Η ΟΜΟΝΟΙΑ έκανε ίσως την καλύτερη της εμφάνιση την φετινή σεζόν κόντρα στην ΑΕΛ η οποία μάλιστα στο τέλος της βραδιάς συνοδεύτηκε και με το ζητούμενο που δεν ήταν άλλο από την πρόκριση στην ημιτελική φάση του κυπέλλου.
Μπορεί το σύνολο του Νιλ Λένον να μην κατάφερε να μετατρέψει κάποια από τις πολλές χαμένες ευκαιρίες (17 στο συνόλο) που είχε σε γκολ, ωστόσο πέτυχε τον δεύτερο της στόχο που είχε πριν από το παιχνίδι κι αυτός ήταν να μην δεχθεί το εκτός έδρας τέρμα κάτι που θα της εξασφάλιζε και πάλι την πρόκριση.
Με το καλήμερα της αναμέτρησης η ΟΜΟΝΟΙΑ έδειξε ποια ομάδα θα ήταν το αφεντικό στο “καυτό” ΓΣΠ. Το σύνολο του Νιλ Λένον, κράτησε και κυκλοφόρησε την μπάλα στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα πρώτο, έβαλε πίεση στην αντίπαλο της, έβγαλε πολλές συνεργασίες, ενώ έχασε και μπόλικες ευκαιρίες οι οποίες δύο εξ αυτών σταμάτησαν στο δοκάρι του Μέγιερι που πέρασε δύσκολα.
Είναι γεγονός ότι η εμφάνιση κυρίως του πρώτου μέρους ήταν αυτή που όλοι θέλουμε να βλέπουμε σε κάθε παιχνίδι. Σε κάποιο σημείο του δευτέρου ημιχρόνου η ΟΜΟΝΟΙΑ άφησε το πόδι από το “γκάζι”, έπαιξε πιο συγκρατημένα και διαχειρίστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα που της χάριζε έτσι κι αλλιώς την πρόκριση στους “4” του κυπέλλου.
Τώρα όσον αφορά τις επιδόσεις των ποδοσφαιριστών μας που αγωνίστηκαν στον χθεσινό αγώνα, δεν μπορούμε να γράψουμε για τον καθένα ξεχωριστά καθώς δεν υστέρησε κανείς. Αυτό που έχουμε να πούμε είναι ό,τι όλοι ανεξαιρέτως, αυτοί που ξεκίνησαν ως βασικοί και αυτοί που μπήκαν ως αλλαγή, έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό, έπαιξαν με πάθος και στα 90λεπτά και όλοι βοήθησαν με τον δικό τους τρόπο να έρθει η πρόκριση σε πράσινα χέρια.
Η ουσία από την χθεσινή αναμέτρηση είναι ότι, η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν πίστη στο ραντεβού της, κατάφερε να εξασφαλίσει το εισιτήριο στην τετράδα του κυπέλλου και σίγουρα με τέτοιες εμφανίσεις όπως αυτή με την ΑΕΛ, έδωσε ξανά ελπίδα στον κόσμο της, ενώ η ίδια δικαιούται να ελπίζει και να ονειρεύεται για κάτι περισσότερο που είναι η κατάκτηση αυτού του τροπαίου.
