Απολογούμαι στους πρώτους πρωταθλητές. Απολογούμαι στα ιερά τέρατα της ιστορίας μας όπως τον Σωτήρη Καΐάφα, τον Κανάρη, τον Κλείτο Ερωτοκρίτου. Απολογούμαι στο κορυφαίο επιθετικό που ήρθε ποτέ στο νησί μας Ράινερ Ράουφμαν του οποίου οι αφίσες γέμιζαν τους τους τοίχους του δωματίου μου σε όλη μου την εφηβεία. Απολογούμαι στο μάγο Νούνο Ασσίς, τον πιο τεχνικά προικισμένο παίκτη που είδαν τα ματάκια μας στο πρωτάθλημα μας και μια πραγματική όαση στα πέτρινα χρόνια. Απολογούμαι και σε όλους τους ποδοσφαιριστές που πάτησαν τη Γκεντ, με πρώτους και καλύτερους το Χάμπο και το Κακουλλή, γιατί μετά από ένα παιχνίδι που ο Φαμπιάνο έκανε όλη κι όλη μια τεράστια απόκρουση, ασχολούμαι μαζί του.
Απολογούμαι γιατί όσο άσχημα κι αν νιώθω προς όλους τους από πάνω όταν το λέω μεγαλόφωνα, όσο κι αν ξέρω πως μπορεί να τους αδικώ αλλά και ότι είμαι προκατηλειμένος γιατί όπως είπα και παλιότερα η αδυναμία μου είναι οι επιθετικοί και οι τερματοφύλακες, η δική μου η ποδοσφαιρική λογική (και μπορεί να είμαι λάθος), λέει πως ο Φαμπιάνο Ριμπέιρο Ντε Φρέιτας είναι ο πιο καθοριστικός, ενδεχομένως πιο σημαντικός ποδοσφαιριστής της ιστορίας μας. Τονίζω πάντα πως μιλάω με ποδοσφαιρικά κριτήρια, γιατί πιο σημαντικοί από τους ήρωες που αρνήθηκαν το 1948 να υπογράψουν τις δηλώσεις αποκύρηξης των αρχών τους και δημιούργησαν την ΟΜΟΝΟΙΑ, δεν μπορούν να υπάρξουν.
Το λένε καταρχάς τα ψυχρά νούμερα και δεδομένα. Κάθε επιτυχία που είχε η ΟΜΟΝΟΙΑ μετά τα πέτρινα χρόνια, έχει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Βραζιλιάνου γίγαντα. Πρωταθλητές το 2021 μετά από μια δεκαετία, με MVP το Φαμπιάνο που βάλθηκε να μας τρελάνει σπάζοντας όλα τα ρεκόρ. Κυπελλούχοι 2022 στα πέναλτι, μετά από μια δεκαετία, με μεγάλο πρωταγωνιστή και MVP το Φαμπιάνο. Ασπίδα το 2021, στα πέναλτι με MVP, ποιον άλλο, το Φαμπιάνο. Και θα μου πει κανείς, τίτλους έχουν όλοι όσοι ανάφερες στην πρώτη παράγραφο, κάποιοι πολλούς περισσότερους, κάποιοι συνεχόμενους, από αυτούς που γιγάντωσαν την ΟΜΟΝΟΙΑ! Είναι όμως και η Ευρώπη…Το αδύνατο μας σημείο. Η αχίλλειος πτέρνα. Το απωθημένο μας, η ανασφάλεια μας.
Είσοδος σε ομίλους Europa League για πρώτη φορά στην ιστορία της λοιπόν, στα πέναλτι με MVP τον Άγιο Φαμπιάνο. Είσοδος σε ομίλους Conference League, με MVP το Φαμπιάνο. Και φέτος, αν και είναι άδικο να τον πει κανείς πολυτιμότερο γιατί δεν υστέρησε κανείς και γιατί Κακουλλής, Χάμπος, Παναγιώτου ήταν συγκλονιστικοί, ο Φαμπιάνο ήταν καθοριστικός με τις αποκρούσεις του στο Βέλγιο και τσάκισε τους αντιπάλους με την μια μεγάλη σε τετ α τετ στη Λευκωσία. Σε αυτές τις αναμετρήσεις όμως, ο Φαμπιάνο υπενθύμισε ότι είναι περισσότερο από ένας τεράστιος τερματοφύλακας.
