Κάνοντας έναν σύντομο απολογισμό μας για την πορεία μας στην Ευρώπη κρατάμε τα ονειρικά παιχνίδια με τη Γκεντ που μας έδωσαν την πρόκριση, τους ιστορικούς αγώνες με τη Γιουνάιτεντ και εκείνη την απίστευτη παρουσία του Πράσινου Λαού στο Ολντ Τράφορντ, την παρουσία της ομάδας απέναντι στον «Αγγλικό Γίγαντα» αλλά και το γεγονός ότι πλησιάσαμε στο κέρδος στο Σαν Σεμπαστιάν.
Αδικούμαστε σίγουρα από τους μηδένα βαθμούς αφού σίγουρα στα 4 από τα έξι παιχνίδια είτε δικαιούμασταν, είτε μπορούσαμε για περισσότερα. Ουσιαστικά αφήνουμε έξω τα ματς, της πρεμιέρας και αυτό με τη Σοσιεδάδ στη Λευκωσία.
Δεν είναι βεβαίως μόνο τα θετικά. Κλείσαμε την προσπάθεια χωρίς βαθμό και αφήσαμε πάνω μας ένα αρνητικό Κυπριακό ρεκόρ αφού είμαστε πλέον η μοναδική ομάδα που συμμετέιχε σε όμιλο Ευρωπαϊκής διοργάνωσης και δεν κατάφερε να… γράψει. Δεν επωφεληθήκαμε οικονομικά από την παρουσία μας στον όμιλο, ούτε και προσθέσαμε στη βαθμολογία μας στο Ranking της ΟΥΕΦΑ.
Το πρώτο παιχνίδι με τη Σέριφ ήταν απογοητευτικό. Όχι μόνο για το αποτέλεσμα και την παρουσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στο γήπεδο, αλλά και για το γεγονός ότι, αντί η ομάδα να κάνει πρεμιέρα φέτος στο Γιουρόπα Λιγκ σε ένα γεμάτο ΓΣΠ, έπαιξε μπροστά σε 12 περίπου χιλιάδες κόσμο. Αριθμός μικρός για τον ενθουσιασμό που επικρατούσε τότε στις τάξεις του κόσμου.
Ήταν απότοκο της κοστολόγισης των εισιτηρίων. Ένα τεράστιο λάθος της διοίκησης που μένει ως ψεγάδι στη φετινή Ευρωπαϊκή μας παρουσία.
Παρά το γεγονός ότι είμαστε πλέον έμπειρη ομάδα σε παρουσία φάσης ομίλων αυτό δε φάνηκε. Η ομάδα δεν διαχειρίστηκε καλά τις διπλές υποχρεώσεις και το αποτέλεσμα φαίνεται σήμερα στο βαθμολογικό πίνακα του πρωταθλήματος.
Ήταν γενικότερα μία πορεία, η φετινή, η οποία είχε διδάγματα και όπως συνηθίζουμε να λέμε, τα θετικά είναι εκείνα που πρέπει να κρατήσουμε και τα αρνητικά είναι αυτά που θα πρέπει να αποτελέσουν μαθήματα για όλους.
