝΟΙΑ με τον Λάρκου στο τιμόνι διεκδίκησε το πρωτάθλημα και θα μπορούσε να το κατακτήσει. Το θέμα μας ωστόσο δεν είναι αυτό.
Ο Νεόφυτος Λάρκου, όντας γνώστης του τι απαιτείται για να μπορέσει μία ομάδα να φτάσει ψηλά, καταπιάστηκε από σημεία τα οποία θεώρησε «κλειδιά». Ένα από αυτά ήταν και η ικανότητα της ομάδας να εκμεταλλεύεται τα στημένα.
Αυτοί που παρακολουθούν ανελλιπώς την ομάδα θα θυμούνται πως τη συγκεκριμένη χρονιά, όποτε κερδίζαμε φάουλ κοντά στην αντίπαλη περιοχή ή κόρνερ, είχαμε κάτι διαφορετικό να περιμένουμε. Πανέξυπνες κομπίνες και μία άκρως απειλητική ομάδα όταν έβρισκε την μπάλα ακίνητη μπροστά στο αντίπαλο τέρμα. Μας περίμενε η επόμενη έκπληξη. Δεν ξέραμε τι είχε ετοιμαστεί μέσα στην εβδομάδα στις προπονήσεις, όμως αυτά που βλέπαμε τότε ήταν πράγματι ευρηματικά.
Αρκετές φορές είχαμε σκοράρει, τις περισσότερες βέβαια όχι, όμως σε όλες τις περιπτώσεις η ομάδα ήταν κοντά στο γκολ.
Στο τελευταίο ματς με την Πάφο το στατιστικό έδειξε στο τέλος του αγώνα 10-0 στα κερδισμένα κόρνερ. Είχαμε επίσης ακόμη 3-4 στημένα κοντά στην αντίπαλη περιοχή. Δεν απειλήσαμε ούτε και μία φορά.
Στο ποδόσφαιρο το 1/4 των τερμάτων σημειώνεται από στημένες φάσεις. Η ΟΜΟΝΟΙΑ αυτό το στοιχείο δεν το έβαλε ποτέ στο παιχνίδι της. Εικάζουμε πως ο Μπεργκ δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία σε αυτό το κομμάτι. Ίσως και να κάνουμε λάθος. Αν όμως ισχύει αυτό, μήπως είναι καιρός να αρχίσει η προπονητική ομάδα να το δουλεύει λίγο;
Ο άνθρωπος για να τον συμβουλευτεί πάντως, είναι κάπου εκεί κοντά!
