Είσαι 2 λεπτά από ένα ιστορικό αποτέλεσμα, πιθανότατα το πιο σπουδαίο στην ιστορία σου, στην ισοπαλία με μια από τις 3-4-5 μεγαλύτερες ομάδες του κόσμου, στο κατάμεστο γήπεδο της που προκαλεί δέος σε όποιον περάσει τις πύλες του. Έχεις ήδη καταθέσει τη ψυχή σου, οι δυνάμεις φτάνουν στο τέλος τους, αφού άρχισες με το τραγούδι και το χορό σου, να κάνεις το Μάντσεστερ δικό σου πολλές ώρες πριν την έναρξη του παιχνιδιού και κατά τη διάρκεια του, φρόντισες να μάθει την ΟΜΟΝΟΙΑ κάθε ποδοσφαιρόφιλος στη γη με μια ανεπανάληπτη παράσταση. Βλέπεις την ομάδα να αφήνει κάθε ικμάδα δύναμης, να κάνει συγκλονιστική προσπάθεια, να παίρνει ενέργεια από το δικό σου χορό. Και ξαφνικά, η τύχη σου γυρίζει την πλάτη, 1-0 για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο 93’, εκεί όπου τα γκολ τσακίζουν κόκαλα.
Θα περίμενε κανείς πως θα λυγίσεις από το γκολ, όχι όμως εσύ ΠΡΑΣΙΝΕ ΛΑΕ. Σε μερικά δευτερόλεπτα ανασυντάσσεσαι, οι μπαταρίες σου γεμίζουν ξανά από την αρχή και πας ξανά, πιο δυνατά, πιο δυνατά, πιο δυνατά. Αυτή είναι η δική σου βραδιά ΛΑΕ ΜΟΥ και δεν θα άφηνες κανένα αποτέλεσμα να στην χαλάσει, καμιά Μάντσεστερ Γιουνάτεντ να σου κλέψει τη δόξα και κανένα γκολ να στερήσει από τους ποδοσφαιριστές μας την αγάπη και ευγνωμοσύνη που ήθελες να τους δείξεις, απλά και μόνο επειδή ήσουν εκεί και είδες ζωντανά την υπερπροσπάθεια στη μεγαλύτερη σκηνή, με τα μάτια όλου του κόσμου καρφωμένα πάνω μας. Και οι αντίπαλοι να σε βλέπουν με απορία, να αναρωτιούνται που βρίσκεις τις δυνάμεις, ποιο είναι πλέον το κίνητρο αφού το μοιραίο τελικά ήταν βέβαιη πραγματικότητα.
«Και εκείνοι χόρευαν, κι όσοι τους είδαν τους πέρασαν για τρελούς, αλλά ήταν εκείνοι που δεν μπορούσαν να ακούσουν τη μουσική»
Άγγιξε το θαύμα αλλά έχασε στο 93, ήταν ένας τίτλος που διάβασα. Πόσο μακριά από την πραγματικότητα είναι όμως. Το θαύμα στις 13 Οκτωβρίου ήταν παντού. Ήταν στους δρόμους του Μάντσεστερ από νωρίς, ήταν στην Κύπρο και αγωνιούσε, ήταν μετά στις κερκίδες του “East Stand” του Old Trafford, ήταν και μέσα στον αγωνιστικό χόρο, ακόμα κι αν χάσαμε. Είναι το ίδιο θαύμα που κάνει βραδιές σαν αυτή της Πέμπτης μαγικές, βραδιές που μας μεγαλώνουν σαν οικοδόμημα, σαν μέγεθος, αλλά και μας ωριμάζουν οπαδικά. Όσοι βρέθηκαν στο γήπεδο την Πέμπτη έζησαν την πιο όμορφη οπαδική εμπειρία της ζωής τους, αλλά η πείνα τους δεν έχει κορεστεί. Το αντίθετο, έχει μεγαλώσει. Πλέον ζητάνε επίμονα την επόμενη. Πλέον έχουν ζήσει τα όνειρα τους και η πραγματικότητα ήταν πιο όμορφη κι από ότι ονειρεύονταν. Και η αγάπη για την ΟΜΟΝΟΙΑ μεγαλώνει και μεγαλώνει, τα ταξίδια μαζί της γίνονται τρόπος ζωής και πλάνα για τα επόμενα.
Για να έρθουν τα επόμενα
Από όλα τα συνθήματα του κόσμου στην Αγγλία πάντως, ένα πρέπει να κρατήσουμε όλοι:
«ΕΕΕ ΟΟΟ ΦΕΡΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΠΡΑΣΙΝΟ ΛΑΟ»
Για να υπάρξουν επόμενα μαγικά ταξίδια, για να έρθει και το μεγάλο αποτέλεσμα, πρέπει να μάθουμε να προσαρμοζόμαστε στην πραγματικότητα των δυο διοργανώσεων. Η Γιουνάιτεντ είναι παρελθόν, στην ακίδα τώρα η Σαλαμίνα! Όσο αστείο κι αν ακούγεται, η νοοτροπία μας πρέπει να αναπτυχθεί σε σημείο που να μπορούμε να στρέφουμε γρήγορα την προσοχή μας στο επόμενο παιχνίδι είτε παίζεται κάτω από τα φώτα του Old Trafford είτε του Αμμόχωστος. Ήδη η αδυναμία μας να το πράξουμε, αλλά και ο καθυστερημένος σε κάποιες θέσεις προγραμματισμός, μας έχει στερήσει βαθμούς. Ας είναι η μαγική βραδιά στην Αγγλία ο στόχος που θα μας βοηθήσει να συγκεντρωνόμαστε πάντα στο επόμενο παιχνίδι και να κάνουμε το αυτονόητο, να κερδίζουμε τα παιχνίδια μας. Η Βασίλισσα επιβάλλεται να κάθεται στο τέλος της χρονιάς στο θρόνο της!
Υ.γ. Στο γήπεδο έβρισα τον Μακτόμινεϊ μετά το γκολ πιο πολύ από όσο έβρισα τα τελευταία 5 χρόνια. Από τη στιγμή που επέστρεψα στην Κύπρο ένα πράγμα σκέφτομαι: Ένας παίκτης από το πιο ακριβό μισθολόγιο του κόσμου, σκόραρε στο 93’ και ένιωσε την ανάγκη να πανηγυρίσει προκλητικά μπροστά από τη κερκίδα μας. Σκεφτείτε πόσο ένιωσαν το κόσμο μας οι παίκτες της Γιουνάιτεντ. Σκεφτείτε πόσο τρόμαξαν κι ας έχουν παίξει σε γήπεδα και γήπεδα. Μεγάλε ΠΡΑΣΙΝΕ ΛΑΕ!
Υ.γ 2: Την τελευταία φορά που χάσαμε στην Ευρώπη στις καθυστερήσεις νιώθαμε πως η ζωή μας τελειώνει. Τώρα νιώθουμε πως μόλις ξεκινά!
