Πέμπτη, 28 Αυγούστου 2014. Από το ξημέρωμα εκείνης της μέρας, όλος ο πράσινος λαός ανυπομονούσε να έρθει η ώρα του επαναληπτικού αγώνα κόντρα στη Δυναμό Μόσχας, για να κατακλείσει το ΓΣΠ. Το sold out έγινε από μέρες πριν και ο κόσμος ήταν διψασμένος για την ευρωπαϊκή υπέρβαση. Το ΓΣΠ κατάμεστο, η ομάδα έδειχνε δυνατή, έκανε τεράστια προσπάθεια στα 180 λεπτά σε Μόσχα – ΓΣΠ, κρατούσε μέχρι το τέλος την πρόκριση και ήταν έτοιμη να καταγράψει την πρώτη της παρουσία σε Ευρωπαϊκούς ομίλους.
Το τι έγινε όλοι το ξέρουμε. Ήταν τέτοια η στιγμή, τόσο δυνατή, πόνεσε τόσο πολύ που δύσκολα θα σβήσει από τη μνήμη μας. Αλήθεια υπάρχει κάποιος που δεν θυμάται που βρισκόταν, τι έκανε εκείνη την ώρα; Η εκκοφαντική σιωπή και η παγωμάρα, το αίσθημα πως αυτή η ομάδα λύγισε μία και καλή, η σκέψη ότι δεν θα ξανασηκωνόταν ποτέ, ήταν όσα επικράτησαν σε εκείνο το… ματωμένο δευτερόλεπτο.
Και όντως ακολούθησαν χρόνια δύσκολα. Η ομάδα κατέστη κομπάρσος στην Κύπρο, η Ευρώπη έγινε για εμάς λέξη άγνωστη και μέσα σε όλα αυτά ήρθαν και οι γνωστές «αναταραχές» στους κόλπους του τριφυλλιού, που δεν έδιναν το περιθώριο σε κανέναν να νιώθει αισιόδοξος.
Κι όμως. Η απόφαση που πάρθηκε αναγκαστικά για αλλαγή στο διοικητικό στάτους της ποδοσφαιρικής μας ομάδας, ήταν αυτή που φυσιολογικά έφερε, από τη μία αντιδράσεις και από την άλλη έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο σκέψης σε ότι έχει να κάνει στη διαχείρηση.
Και από τότε, από την ημέρα της αλλαγής και ύστερα από τα «χρήσιμα λάθη» που έγιναν στον πρώτο χρόνο και τα οποία άμεσα διορθώθηκαν, η ΟΜΟΝΟΙΑ μεγαλουργεί ξανά!
Οκτώ χρόνια μετά η ΟΜΟΝΟΙΑ απολαμβάνει επιτυχίες στην Κύπρο, συνεχόμενες Ευρωπαϊκές παρουσίες σε ομίλους, είναι ξανά για τα καλά πρωταγωνίστρια και συνεχώς εξελίσσεται και προοδεύει. Και το κυριότερο, έχει δίπλα της τον μεγάλο της Λαό να την στηρίζει και να την σπρώχνει προς τα πάνω.
Από εκείνο το σημαδιακό βράδυ στο οποίο, παρά το προβάδισμα μας μέχρι το τέλος απέναντι στους Ρώσους, το αίσθημα της ηττοπάθειας και η έλλειψη πίστης ότι παραγματικά θα τα είχαμε καταφέρει (όποιος πει το αντίθετο θα είναι ψεύτης), ήταν αυτά που μας κατέβαλαν, ερχόμαστε στο σήμερα. Όπου η ομάδα καταφέρνει να γονατίσει ένα κλαμπ 80 εκατομμυρίων παίρνοντας εύκολη πρόκριση στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.
Και για να βάλουμε μέσα και λίγη υπερβολή, αφού ανατρέχουμε στο παρελθόν και επιστρέφουμε στο σήμερα, αν κάποιος πει πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται τότε το μόνο που έχουμε να πούμε τώρα είναι… Τούντορ σε ευχαριστώ! Μας έστειλες στον πάτο όμως σηκωθήκαμε ξανά, πιο δυνατοί, πιο σοφοί και έτοιμοι για νέες μεγάλες προκλήσεις. Ο τεράστιος μας σύλλογος αναγεννήθηκε, γιγαντώθηκε και έγινε ξανά φόβητρο.
Και επείδή στον τίτλο μας κάναμε χρήση στίχους από τραγούδι του ράπερ «Αρτέμη» θα κλείσουμε το κείμενο μας ανάλογα. Εκφράζεται και στα αρχαία Ελληνικά ο συγκεκριμένος.
Είναι αφιερωμένο και σε αυτούς που οκτώ χρόνια πριν ευτύχησαν πάνω στον Ομονοιάτικο πόνο…:
Ἀρκετά! Σ’ ἐπαναφέρω χρονικά στό σήμερα!
Βαδίζω σταθερά, δέν παραπατῶ σάν τόν Ἐλπήνωρα.
Φουντώνει κι’άλλο ἡ φλόγα, πού ‘χε ἀνάψει πρίν χρόνια,
κι ὁ λέων βαδίζει ἀπό δόξης εἰς δόξαν!
Ἀναμμένη ἡ δᾶς!
Ἰσχυρά ἡ ὁμάς!
Εἴν’ ἡμέρα ἀποφράς!
Ἡμέρα ἀποφράς, διά τούς μισοῦντας ἠμᾶς!