Γιατί πέραν από τα ψυχρά νούμερα και την απίστευτη για κυπριακά δεδομένα απόδοση, είναι και ο τρόπος που ηγείται εντός και εκτός του γηπέδου ο Φαμπιάνο που τον κάνει τόσο καθοριστικό. Η εικόνα του γίγαντα να δακρύζει από τον πόνο καθισμένος μπροστά στο τέρμα του αφού κράτησε το μηδέν παθητικό μας βούρκωσε κι αυτή του φουσκωμένου σαν τούμπανο αστραγάλου του μετά το παιχνίδι μας σόκαρε. Ο Άγιος Φαμπιάνο, ο βασιλιάς της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, ο αγαπημένος της κερκίδας, ένας παίκτης που όπως λένε και οι αμερικάνοι βάση αξίας και βιογραφικού “was not supposed to be here”, δεν είχε καμία απολύτως ανάγκη να ξεκινήσει αυτό το παιχνίδι και δεν θα έλεγε κανείς το παραμικρό αν έμενε εκτός. Κατακρίβιαν αυτό ήταν και το πλάνο αφού μέχρι τις 17:00 για βασικός προοριζόταν ο Ουζόχο, αλλά ο Φαμπιάνο ζήτησε να δοκιμάσει. Σιγά μην έλειπε όμως, σιγά μην έβαζε το εγώ πάνω από την ομάδα, σιγά μην έχανε την ευκαιρία να ηγηθεί και να δώσει αυτοπεποίθηση σε όλους!
Και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει, στα καλά και στα κακά! Όσοι παρακολούθησαν τον αγώνα του Σούπερ Καπ από τη τηλεόραση, πολύ πιθανόν να έχασαν ένα πολύ σημαντικό στοιχείο. Στο 45’, σε ένα αδιάφορο παιχνίδι που εκ των υστέρων φάνηκε πως ίσως και να θυσίασε ο Λένον για να πιάσει στον ύπνο τους Βέλγους, ο Φαμπιάνο απέκρουσε πέναλτι, όμως η ΟΜΟΝΟΙΑ ήταν τραγική και έχανε ήδη 1-0. Οι συμπαίκτες του έτρεξαν να τον συγχαρούν και να τον αγκαλιάσουν, ο Βραζιλιάνος όμως τους έδιωξε, φωνάζοντας τους για την απόδοση τους. Έστειλε ξεκάθαρα το μήνυμα πως δεν είμαστε εδώ για τις όμορφες μεμονωμένες στιγμές, αλλά για τους τίτλους και η απόδοση μας, πολύ κάτω των δικών μας απαιτήσεων, δεν άξιζε ένα τέτοιο! Ηγέτης στα εύκολα, ηγέτης και στα δύσκολα.
Πολλοί διαβάζοντας το κείμενο, ενδεχομένως να σκέφτονται ακόμα την πρώτη παράγραφο και να με θεωρούν υπερβολικό. Απόψεις είναι αυτές και ο κάθε ένας έχει τη δική του. Το βέβαιο είναι ότι ένας Βραζιλιάνος που ήρθε κατα λάθος στην Κύπρο, και δεν έπρεπε καν να είναι εδώ, έχει καταφέρει σε 3-4 χρόνια να μπει στο Πάνθεον της ιστορίας μας. Για όσους δεν ανακάλυψαν χθες το ποδόσφαιρο, είναι δίχως αμφιβολία ο κορυφαίος τερματοφύλακας που έπαιξε στο νησί μας. Και όσοι τον έχουν δει ζωντανά, θα μπορούν να λένε στα παιδιά τους ιστορίες και μύθους για το γίγαντα, που ήταν ανίκητος και τρομοκρατούσε με το μπόι του Σέρβους, Κύπριους και Βέλγους!
Υ.Γ. Κοντεύω τα 40 και προχθές ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που είδα αντίπαλο σε τετ α τετ, ήμουν σίγουρος πως ο τερματοφύλακας μας θα αποκρούσει και είδα όλη την κερκίδα να έχει την ίδια πίστη μαζί μου και να πανηγυρίζει την απόκρουση σαν γκολ. Έχουμε Φαμπιάνο!
